گفت و گو با امیر رضا دلاوری

در مجموعه ی (بیداری)نقش سینا رو داشتید که حضور کوتاهی در کل مجموعه داشت،با در نظر گرفتن سابقه ی نسبتاً طولانی حضور امیر دلاوری در مجموعه های تلویزیونی ،چه عاملی باعث شد قبول کنید در این مجموعه ایفای نقش کنید؟
درست می گویید؛نقش کوتاه اما نه الزاماً کمرنگ.سینا ،شخصیتی بود که در چند قسمت ابتدایی مجموعه نقش پر رنگی داشت اما حتی پس از اینکه از مجموعه خارج شد همچنان درباره اش صحبت می شه و اسمش هست و اصولاً داستان حول اتفاقاتی می افتد که این دو جوان به وجود آوردند ،ترنگ و سینا.با این حال کار ،یک کار زنانه بود و بیشتر شخصیتهای محوری داستان زن بودند،اما با توجه به شناختی که از آقای عظیم پور داشتم و دوستی چندین ساله،به ایشان اعتماد کردم و مطمئن بودم با وجود فیلمنامه ی خوب و بازیگران شاخصی که گرد هم آمده اند،مجموعه ی موفقی خواهد شد و اصلاً برایم مهم نبود که چقدر حضور داشته باشم.دلیل دیگری که دوست داشتم در این مجموعه بازی کنم این بود که بعد از سریال (ما چند نفر)که نقش افراسیاب را در آنجا داشتم اکثر پیشنهاد ها به من نقش های منفی بود و نمی خواستم در یک نقش خاص کلیشه بشم ،و یا هر کاری رو بازی کنم .

این احتمال رو می شد داد که با توجه به آثار قبلی که کار کردین،نقش های کاملاً منفی (افراسیاب)در ما چند نفر و(منوچهر )در پایان نمایش و نقش های کاملاً مثبت و حاشیه ای که در آهوی ماه نهم و قلب یخی داشتید یکی از دلایل پذیرفتن نقش سینا این بوده که علی رغم حضور کوتاه سینا و با وجود مشکلاتی که تصمیم خودخواهانه ی او برای تورنگ پیش آورده اما نمی توان گفت این شخصیت کاملاً منفی یا مثبت هست،نکته ای که در بازی خوب شما هم کاملاً رعایت شده.
برای هر بازیگری جذابیت دارد و مهم است که میان نقش قبل و بعدش تفاوت باشه .نقشی که در بیداری داشتم با کار قبلیم تضاد آشکاری داشت و این تفاوت برایم مهم بود.

انتخاب نقشهای کوتاه و نه الزاما کمرنگ از سوی بازیگرانی که از تئاتر به کارهای تصویری روی اوردند راحت تر پذیرفته میشود تا از سوی بازیگرانی که همچین سابقه ای نداشتند .مثلا از نمونه های متاخرمی شود به حضور کوتاه آقای پسیانی در مجموعه راه بی پایان اشاره کرد.
در همین مجموعه بیداری هم اقای پورحسینی یک یا دوقسمت بعد از من از داستان خارج شدند.در هر حال نمی خواهم سابقه تئاتری و غیر تئاتری رو اینجا پیش بکشم. درسته که صحبتش هست کسانی که کار تئاتر کردند و یا به اصطلاح از پایه شروع کردند ماندگارتر یا بهتر هستند ولی در عرصه سینما هم بازیگرهای خوبی داریم که اصلا فعالیت تئاتری نداشتند مثل آقای هاشم پور که فکر میکنم اصلا تئاتر کارنکردند ولی بازیگر فوق العاده خوبی در عرصه ی سینما هستند و یا بازیگران جوانی هست مثل بهرام رادان که به نظر من خیلی بازیگر خوبیست و فعالیت تئاتری نداشته.این بحث اغلب بین تئاتری ها....

من منظورم مقایسه نبود می گویم جسارت پذیرش نقشهای کوتاه در بین بازیگرانی که سابقه ی کار تئاتر دارند بیشتره .
راستش من توضیحی که اولش دادم به خاطر این بود که به دوستان دیگه جسارتی نشه. شاید به خاطر اینه که توقع آدم نسبت به حجم نقش میاد پائین .من در زمینه تئاتر در اکثر ژانرها کار کردم و نقش های متنوع زیادی داشتم .حتی نقشی داشتم که دیالوگ نداشته یا نقشهای کوچکی که یه خط داشته.به هر حال اونهم تجربه ای برای خودش بوده وسابقه کاری من رو برده بالا.اینه که وقتی از این محیط میای بیشتر این اهمیت داره که نقش چقدر جای کارداره و چقدر میتونی فعالیت کنی و مانور بدی.حالا اینکه از اول تا آخر کار حضور داشته باشی مهم نیست.البته همه هم اینجوری فکر نمیکنند.

در سریال بیداری ازابتدا نقش سینا پیشنهاد شده بود؟
بله

و اگر از بین نقش سینا و وحید حق انتخاب داشتید باز هم سینا رو انتخاب میکردید؟
من به یه چیز اعتقاد دارم اینکه درسته که بازیگر باید از نقشش خوشش بیاد و با همون نقش ارتباط برقرار کنه ولی بعضی اوقات کارهایی به آدم پیشنهاد شده یا صحبت شده که دوسه تا نقش رو گذاشتند جلوی آدم و گفتند یکی رو انتخاب کن که البته این اتفاق در بیداری نیفتاد حالا شاید هر سه تا نقش تو یه کار خوشگل باشه و بشه روش کار کرد. دو تا چیز برای من خیی مهمه:یکی اینکه نقش بهم بیاد و یکی اینکه نظر کارگردان چیه. اگر نقش وحید رو بهم پیشنهاد داده بود قطعا نوع راهنمائی کارگردان و گریم و لباس و نوع بازی فرق میکرد.ولی اینکه آقای عظیم پور به عنوان نویسنده و کارگردان از اول این نقش رو برای من نوشته بودند و در ذهنشون داشتند به نظر من درستش اینه که من نقش سینا رو بازی کنم.چون به عقیده من اگر این تغییر به وجود می آمد ذهنیت کارگردان بهم میریخت .به نظرم این نقش مناسب من بودو آقای برق نورد هم به خوبی نقش وحید رو بازی کردند که پیشینه تئاتری بیشتری هم نسبت به من دارند و به نظرم کار کاملا درستی بوده.

نمی شود این سوال را از بازیگرهایی که از تئاتر وارد سینما یا تلویزیون می شوند نپرسید...
(می خندد)اینکه کدوم رو بیشتر دست دارن؟؟!!!

نه این سوال نه .به عقیده ی من امیر دلاوری در کنار رحیم نوروزی و کوروش تهامی و هومن برق نورد و پیام دهکردی و ...جز بازیگرهای جوانی بودند که بازیهای درخشانی در عرصه ی تئاتر داشتند و بعد هم وارد سینما یا تلویزیون شدند.بعضی ازاین افراد مثل تهامی و نوروزی بخت این رو داشتند که در یک کار پر مخاطب نقش کلیدی رو بازی کنند آیا امیر رضا دلاوری یک همچین فرصتی رو داشته یا نه هنوز براش پیش نیومده؟
آخه چند جور اتفاق میفته و بستگی به اون ادم و طرز فکرش هم داره.یا انکه هدفش چیه و چی رو دنبال میکنه.من عادتم اینه که وقتی برای یک کاری صحبت میکنم یا قول میدم یا قرارداد میبندم یا هرچی حالا اگه یه کار بهتر هم بهم پیشنهاد بشه قبول نمیکنم.این اتفاق در مورد تئاتر بیشتر برای من افتاده که مثلا سر یک کار تئاتری بودم و یک کار سینمائی یا تلویزیونی بهم پیشنهاد شده که نتونستیم هماهنگ کنیم که اگر میشد مطمئنا میرفتم.اخیرا تو این دوسال بیشتر شده.حالا یا شانس با من نبوده یا فکری که خودم داشتم جور درنمی آمده.چیزی که برام اهمیت داره اینه که من دارم کار میکنم و هیچ سالی نبوده که به خاطر کار تصویری تئاتر نداشته باشم.پارسال که خیلی سرکار تصویری بودم سه چهارتا کار تئاتر هم داشتم.

چرا توی عرصه سینما به اندازه تلویزیون پرکار نیستید؟این رو هم اضافه کنم که من خودم به شدت اعتقاد دارم که در صورت فراهم بودن شرایط مناسب می توانید ستاره بشوید، اما در سینما به جز مخمصه که هنوز اکران نشده کار مهم دیگه ای ندارید.چرا ؟!
البته شما لطف دارید اما هنوز پیش نیامده و یک قسمتیش هم برمیگرده به سوال قبلیتان.مثلا همین پارسال چهار پنج تا کار سینمائی بود که حتی تا پای قرارداد هم رفتیم ولی به هر حال نشد به خاطر اینکه الان سر دوتا سریال هستم و یک تئاتر.شرایط با هم جور نشد.حالا خیلی هم عجله ای نیست.

فکر می کنم کار سینمائی از جهت محدودیت زمانی هم مناسب تره تا سریال که چندماه وقت میگیره!
من کلا سه چهارتا کار سینمائی بیشتر نداشتم و طولانی ترینش دو ماه طول کشیده ولی سریالی که قرار بوده چهار ماهه تموم بشه 7-8 ماه طول کشیده.

عده ای با دیدن بازیگر تئاتر بر پرده سینما و یا صفحه تلویزیون سریع به دنبال المانهای تئاتری در اون بازیگر میگردند.مثل فن بیان و بدن.در کارهای سینمائی یا تلویزیونی اعتقاد به این قضیه دارین؟
این حرف که از طرف بعضی ها گفته میشه به نظر من خیلی بی معنی هست. بازیگر هرچقدر هم که تئاتری باشه توی اولین یا دومین کار تصویریش این دستش میاد که چقدرحرکاتش را کنترل کند.مضاف بر اینکه یه شخصی به اسم کارگردان هم داره نظارت میکنه.حالا چه سینما چه تلویزیون. این حرف درستی نیست یا گاهی توی بازیگرهای سینما هم دیدم که بازی کسی غلو شده است و می گویند تئاتریست!که در اکثر مواقع نوع بازی آن بازیگر اینطوری بوده.

گفته میشه که بازیگرهای که روی صحنه بازیهای خوب و درخشانی انجام میدن الزاما توی کار تصویر ی همچین درخششی ندارند.آیا اصلا الزامی هست که اگه بازیگری توی تئاتر خوبه جلوی دوربین هم خوب باشه؟ و ضمناً به این اعتقاد دارین که به هرکسی به اندازه فرصتهایی که برایش فراهم می شود ، توانائیهاش رو بروز میده؟
بله این کاملا درسته . البته نسبت برعکسی هم اتفاق میفته. وقتی کسی از کارسینما وارد کار تئاتر میشه براش سخت تره. بازی در صحنه ی تئاتر به خاطر اینکه تماشاگر تو رو تمام و کمال روی صحنه می بینه استیل ،راه رفتن و میمیک و بیان همه چیز باید درست باشه و لی توی سینما با کادر میشه هر ایرادی رو درست کرد.

ویا با زاویه مناسب.
بله.بالطبع کسی که سالها جلوی دوربین بازی کرده و حالا میاد رو صحنه تئاتر احتیاج به تمرین بیشتری داره تا تمام اجزا بدنش کار بیفته.اما بازیگر تئاتر به خاطر اینکه همیشه حسش رو بالا گرفته وقتی میاد جلوی دوربین این کمکش میکنه.بعضی وقتها هم پیش میاد که یه بازیگری همیشه روی صحنه خیلی خوبه ولی وقتی میره جلوی دوربین حالا یا نقش مناسب نیست یا کارگردانی کار خوب نیست که از بیرون کنترلش کنه که نتیجه کار بد میشه.این به استعداد طرف هم برمیگرده دیگه..

به شانس البته بیشتر برمیگرده.
شانس الان یه چیر کلیه. بازی در سینمای ایران بیشتر شانسه.تلویزیون کمتر و تئاتر که اصلا شانسی نیست.من فکر کنم همه بدانند اوضاع سینما الان چطوریه.هیچ قاعده خاصی برای سینما ایران وجود نداره.که بگویی این مراحل طی میشه تا یکی ستاره یا بازیگر حرفه ای می شود.هیچ قاعده خاصی وجود نداره.خیلی ها یه شبه سبز شدن.

سریال بیداری از اون مجموعه هایی است که برای اولین بار این همه بازیگر تئاتر دور هم جمع شدند واین تجمع خیلی خوب جواب داده و همه بازیگرها سر جای خودشان هستند.
این همون بحث کنترل و انتخاب کارگردان که همیشه درست ترینه.

در پاسخ به این پرسش که چرا بازی در این مجموعه را پذیرفتید به فیلمنامه ی خوب آن اشاره میکنند، ولی من به عنوان مخاطب معتقدم که بیداری فیلمنامه خیلی خوبی نداره واین کارگردانی خوب آقای عظیم پور است که اثر را شاخص کرده.
من اولش هم به شما نگفتم فیلمنامه گفتم کارگردانی و شناختی که ازکارگردان داشتم و البته به نظر من فیلمنامه هم خوب بود.جای دیگه ای هم صحبتش شد که شما اول فیلمنامه رو انتخاب می کنین یا کارگردان رو و من گفتم اینها رو در کنار هم می سنجم.نمیشه گفت من فقط به خاطر فیلمنامه یا کارگردان کاری رو انتخاب میکنم. بعضی وقتها فیلمنامه های خیلی خوبی هست که کارگردان ممکنه نتواند حق مطلب را ادا کنه و یک موقعی هم میبینید که فیلمنامه خوب نبوده و کارگردان توانسته با ترفندهای کارگردانی مجموعه و به جای خوبی برسونه. اینکه فیلمنامه نسبتا خوبی داشته باشی و کارگردان کاربلد باشه و آگاهانه کار کنه و انتخاب بازیگرها و همه چیز سر جای خودش باشه اونموقع نتیجه کار مطلوب میشه. بعضی وقتها فیلمنامه نسبت به کارگردانی ضعف داره که کارگردان ضعف رو می پوشونه و کار از حد معمول فراتر میره.

بله اعتقاد ما هم اینست که کارگردانی خوب و فضا سازی های مناسب توانسته از برخی لحظات کلیشه ای ،چیز متفاوتی ارائه دهد.
بله.طرح کلی داستان خیلی ساده بود و اصلا پیچیده یا نو نیست. ولی این طور که من می بینم تماشاچی زیادی هم داره.حالا در مورد اینکه میگم کارگردن خیلی دخیله.خیلی از سکانسها بود که حذف شد یا تغییر کرد یا دیالوگها تغییر کرد و وقتی در بطن کار قرار گرفتیم کارگردان تشخیص داد که مناسب کار نیست یا ریتم کار رو به هم می ریزه.آقای عظیم پور کسی نبود که بخواد دقیقا عین فیلمنامه پیش بره.مهم این بود که کار به جای بهتری برسه.

و آخرین سئوال کارهای آینده تون؟
در حال حاضر سر سریال کاراگاه علوی هستم و در سه قسمت یک اپیزود حضور دارم.
یک سریال هم با آقای شاهین باباپور برای شبکه یک داریم کار میکنیم که روتین و هرشبی هست البته با سریالهای طنز روتین شبانه متفاوته. فیلمنامه کار دو سه بار بازنویسی شده و از زمان فیلمبرداری تا پخش هم دوسه ماه فاصله هست.وقتی این کار بهم پیشنهاد شد خودم هم تعجب کردم چون من آدم کارهای روتین و هرشبی نیستم.ولی آقای باباپور گفتن فیلمنامه رو بخون تا فرقش رو متوجه بشی.کار 70-80 قسمته که هر قسمت یک داستان داره.
در تئاتر هم یک کار برای جشنواره فجر دارم با آقای محمدیعقوبی به اسم ماچیسمو.

منبع خبر : سینمای ما
دوشنبه,16 اردیبهشت 1387 - 18:9:16