پشت مكس، ماسك نيست (نگاهى به فيلم مكس ساخته سامان مقدم)

مكس، برخلاف ظاهرش، پوسترش، صحنه اول و سكانس ماقبل آخرش، نه فيلمفارسى سخيف و متحجر است، نه فيلم _ انتلكت نوستالژى باز. نه اختاپوس وار به جان مردم مى افتد و ابتذال را ترويج مى كند؛ نه فريبكار است و مخاطب را تحقير و تحميق مى كند. و نه قصد سركيسه كردن مردم را دارد. مكس، در اين هوا و فضاى آلوده و بسته تهران، نه قيافه مد روز و مبتذل روشنفكرنمايانه مى گيرد و ادعاهاى عجيب و غريب فرهنگى، هنرى، تفكرى مى كند و نه كشور را به حراج مى گذارد و با سياه نمايى، جايزه فرنگى گدايى مى كند.مكس، سينماى شكنجه با پز روشنفكرى نيست و برخلاف فيلم- انتلكت ها و فيلمفارسى هاى بعد از انقلاب، نه رياكار است، نه افسرده. مكس، سالم است و گرم، هم در نگرش، قصه، ديالوگ ها و شعرها، هم در اجرا. با همه شوخى مى كند. اما اندازه. شوخى هايش كه هيچ كدام سخيف نيستند، با دلسوزى و همدلى توام است. و به جاى ستيزه و عقده گشايى، آرامش، وحدت و نشاط ملى را تبليغ مى كند و حرمت نگه مى دارد. حرمت خود را، سينما را، مخاطب را و وطن را. همه آدم هاى فيلم، دوست داشتنى اند؛ حتى اكثراً ساده و بى پيرايه، و گاه معصوم. شخصيت ها به درستى پرداخت شده اند و قابل باورند. بازى ها جملگى خوبند. مكس، اولين «طنز موزيكال» با نشاط سينماى بعد از انقلاب است. و اجراى كليپ هاى موزيكالش در سينما و تلويزيون ما بى سابقه است.
مكس به خوبى فهميده جامعه ما به نشاط نياز دارد و به نقد. و در اين جهت گام برمى دارد و ظرفيت هاى نقدپذيرى جامعه را افزايش مى دهد. اين هم به سود سينماى كشور است و هم به سود تنش زدايى از فضاى فرهنگى. پشت مكس، ماسك نيست. روراستى، شعور اجتماعى و شعور سينمايى است. مشتاقم تا كار بعدى مقدم، «كافه ستاره»اش را كه جدى است، ببينم. به اميد يك سينماى خوب ملى با آدم هاى اينجايى.
نويسنده : مسعود فراستى

یكشنبه,11 دی 1384 - 22:50:30