یادداشت هوشنگ گلمكاني درباره نود سینمایی؛
سينماي ايران ظرفيت 90 را ندارد
سینمای ما -هوشنگ گلمکانی: اگر برنامه‌اي همانند برنامه 90 براي سينما پخش شود، اتفاق بسيار خوبي است. با توجه به شنيده‌ها به احتمال زياد پخش اين برنامه آغاز هم خواهد شد ولي با در نظر گرفتن ظرفيت جامعه ما بعيد مي‌دانيم اين برنامه ادامه پيدا كند. اميدوارم من اشتباه كرده باشم ولي ظرفيت جامعه سينمايي ايران به اندازه‌اي نيست كه برتابنده چنين برنامه‌اي باشد.
آن چيزي كه برنامه 90 را جذاب و تا اين ميزان مخاطب براي آن دست و پا كرده، پرداختن به حاشيه‌هاي فوتبال است. اين حاشيه‌ها براي مردم جذاب است و پرداختن به آن و حتي نگاه انتقادي به آن در نوع خود جذابيت خاصي براي برنامه 90 به وجود آورده است اما حاشيه‌هاي سينماي ايران چيزهايي است كه تحمل پرداختن به آن و همين‌طور پرداختن به چنين حواشي‌اي را بسيار سخت كرده است. چنين ظرفيتي را من در فضاي سينماي ايران نمي‌بينم. اميدوارم اشتباه كرده باشم ولي تداوم چنين برنامه‌اي با محوريت سينما بسيار بعيد است.
اگر بخواهم درباره راه‌حل اين بحث صحبت كنم به مساله فرهنگ‌سازي و بستر‌سازي اجتماعي بر مي‌خوريم كه آن هم فقط گفتن اين جملات قصار كلي نيست كه تنها گفته مي‌شود «بايد فرهنگ‌سازي شود» بلكه نيازمند يك سير چندين ساله است. شايد نسل‌ها و قرن‌ها طول بكشد تا چنين تغييرات فرهنگي رخ بدهد اما در شرايط فعلي بعيد مي‌دانم چنين بستري را بتوان يك‌مرتبه محيا و چنين برنامه‌اي توليد كرد.
اگر بخواهم در مورد دوام و تداوم انتشار مجله فيلم صحبت كنيم نمي‌توان يك نكته مهم را دور از ذهن داشت. مجله فيلم به‌طور كلي از پرداختن به حاشيه‌ها پرهيز كرد تا توانست طي اين سال‌ها باقي بماند، در صورتي كه اساس برنامه‌اي همچون 90 پرداختن به حاشيه‌هاست. اگر قرار باشد برنامه‌اي مشابه 90 براي فيلم‌ها و اوضاع سينماي ايران ساخته شود با توجه به فضاي خاص سينماي ايران و حاشيه‌هاي مربوط به آن به‌شدت ايجاد التهاب خواهد شد و اين برنامه در نهايت پس از چند قسمت متوقف خواهد شد. من شخصا اميدوارم چنين برنامه‌اي توليد شود، تداوم داشته باشد و مثل برنامه 90 تاثير‌گذار باشد اما باز هم مي‌گويم بسيار بعيد است.