بحران در کانون کارگردانان
سه عضو شورای مرکزی کانون کارگردانان استعفا دادند
سینمای ما- سه تن از اعضای شورای مرکزی کانون کارگردانان با ارسال نامه ای به مجمع عمومی، شورای مرکزی و بازرسان کانون کارگردانان سینمای ایران با اعلام استعفا خواستار تشکیل مجمع عمومی فوق‌العاده برای این کانون شدند. این سه در توضیح نامه شان اعلام کردند: این نامه به صورت داخلی و درون صنفی صبح روز سه شنبه 5مهرماه89 به کانون کارگردانان و خانه سینما ارسال شد و ما درخواست حل ماجرا در کمال آرامش و در فضای غیر رسانه ای را داشتیم. اکنون با توجه به انتشار خروجی جلسه سه‌شنبه شب بر روی سایت‌ها و روزنامه‌ها، این نامه جهت تنویر موضوع علنی می‌شود.
امید داشته و داریم تا دوستان باقی مانده ما در کانون کارگردانان که خود بیش از هر کس بر قوانین و میزان حضور خود در این 5 ماه در جلسات کانون واقفند، خردمندانه و در کمال آرامش مراتب تشکیل مجمع عمومی و مراجعه به عقل جمعی همکارانمان را فراهم کنند. بدیهی است شورای مرکزی صنفی در قامت کانون کارگردانان از این پس حتی بر فرض رسمی بودن نمی تواند با 5 نفر مشروع باشد (که پیش از این با عقل جمعی 11 نفر تشکیل می شد) و انتظار داشت تصمیم جمع 3 از 5 نفر بتواند بر سرنوشت کلان صنفی 300 عضو حاکم شود.
بنابراین گزارش، متن نامه سه عضو شورای مرکزی کانون کارگردانان به این شرح است:
آمدیم در آن فضای غبارآلود و پرسوءتفاهم برای ماندن حداقل‌هایی که داشت از دست می‌رفت؛ خانه و صنف‌مان. حتی متلک‌ها و مصاحبه‌ها و استشهادهای دوستان و ترورهای بی‌نام‌ونشان مغرضان در سایت‌های نامربوط را هم تحمل کردیم و آمدیم و ماندیم... که کانون بماند.
آرای بالایتان در مجمع عمومی فوق‌العاده به ما، امیدمان داد به پشتیبانی و صداقت و اعتماد متقابل و این‌که همه می‌خواهیم کانون یک‌پارچه متحد بماند. اکنون و پس از گذشت پنج‌ماه از تشکیل شورای مرکزی جدید متأسفانه به‌دلیل ضعف مدیریت، نبود انگیزه‌ی قوی برای کار صنفی و غیبت‌های مکرر برخی اعضا، چنان شده که حتی تشکیل جلسات نیز مختل گشته و کانون عملاً هیچ خروجی و موضع‌گیری شفاف و مناسبی در قبال مسائل کلان سینما در مجامع تصمیم‌گیرنده و مدیریت و پشتیبانی مؤثر از حضور نمایندگانش در مجامع صنفی و استراتژی مشخصی برای حمایت از اعضایش ندارد؛ و تنها شبحی‌ست از آنی که باید باشد و در قلیل اقدامات و موضع‌گیری‌هایش نیز دچار خرده‌گیری‌ها و فشارهای عوامل بیرونی می‌شود که گویی خود قیم و کانون را تیولی خود می‌دانند که چرا منافع‌شان لحاظ نشده است.
کار بدان‌جا رسیده که در جلسات شورای مرکزی و پس از آن کسانی به خود اجازه‌ی هر بی‌حرمتی و توهینی را به نمایندگان کانون می‌دهند. و این‌گونه است که کارکرد فرهنگی و دید کلان‌نگر صنفی و قدرت اجرایی از شورای مرکزی سلب می‌شود و تنها عناوین و تیترها می‌ماند برای شرکت در مجامع و محافل.
به‌یاد بیاوریم که کانون کارگردانان مهم‌ترین و تأثیرگذارترین صنف مؤلف خانه‌ی سینما بود و اتحاد و اقتدار کانون همواره مرکزیت و سبب‌ساز وحدت و جلودار حرکت‌های مؤثر سایر اصناف.
اینک که آرامش بار دیگر برقرار شده و کانون پابرجا از آن حوادث که همه بر آن واقفیم عبور کرده، برای جلوگیری از آن‌چه پیش از این بر صنف تهیه‌کنندگان رفت، ما چون قرار اول به صداقت و امانت کناره‌گیری خود را از شورای مرکزی اعلام داشته و باتوجه به فوت مرحوم محمدرضا اعلامی و کناره‌گیری زودهنگام اصغر هاشمی در روزهای آغازین، و غیبت‌های مکرر سایر اعضای شورای مرکزی که بیش‌ازحد مجاز مصرح در اساس‌نامه‌ی کانون است، پیشنهاد تشکیل مجمع عمومی فوق‌العاده جهت انتخابات مجدد و زودهنگام و برقراری فوری شورای مرکزی جدید متشکل از افرادی با انگیزه‌ی قوی صنفی، هماهنگ و مستقل را داریم؛ چرا که کیان کانون و اقتدار آن را چون همیشه مقدم بر منافع فردی و عناوین و تیترها و مصلحت‌ها می‌دانیم.
باقی بماند تا وعده‌ی دیدار زودهنگام در محفل خصوصی‌مان: مجمع عمومی فوق‌العاده.
کامبوزیا پرتوی (نایب‌رئیس و عضو شورای مرکزی کانون کارگردانان سینمای ایران)
مهدی کرم‌پور (سخنگو و عضو شورای مرکزی کانون کارگردانان سینمای ایران)
سعید سهیلی (رئیس شورای صنفی نمایش و عضو شورای مرکزی کانون کارگردانان سینمای ایران)