رکود اقتصادی مرز نمی‌شناسد!
آیا اسب ساموئل فولر هنوز می‌تازد؟
سینمای ما-یاس قانعی: کمتر کارگردانی در تاریخ سینمای امریکا شایسته لقب «استاد» است، اما چه کسی شایسته‌تر از ساموئل فولرِ فقید برای این عنوان. او در کارنامه‌اش «کلاهخود آهنی»، «بوسه عریان»، «پارک رو» (نام یک روزنامه است)، «جیب‌بر خیابان جنوبی»، «چهل اسلحه»، «دالان شوک»، «شماره یک بزرگ قرمز » (The Big Red One) و سگ سفید (بر اساس رمانی از رومن گاری) را دارد. اگر از علاقه مندان فیلمهای فولر هستید او یک کتاب زندگی نامه هم با عنوان «یک سوم چهره» نوشته است.
به مناسبت صدمین سال تولد ساموئل فولر دخترش، سامانتا در نظر داشت مستندی درباره پدرش بسازد و در این مستند از منابع آرشیوی و اطلاعاتی استفاده کند که در مستندهایی با موضوع زندگی و آثار فولر موجود نیست.
سامانتا مانند بسیاری از فیلمسازان برای تامین بودجه پروژه‌اش به یکی از سایت‌های اینترنتی مراجعه کرد که برای فیلم‌ها تامین بودجه می‌کند. سامانتا نیز فراخوان داد.
به همین خاطر و برای کمک به تولید این مستند یکی از روزنامه نگاران لس آنجلس تایمز، سوزان کینگ مقاله‌ای با نثری شیوا در این مورد نوشت و به چاپ رساند. اما کمتر کسی علاقه به تامین سرمایهٔ این مستند نشان داده وبه زودی تولید آن تعطیل خواهد شد. قطعا نگاه دختر ساموئل فولر به زندگی کاری و حرفه ایی این استاد سینما، نگاه دقیق تری می‌توانست باشد. اما افسوس که رکود اقتصادی مرز نمی‌شناسد و تهیه کنندگان هالیوودی به دنبال سودجویی بیشتر از طریق سرمایه گذاری روی فیلمهایی هستند که بازگشت سرمایه‌شان تضمین شده است.
ساموئل فولر معروف به سم فولر در ۱۲ اوت سال ۱۹۱۲ در ایالت ماساچوست آمریکا در یک خانواده یهودی مهاجر روسی به دنیا آمد. در ۱۲ سالگی نوشتن را در نیویورک ژورنال آغاز کرد. در ۱۷ سالگی نویسنده گزارش‌های جنایی برای سن‌دیگو سان بود. بعد شروع به نوشتن داستان‌های کوتاه کرد و نخستین داستان‌های جنایی عامه‌پسندش در سال ۱۹۳۵ منتشر شد.
در سال ۱۹۳۶ به عنوان سناریونویس با جیمز کروز در فیلم دارودسته نیویورکی همکاری کرد. فولر در طول جنگ جهانی دوم به عنوان یک سرباز در شمال آفریقا و اروپا جنگید و موفق به دریافت مدال‌های شجاعت ستاره برنز، ستاره نقره و قلاب ارغوانی شد. نخستین فیلم او وسترنی به نام من به جسی جیمز شلیک کردم بود که در سال ۱۹۴۹ ساخت و به خاطر کلوزآپ‌هایش از چهره بازیگران، مورد توجه قرار گرفت.ساموئل فولر از نظر سبک تصویری و تدوین، تحت تاثیر سینمای اکسپرسیونیسم آلمانی و مونتاژ روسی پودوفکین بود. فیلمبرداری سیاه و سفید، نورپردازی «های کنتراست»، و زوایای دوربین غیرمتعارف فیلمهای دالان شوک و بوسه عریان، متأثر از سینمای اکسپرسیونیستی آلمان است