گفت‌و‌گو با بازیگر مجموعه زمانه ،امید روحانی
منتقد- بازیگر - پزشکی که نمی‌خواهد همیشه در دسترس باشد
سینمای ما-بازی امید روحانی در سریال «زمانه» چند شبی است که آغاز شده است. او پزشک، منتقد فیلم و بازیگر سینما و تلویزیون است که فیلم‌های نارنجی‌پوش، دایره زنگی، میکس و سریال‌های ساختمان پزشکان، راه طولانی خانه و... را در کارنامه دارد.
خیلی‌ها معتقدند در شرایط فعلی، تلویزیون اوضاع جدی‌تر و پررونق‌تری از سینما دارد. شما که در سریال به عنوان بازیگر حضور داشته‌اید با این گفته موافقید؟
در شرایط کنونی با همه اقبالی که به سمت شبکه‌های ماهواره‌ای وجود دارد، بیننده ایرانی، سریال ایرانی را به خارجی ترجیح می‌دهد. اگر یک سریال ایرانی بتواند مخاطب را جذب کند دیدنش را ادامه می‌دهد. الان در دوره‌ای هستیم که جریان سینما با تلاطم همراه است. در شرایط کنونی وضع مالی تلویزیون مثل سابق نیست، ولی با وجود این تلویزیون در قالب مجموعه‌های تلویزیونی و سریال از سینما موفق‌تر و پربیننده‌تر است.
شما به همین دلیل بازی در سریال‌ها را می‌پذیرید؟
دلیل بازی من در یک سریال تلویزیونی به این حرف‌ها مربوط نیست. من خودم را بازیگر نمی‌دانم بلکه با بازیگری زندگی‌ام را رنگ می‌کنم. بستگی دارد به من چه چیزی پیشنهاد می‌شود. اگر خوشم بیاید و دلم بخواهد قبول می‌کنم. اینکه آدم موجهی پشت کار باشد خیلی مهم است. آقای حسن فتحی نامش برای من کفایت می‌کرد. اولین عامل در انتخاب برای من این است که بتوانم از پس کار بربیایم.
این توانایی شامل چه مواردی می‌شود؟
باید به لحاظ توان بازیگری و بدنی بتوانم آن کار را انجام دهم.
ایفای نقش دکتری که از خارج کشور به ایران بازگشته در سریال زمانه چه توانایی‌هایی می‌خواست؟
کار خاصی نمی‌بایست می‌کردم، نقشم به گریم سنگین نیاز نداشت. تعویض لباس نمی‌خواست، قرار نبود بازی خاصی داشته باشم. مجموعا احساس کردم این نقش را می‌توانم بازی کنم، باعث آبروریزی نمی‌شوم، بقیه بازیگران را اذیت نمی‌کنم و به بازیشان لطمه نمی‌زنم. در این کار افراد توانایی مثل آقایان برق‌نورد، محجوب و خانم مهرانه مهین‌ترابی حضور داشتند، نمی‌خواستم باعث افت کار این‌ها بشوم.
وقتی متن یک فیلمنامه به دست شما می‌رسد به عنوان یک منتقد با آن برخورد می‌کنید؟
نه. من همه دانش انتقادی‌ام را کنار می‌گذارم و سر صحنه می‌روم.
بین کارهای حسن فتحی به عنوان یک منتقد کدام را بیشتر می‌پسندید؟
من همه کارهای آقای فتحی را دیده‌ام. الان در شبکه آی‌فیلم دارم سریال مدار صفر درجه را دوباره می‌بینم. حسن فتحی هم دوست عزیز من بوده و هم کارش را بلد است. او دکوپاژ (نمابندی) تلویزیونی نمی‌کند. خیلی خیلی دقیق است و وسواس دارد. براحتی از یک نما نمی‌گذرد. جزو کسانی نیست که بگوید کار را جمعش کنید. یک نما را آنقدر می‌گیرد تا به نتیجه مطلوب برسد.
او شگرد خاصی برای بازی گرفتن از بازیگرانش دارد؟
بهتر است این نکته را از افرادی بپرسید که بازیگر هستند و با کارگردان‌های زیادی کار کرده‌اند. من اینجا مجبورم از دانش انتقادی‌ام استفاده کنم. دکوپاژهای فتحی با بقیه فرق دارد. او توانایی اداره بازیگر را دارد؛ اداره بازیگر به این معنا نیست که کارگردان برای بازیگرش بازی کند؛ او باید بازیگرش را اصلاح و بازی‌ها را شبیه به آن چیزی کند که در ذهنش می‌گذرد. کارگردان باید این قدر بازیگر را اصلاح کند تا بهترین نتیجه را بگیرد. این کاریست که آقای فتحی انجام می‌دهد.
این‌طور که پیداست برنامه‌های تلویزیون را زیاد دنبال می‌کنید، درست است؟
من به عنوان یک منتقد همه سریال‌های تلویزیون را می‌بینم. سعی می‌کنم تله‌فیلم‌ها را هم تا حدی که می‌توانم ببینم. معمولا سریال‌های خارجی را تعقیب نمی‌کنم. کار ایرانی‌ها برایم جذاب است. دوست دارم ببینم جوان‌ها و تازه‌وارد‌ها چه محصولاتی ساخته‌اند. من حاضرم در فیلم کوتاه کارگردان‌های تازه‌کار بازی کنم. از آن‌ها پول هم نمی‌گیرم، چون آن‌ها هم باید از یک جایی شروع کنند.
قرار بود چند جلد کتاب با موضوع تک‌نگاری درباره ابراهیم حاتمی‌کیا و کیانوش عیاری منتشر کنید، کار انتشار این کتاب‌ها به کجا رسید؟
من به‌عنوان منتقد و محقق هم دارم کارم را انجام می‌دهم. قصد دارم هفت، هشت جلد کتاب بنویسم که امیدوارم تا سال آینده همه‌اش منتشر شود. به یک سری فیلم‌سازان قبل و بعد از انقلاب می‌پردازم. تک‌نگاری بعد از انقلابی‌ها را زود‌تر منتشر می‌کنم. اما کارگردان‌های قبل از انقلاب کارشان بیشتر زمان می‌برد.
یادم می‌آید با وسیله‌ای به نام تلفن همراه مشکل داشتید، هنوز هم تلفن همراه ندارید؟
نه، از تلفن همراه بدم می‌آید. نمی‌خواهم همیشه در دسترس باشم. من منزل هستم و هر کس با من کار داشته باشد، می‌تواند با شماره ثابتم تماس بگیرد. الان خود شما هم به همین صورت با من صحبت کردید.