| | |
سينماي ما - كيوان كثيريان: پرویز شهبازی فیلم قابل قبولی ساخته است. «عیار 14» یک فیلم جمع‌وجور است با یک ایده تکراری، فیلمی است با شخصیت‌ها و لوکیشن‌های محدود و یک فضای برفی وهم‌آور و خلوت. شخصیت‌های عیار 14 جذابند، بعد دارند و داستان ساده فیلم را پیش می‌برند. اما قصه حجم و قوت یک فیلم بلند را ندارد و عملا ریتم مناسب را از فیلم گرفته است. مقدمات زود طرح می‌شود و انتظارها برای ادامه کار شکل می‌گیرد اما عملا داستان اصلی دیر آغاز می‌شود و نمی‌تواند این توقعات را برآورده کند. قرار بود غافلگیری نهایی آن باشد که شخصیت ظاهرا منفی داستان که همه منتظریم تا به شکل فجیعی دمار از روزگار کسی که او را لو داده در آورد عملا قصد ندارد کاری به کار او داشته باشد و شخصیت دوم متوهم شده و ظاهرا نقش گربه دزده را بازی می‌کند وقتی چوب برداشت می‌شود اما در عمل نه این درمی‌آید و نه آن.
محمدرضا فروتن در نقش یک طلافروش ترسو که دزدی را لو داده و با همسرش مشکل دارد و دلداده دختر جوانی هم هست به روزهای خوبش شبیه شده است و کامبیز دیرباز هم فرصت چندانی برای ارائه توانایی‌های احتمالی‌اش نیافته است.
«عیار 14» اگرچه هنوز با «نفس عميق» فاصله دارد ولی از آثار قابل اعتنای شهبازی محسوب می‌شود.
گرچه فضای وسترن فیلم نیازمند فیلمنامه پخته‌تر و کار شده‌تری بود تا دربیاید. فیلمنامه «عیار 14» از آن دست فیلمنامه‌هایی است که هم کم دارد و هم زیاد!
نشست مطبوعاتی «عیار 14» برگزار نشد. جز کامبیز دیرباز و مینا سعادتی، بازیگر جوان فیلم هیچیک از عوامل در جلسه مطبوعاتی شرکت نکردند.
این شاید بی‌ارتباط با اتفاقات پیش آمده در نشست «می‌زاک» نباشد. در آن نشست فروتن در پاسخ توهینی که به حاضران کرد مورد اعتراض علی علایی همکار ما قرار گرفت و به او یادآوری شد به جای آنکه از سوالات مطرح شده منتقدان و خبرنگاران درباره می‌زاک خجالت بکشد، به یاد بیاورد که خود او در مراسمی حتی در ادای درست نام کن‌لوچ مشکل داشته است، احتمال دارد این جواب به مذاق بازیگر توی بورس این روزها خوش نیامده باشد و یادش رفته باشد چیزی که عوض دارد، گله ندارد. فقط کاش شهبازی که در هنگام نمایش فیلم در سینما فلسطین حاضر بود با حضورش هم از نظرات مطرح شده در این نشست بهره می‌برد و هم به آنها که در نشست حاضر بودند و به خود جشنواره احترام می‌گذاشت. راستی چرا آنها نیامدند به دیرباز خبر نداده بودند!
|
