یادمان افتاد که بازیگران در آثار کمدی هم میتوانند وقار بازیگری خود را حفظ کنند
بی پولی از نظر من فیلم خوبیست و حتی آن را دوست دارم. هرچند که وقتی اولین بار در جشنواره فجر دیدمش انتظار بیشتری از آن داشتم. یعنی از نویسنده و کارگردان و حتی بازیگران. احتمالا" دوستان خرده می گیرند که بخش بازیگری عالی بوده و شایسته ی بیشتر از یک جایزه اما خوب... سلیقه است دیگر. از نظر من بازیگران به قول شما سعی در حفظ وقار داشته اند تا باورپذیری شخصیت. تاجایی که حتی باور این مساله که این خانواده تا این حد دچار تنگدستی شده باشند دشوار است. و حتی (با عرض پوزش و احترام نسبت به نظر شما) همان صحنه ای را که اشاره کردید که گفتگوی ایرج با پیرزنی در اتوبوس است هر چند که من هم این صحنه را دوست دارم و شاید بگویم جزو بهترین لحظات فیلم است ولی اصلا" باور پذیر نیست و این دوست داشتنی بودنش هم بیشتر به خاطر فضای فانتزی گونه ای است که به وجود آمده وهمان نزدیکی موقعیت به زندگی روزمره نه باورپذیر بودن فقر شخصیتی که بهرام رادان ایفا می کند. و همچنین شخصیت لیلا حاتمی که با این که نسبت به بهرام رادان موفق تر بوده و به خصوص نقش یک همسر جوان ساده را به خوبی آفریده ولی باورپذیری قرارگرفتن او در موقعیتی این چنین آسان نیست. بهتر بگویم بخش های ابتدایی فیلم که هنوز تاثیر این بی پولی جدی نشده بازی هر دو نفر روان تر و باورپذیرتر است. و باز شاید عده ای بگویند این زوج از ابتدا با فقر و نداری زندگی نکرده اند که شبیه! انسانهای فقیر باشند واین بی پولی ناگهانی و مقطعی است. ولی منظور همان زمان های زودگذر و مقطعی است که انگار از ته دل و واقعی نیستند. اما مساله ای دیگر: همیشه این مساله برای من وجود داشته که چرا ما برای تعریف و تمجید از یک اثر به تخریب دیگران می رسیم؟ این درست که بی پولی با آثار تلویزیونی متفاوت است ولی آیا خود شما سریال های طنز تلویزیون را دنبال نمی کردید؟ مگر جدای از خندیدن های لحظه ای دقایقی هر چند اندک را صرف تفکر در گوشه و کنایه های همین مجموعه ها نمی کردید؟ واقعا" کارهای مثلا" آقای مدیری طنز سخیف است و بی پولی طنز هوشمند؟ قبول که طنزهای تلویزیون منسجم نیستند و باز به قول شما شخصیت هایشان با گرفتن لهجه و کج و کوله کردن شکل و شمایل سعی در خنداندن هر چند لحظه ای مخاطب دارند. قبول که با سریال های تلویزیون بسیاری قهقهه می زنند و با بی پولی نه آنچنان. ولی نه تا این حد که این فیلم را وارسته بدانیم و دیگران(به خصوص طنزهای تلویزیون را که گویا چندان دل خوشی ازشان ندارید مثل خیلی های دیگر.) را این چنین سخیف و بی ارزش. فراموش نکنیم که مخاطب اصلی سینما و تلویزیون مردمند. مردمی که برای دیدن همین کمدی های بی ارزش (همگان بهتر نمونه بارزش را که در همین چند ماه گذشته اکران بود می شناسند.) مشتاق ترند تا فرضا" بی پولی. از آمار فروش کاملا" پیداست. پنهان نمی کنم که من طنزهای تلویزیون به خصوص کارهای آقای مدیری را بیشتر از بی پولی می پسندم. البته من نه منتقد هستم و نه کارشناس و هر چه گفتم فقط نظر شخصی بوده و شاید کمی هم بوی دلخوری بدهد0 دلخوری از شیوه ی برخورد بعضی با آنچه مردم می پسندند.
|