به رنگ ارغوان بر خلاف انتظار گیشه ها را نترکاند و با فروشی بسیار متوسط به کار خود پایان داد، تهیه کننده و منتقدان از شکست این فیلم می‌گویند؛ : ارتفاع پست

سینمای ما - محبوبه افتخاری: وقتی آخرین ساخته ابراهیم حاتمی کیا اکران شد، وقتی تماشاگران از «دعوت» که یک تغییر مسیر در سینمای حاتمی کیا محسوب می شد، استقبال کردند و «دعوت» به یکی از فیلم های پرفروش سال 87 تبدیل شد؛ خیلی ها معتقد بودند اگر «به رنگ ارغوان» توقیف نبود ، اگر «به رنگ ارغوان» اکران شده بود نه تنها «دعوت» یکی از پر بیننده ترین فیلم های حاتمی کیا نمی شد که حتی ساخته هم نمی شد. سینمای ابراهیم حاتمی کیا هم در مسیر خودش باقی می ماند. همین حدس و گمان ها کافی بود تا تقریبا همه مخاطبان سینمای حاتمی کیا و حتی آنهایی که طرفدار پر و پا قرص فیلم های او نبودند برای نمایش عمومی «به رنگ ارغوان» لحظه شماری کنند.

تا این که بالاخره رایزنی ها سید جمال ساداتیان (تهیه کننده فیلم) و لطف معاونت سینمای وزارت ارشاد «به رنگ ارغوان» را به پرده سینماهای جشنواره فیلم فجر رساند، منتقدها دور هم نشستند، نظرهای ضد و نقیض دادند،خیلی ها همچنان دوستدار فیلم بودند و خیلی ها مخالف شدند، سیمرغ ها نصیب ابراهیم حاتمی کیا شد و بالاخره «به رنگ ارغوان» بعد از 5 سال رنگ پرده سینما را دید. اما بخشی از پیش بینی ها درست آز آب درنیامد. بر خلاف تبلیغات، بر خلاف توقیف کنجکاوی برانگیز، صف طویلی جلوی سالن های سینما بسته نشد، سالن های سینما مجبور نشدند سانس ویژه فوق العاده بگذراند و فروش ماه اول فیلم به 450 میلیون تومان هم نرسید.

«به رنگ ارغوان » آنطور که انتظار می رفت، نفروخت، آنقدر که سید جمال ساداتیان هم از این عدم استقبال فوق العاده از فیلم متعجب شد : «با محتوایی که فیلم داشت و حاشیه هایی که برایش پیش آمده بود، فکر می کردیم مردم به اندازه کافی درباره فیلم مطلع هستند و در این اوضاع و احوالی که سینمای ایران پر از فیلم ها با موضوعات تکراری است موضوع بکر «به رنگ ارغوان» توجه ها را به خود جلب می کند. در کنار این موضوع تازه کارگردانی ابراهیم حاتمی کیا هم دلیل دیگری بود که منتظر باشیم فیلم با استقبال بیشتری روبه رو شود» اما همه چیز آنطور که ساداتیان، حاتمی کیا و طرفدارهای فیلم های او فکر می کردند پیش نرفت : «مساله اینجاست که سینماروها دو دسته اند. دسته ای که برای تفنن به سینما می روند و دسته ای که متعلق به بخش روشنفکر جامعه هستند و طالب اندیشه اند و برای تفنن به سینما نمی روند. مخاطب به رنگ ارغوان همین گروه دوم بودند.

ما منتظر بودیم که نسل جوان که کنجکاو است و تقریبا 18 میلیون جامعه اند، مخاطب پیگیر به رنگ ارغوان باشند. حالا نه همه این تعداد جوان که ذهنیتمان این بود که 20 درصد این جوان ها از فیلم استقبال می کنند. اما به نظر می رسد مخاطب سلیقه دیگری دارد. وقتی از فیلمی مثل به رنگ ارغوان آنطور که باید و شاید استقبال نمی شود، ژانرهای دیگری در دستور کار تهیه کننده های سینما و کارگردان ها قرار می گیرد. همین سلیقه ای که مخاطب از خود نشان می دهد باعث می شود کارگردانی که فیلم فرهنگی می سازد سراغ ساخت فیلم کمدی برود. اتفاقی که این روزها شاهد آن هستیم.» بجز این دلیل واضح خیلی ها بعد از نمایش فیلم به این نتیجه رسیدند گله گذاری هایی که تماشاگرها از خود ابراهیم حاتمی کیا داشتند، ستاره نداشتن فیلم، دیر اکران شدنش، بالا رفتن قیمت سالن های سینما هم دلیل های دیگری بوده تا «به رنگ ارغوان» به یکی از فیلم های پرفروش نوروز تبدیل نشود.

اما ساداتیان دلیل اصلی را هیچ کدام از اینها نمی داند : «ممکن است گروهی از مخاطبان حاشیه ها و گله هایی که از شخص ابراهیم حاتمی کیا داشته باشند اما به نظر این تفکر صحیح نیست که به خاطر این گله گذاری ها دیدن اثری فاخر را از دست بدهیم. جز این قبول دارم که گران شدن بلیط سینماها، بازیگرهای فیلم و این گله گذاری ها روی فروشش تاثیر گذار است اما همه اینها در مجموعه 30 درصد دلیل بالا نبودن فروش فیلم را شامل می شود. اما من نمی توانم 70 درصد دلیل دیگر را پیدا کنم. چون ما هم اطلاع رسانی دقیق و به اندازه داشتیم، هم تبلیغات و هم موضوع فیلم بکر بود. حالا باید کارشناسان سینمایی و جامعه شناسان آسیب شناسی کنند که چرا مردم ترجیح می دهند به جای یک فیلم با موضوعی نو، فیلم های کمدی ببینند که داستان هایی تکراری دارند»

امیر پوریا : پتانسیل فیلم همین قدر بود
به عقیده من همین میزان فروش همه پتانسیلی بود که «به رنگ ارغوان» برای جذب مخاطب داشت. حتی معتقدم همین مقدار فروش فیلم هم به رانتی برمی گردد که فیلم از آن استفاده کرد. همین که تصمیم گرفته شد نام ابراهیم حاتمی کیا به جشنواره رونق بدهد و جوایز جشنواره نصیب فیلم شد. حتی من خودم شاهد عینی بودم که در تمام سالن هایی که فیلم های جشنواره نمایش داده می شد مردم با پلاکارد و تبلیغات «به رنگ ارغوان» در دست هایشان از سالن بیرون می امدند. اکران یک فیلم بلافاصله بعد از جشنواره و این که اکران نوروزی هم نصیبش شود مزایایی است که بجز «به رنگ ارغوان» هیچ فیلم دیگری در طول سالیان بعد از انقلاب از آن بهره نبرده. پس می توانم بگویم که همین مقدار فروش فیلم تحت تاثیر این شرایط پیش آمده. چون خود فیلم آمقدر چشمگیر نیست و حتی برای تماشاگر سرخوردگی به وجود می آورد. تماشاچی منتظر است یک فیلم تند و مخالف خوان با نگاه رسمی ببیند اما فیلم در نهایت دردسرهای یک مامور بودن است و تماشاچی متوجه می شود فیلم جز موارد معدودی حرف تند و خاصی ندارد که حتی به خاطر آن این مدت هم توقیف شده باشد. موضوع این نیست که فیلم قبل از اکران چه توقعی برای تماشاگر ایجاد کند موضوع این است که وقتی فیلم اکران شد مردم دیدن آن را بهم توصیه کنند. این نکته ای است که معمولا دست اندرکاران سینما به آن بی توجهند که هنوز هم تبلیغات شفاهی در ایران مهمترین ابزار تبلیغات است. من معتقدم اگر این شرایط خاص برای «به رنگ ارغوان» پیش نمی آمد این فیلم هم به یک شکست کامل در کارنامه حاتمی کیا تبدیل می شد مثل اتفاقی که برای «موج مرده» افتاد. اما الان قصه «به نام پدر» برای فیلم تکرار شد، یعنی فیلم در محافل رسمی نمجید شد و جایزه گرفت اما مردم و منتقدان ار آن استقبال نکردند همانطور که هنوز هر کس به خاطرش می اید «به نام پدر» جایزه بهترین فیلم جشنواره را گرفته است، تعجب می کند.

رامتین شهبازی: قربانی فیلم های کم مایه
«به رنگ ارغوان» نسبت به باقی فیلم های ابراهیم حاتمی کیا فیلم متوسطی است. اما دلیل این مقدار فروش فیلم کاملا روشن و اضح است: این روزها سینمای ایران در دست سازندگان فیلم های کم مایه است، فیلم هایی که باعث نزول سطح سلیقه مخاطب می شود و از سوی دیگر ما می بینیم مردم از فیلم هایی مثل «به رنگ ارغوان» و «هیچ » استقبال مناسبی نمی کنند. این دو فیلم هر دو دارای استانداردهای نویی هستند که می توانند سینمای ایران را از بن بست داستانهای تکراری خارج کنند اما فعلا مردم ترجیح می دهند فیلم هایی را ببینند که از روی یکدیگر و در نهایت از روی طنزهای شبانه تلویزیون نعل به نعل کپی می شوند. این روزها سینمای ایران فیلم به نمایش نمی گذارد بلکه مثل یک مغازه به مردم کالا می فروشد و این موضوع در دراز مدت باعث ایجاد خطر برای سینمای ایران خواهد بود.

امیر قادری: عقب افتادگی به رنگ ارغوان از مردم
من شخصا توقع بیشتری از فروش «به رنگ ارغوان» داشتم. با صحبت هایی هم که با تهیه کننده فیلم، قبل از اکران داشتیم فکر می کردیم فیلم بیش از اینها بفروشد و سر و صدا به پا کند. اما به چند دلیل این انتظار رآورده نشد. اول این که مردم ایران باز هم نشان دادند قابل پیش بینی نیستند. دوم سال گذشته سال پرتنشی بود و امگار تعداد زیادی از مردم دوست نداشتند فیلمی را ببینند که به نوعی این تنش را برایشان یادآوری کند و به همین دلیل حوصله دیدن «به رنگ ارغوان» را نداشتند و سومین دلیل این که به هر حال این فیلم در سینمای حاتمی کیا فیلم تلخ تری نسبت به باقی فیلم هایش است. چون حاتمی کیا در باقی فیلم هایش معمولا مخاطب را در نظر می گیرد و با شخصیت های فرعی در فیلم تعادل ایجاد می کند اما به رنگ ارغوان فاقد این تنوع برای مخاطب است. دلیل آخر و مهمترین دلیل هم این است که به عقیده من گرچه «به رنگ ارغوان» فیلم خوبی است و استانداردها و مرزهای داستان گویی را در سینمای ایران گسترش داده اما حوادث چند سال اخیر ایران یعنی مدتی که فیلم در توقیف بوده باعث شده مردم از فیلم پیش بیفتند و می شود گفت به رنگ ارغوان با سرعت توسعه جامعه و مردم هماهنگ نبود. این اتفاقی است که الان در زمینه های زیادی شاهد آن هستیم که سرعت نخبگان کمتر از سرعت مردم است و «به رنگ ارغوان» هم مشمول این قضه شد.

کیوان کثیریان: فیلمی معمولی با فروش معمولی
به عقیده من «به رنگ ارغوان» به اندازه فروخته چون این فیلم به هر حال جزء فیلم های متوسط ابراهیم حاتمی کیاست . اما با تبلیغ هایی که برای فیلم شد و کنجکاوی ماجرای توقیف فیلم ایجاد کرد، مخاطب برانگیخته شد تا به تماشایش برود. وقتی فیلمی توقیف می شود خیلی ها دوست دارند که آن فیلم را ببینند تا بفهمند موضوع ممنوعه چه بوده ، ولی وقتی موضع ممنوعه ای در فیلم وجود ندارد یا آنقدر خاص و ویژه نیست عطش عمومی برای دیدنش فروکش می کند. در هر حال برای «به رنگ ارغوان» تبلیغات زیادی در جشنواره شد، ارکان فیلم اکران طولانی و با تعداد زیاد سینما بود اما چیزی که به شدت در ایران روی فروش بالای یک فیلم تاثیر می گذارد این است که مردم دیدن فیلم را به ییکدیگر توصیه کنند. به نظر من فیلم به خاطر دلایلی که گفتم خیلی استقبال عمومی را تحریک نکرد و به همین دلیل تعداد زیادی از مخاطبان به یکدیگر توصیه نکردند که فرصت دیدن فیلم را از دست ندهند. گروه دیگری از مخاطبان هم منتظر هستند که فیلم وارد شبکه نمایش خانگی شود تا آن را در خانه ببینند که به زودی هم این اتفاق خواهد افتاد.

دانلود

نظرات