سینمای ما- مصطفی زمانی بازیگری که با مجموعه "یوسف پیامبر" به شهرت و محبوبیت رسید این روزها با نقش‌آفرینی متفاوتی در فیلم سینمایی "کیفر" به کارگردانی حسن فتحی روی پرده سینماها دیده می‌شود. مصطفی زمانی خیلی زودتر از آنچه تصور می‌شد با پخش مجموعه "یوسف پیامبر" به کارگردانی فرج‌الله سلحشور به شهرت رسید. نخستین تصاویر این بازیگر جوان که در مجلات مختلف و اغلب عامه پسند منتشر شد، نشان می‌داد که او چهره‌ای مناسب بازیگری دارد، هر چند چهره‌پرداز "یوسف پیامبر" تلاش کرده بود از او سیمایی دیگر نشان دهد.
زمانی پس از "یوسف پیامبر" تصمیم گرفت مانند هر ستاره نوظهوری که در تلویزیون متولد می‌شود فعالیتش را در سینما دنبال کند، پیش از این او البته چند دقیقه‌ای در سکانس پایانی "در چشم باد" مقابل دوربین رفته بود. اما بعد از این مجموعه تاریخی او در تجربه‌های متفاوتی مقابل دوربین رفت و برخلاف انتظار پایش به فیلمهای تین‌ایجری یا کمدی‌های عامه پسند باز نشد.
زمانی در فیلمهای سینمایی "کیفر"، "آل" و "بدرود بغداد" با سه چهره متفاوت بازی کرد، سه نقش متفاوت را تجربه کرد تا تصویری که از او با مجموعه "یوسف پیامبر" شکل گرفته بود بشکند و نشان بدهد چهره‌اش ضمانت حضور او در سینما نیست و می‌خواهد با بازی در نقش‌های دشوار توان بازیگری‌اش را محک بزند.
واکنش‌ها به این تجربه‌گری‌ها البته یکسان و مثبت نبود، بسیاری او را بازیگری متوسط می‌دانند که هنوز مهمترین برگ برنده‌اش چهره‌ای است که دارد و می‌تواند به پشتوانه این سیما چند سال در فیلمها و مجموعه‌های مختلف بازی کند، گروهی دیگر تلاش مصطفی زمانی برای تجربه نقش‌های متفاوت در اولین گامهای بازیگری را ستوده‌اند و او را یکی از بخت‌های بازیگری سینمای ایران در آینده می‌دانند.
البته نقش آفرینی‌های زمانی در فیلمهای سینمایی "آل"، "بدرود بغداد" و "کیفر" اوج و فرودهایی دارد و نشان دهنده جوانی و کم‌تجربگی‌های او است. اما اگر زمانی را با بازیگرانی مثل محمدرضا فروتن، بهرام رادان، امین حیایی و محمدرضا گلزار مقایسه کنیم متوجه می‌شویم که زمانی از همه آنها در اولین تجربه‌های سینمایی‌شان بهتر بوده است و در سخت‌گیرانه‌ترین داوری انتخابهای بهتری در اولین گام داشته است.
این نشان می‌دهد که زمانی مشاوران خوبی دارد و در کنار هوشمندی، تجربه‌گری و آینده‌نگری‌اش می‌تواند با اتکا به این مشاوران حرکتهای بعدی را بهتر طراحی کند، تجربه‌های ناتمام او در "آل" و "بدرود بغداد" می‌توانند به شکل پخته‌ای در آثار دیگر کارگردانهای سینمای ایران تکرار شوند.
حضور در فیلم سینمایی "پازل" به کارگردانی فریدون جیرانی در کنار گروهی حرفه‌ای می‌تواند موقعیت زمانی در سینمای بدنه تضمین کند و همکاری با ابراهیم حاتمی‌کیا در "بانوی شهر ما" می‌تواند سکوی پرتابی برای زمانی جوان باشد و او را در مواجهه با نقشی تازه و فضایی متفاوت قرار دهد.
مصطفی زمانی می‌تواند در چند سال آینده یکی از ستاره‌های سینمای ایران باشد، امتیازهای لازم برای ستاره شدن را دارد اما مسیر ستاره شدن در سینمای ایران دشوارتر از آن است که فکر کنیم. او کمتر از چهار سال است که به سینمای ایران آمده و در این مدت کوتاه نقش‌های مختلفی را تجربه کرده و همکاری با کارگردانهای شاخصی را در کارنامه دارد.
منبع :
مهر
به روز شده در :
چهارشنبه 2 تير 1389 - 13:1
| |
نظرات
mahzad
چهارشنبه 2 تير 1389 - 22:12
-9
in che axie shoma ke khosh salighe budin!!!!
پنجشنبه 3 تير 1389 - 11:56
1
بین زمانی و اون 4 تا بازیگری که نام برده شده 3 تا فرق اساسی است: 1) اونها اول تو سینما درخشیدند بعد عکس رو جلد مجله شدند ولی زمانی را اینقدر مجلات بزرگش کردند که توقع مردم بالا رفت وتوی اکران نتو نست جواب توقع مردم را بده این تبلیغات بیشتر به ضررش تموم شد. 2) اون 4تا بر خلاف زمانی صدای قشنگی دارند وازلحاظ فیزیک بدنی ظریف تر هستند .اگه حیایی با 40 سال سن هنوز نقش پسر مجرد 20و اندی ساله ی سی دی فروش رو بازی میکنه یا اگه فروتن روبروی فرخ نزاد که ازش کوچکتره قرار میگیره و نقشی رو بازی میکنه که انگار فرخ نزاد 20 سال ازش بزرگتره . همه ی اینها به خاطر ظرافت فیزیکیه اونها است. 3) یه ستاره باید سبک بازیه مخصوص به خودش رو داشته باشه که در فیلمهای مختلف اگر چه بازی های متفاوتی میکنه ولی سبکش رو حفظ کنه تا این سبک شناسنامه اش بشه و مردم بیان سینما تا اون رو ببینند.چون دلشون برای اون حرکات تنگ می شه وگرنه تا دلتون بخواد فیلمهای خوب خارجی هست که از هر لحاظ از فیلمهای ایرانی بهتره. مثلا نحوه ی حرف زدن حیایی یا نحوه ی خندیدن گلزار یا حرکات خا ص و خندیدن فروتن اینها مخصوص خودشونه .حتی قدیمی ترها مثل برستویی یا کیانیان اینها سبک دارند .ولی زمانی فقط بازی میکنه مثل کمیلی یا بور سرخ.اینها بازیگرهایی هستند که هیچ سبک خاصی ندارند.اگه به تور کارگردان خوبی بیفتند خوبند ولی خودشون به تنهایی حرفی برای گفتن ندارند.
علی
پنجشنبه 3 تير 1389 - 14:35
2
سلام
ایشان بازیگر خوبیست,پختگی کلامشان در گفتگوها و انتخابهایشان نشان از این می دهد که با استعداد هستند و آینده ای درخشان در پیش دارند همه فکر می کردند وای خدا یک چشم رنگی دیگه! ولی قدم در راه فیلمفارسی نگذاشتند .بازیشان در فیلم کیفر خیلی خوب بود بازیگر شدن در ایران سخت است وسخت تر از آن بازیگر ماندن . خوشحالم که می بینم غم خوار هنرند.یوسفی که در این سرزمین خریدار ندارد.
پنجشنبه 3 تير 1389 - 15:3
8
چه فايده
از اونجا كه ايشون حضرت يوسف نيست به زودي كسي مي شود مثل محمدرضا گلزار با همون ميزان غرور كاذب.
مصطفی رحیمی
پنجشنبه 3 تير 1389 - 21:34
9
امیدوارم مصطفی زمانی عزیز در این مسیری که گام نهاده موفق وسربلند بشه
