نگاهی به فیلم «اینجا بدون من» ساخته بهرام توکلی : در ستایش سینما و دریچه ای به سوی واقعیت و رویا

سینمای ما- محمد محمدیان: این جا بدون من ، سرراست ترین ساخته بهرام توکلی است که بر خلاف دو ساخته البته محترمش، تماشاگر را لحظه‌ای از دست نمی دهد و در این جا بدون من کارگردان پخته‌ای نشان داده است.ساخته های پیشین وی هم کم لوکیشن بود اما او در این فیلم لحظه‌ای تماشاگر را به یاد این محدودیت نمی‌اندازد. فیلم، اثر تازه‌ای در ستایش سینما است.درباره سینما و دریچه ای به سوی واقعیت و رویا. رنگی است از رویا بر واقعیت تا آن گونه دوست داریم ببینیمش.
بسیار روشن است فصل های پایانی فیلم و بازگشت رضا برای خواستگاری یلدا و زندگی خوش آن ها در کنار فرزندشان تنها در رویای احسان شکل گرفته و در سالن سینما برایش محقق شده است چون تلخی، که از سر و روی فیلم می بارد و سخت است باور چنین پایان خوشی.
و اثر چه زیبا وظیفه سینما را یادآور می شود تا همیشه حقیقت را از آن نخواهیم و بگذاریم گاهی لذت را برای مان به هدیه آورد.
خب این که رویای فیلم است اما به نظر می رسد فیلم‌ساز زندگی یک خانواده را هم روی پرده سینما برای احسان به نمایش گذاشته و او خود را در میان آن خانواده می بیند.گویی او در سالن سینما فیلمی را به نظاره نشسته که روایت گر زندگی مادر و دختر معلولش است و احسان با آن‌ها هم ذات پنداری کرده.بارها تاکید فیلم ساز در سینما رفتن احسان و علاقه مندی او به مجله های فیلمش و سکانس پایانی که روی صندلی به آن خانواده می نگرد و گاهی نماهای چند نفره آن ها در کادر که با فاصله به نظر می رسد کسی دارد تماشای‌شان می کند، به تقویت این حس کمک کرده است.احسان خود را در کنار این خانواده می بیند و دوست دارد برای رفع مشکل های آن ها چاره جویی کند...و این واقعیت و رویای احسان/فیلم ساز است.
چه بازی هایی را در فیلم شاهدیم که همه فراتر از انتظار ظاهر شده‌اند.از اول باید شروع کرد از صابر ابر که دیگر دشوار است تصور حتی بازی معمولی از او.

احسان هم عاشق است، چه عاشقی.مگر عشق به سینما چیز کمی است و ابر چه زیبا این عشق را به تصویر درآورده.دردمندی او را هم نمی‌توان رها کرد.
و بعد فاطمه معتمدآریا که چه‌قدربازیگر توانایی است.درخشان به شخصیت جان می‌دهد و به باور می‌رساند.تاکنون دو بازی هم‌‌شکل از او دیده‌اید؟
وقتی بازی با ظرافت نگار جواهریان در نقش یک بیمار ام اس را در طلاومس با بازی بی نقص او در نقش معلول عاشق در این فیلم مقایسه می کنیم فقط به توانایی های بی حد او می‌توان پی‌برد.
و پارسا پیروزفر که در بخش های میانی فیلم، بی‌‌اعتنایی به عشق دختر را زیبا ایفا کرده.
گاهی که از سینما و فیلم‌های درخشانش خبری نیست باز دل خوش می کنم به جوانان و امید به دیدار اثر تازه‌ای از آن‌ها، به اصغر فرهادی، رضا میرکریمی، رضا کاهانی، مهرشاد کارخانی، وحید موساییان، سامان سالور و...بهرام توکلی.

نظرات