بازيگرهاش حرف ندارن ... من خيلي دوست داشتم اين فيلمو... از بهرام توكلي اولين فيلمي بود كه مي ديدم...فرصت نكردم فيلم " پرسه در مه" با بازي شهاب حسيني رو ببينم، از كار آقاي كارگردان خوشم اومد . تبديل نمايشنامه به فيلم سينمايي بايد كار سختي باشه ، موقع ديدن فيلم حس كردم دارم تاتر مي بينم، خصوصاً اون صحنه اي كه خانم " معتمد آريا" روي صندلي نشسته بافتني مي بافه...

عجب فيلمه با شخصيتيه خوب اشك آدمو در مياره با ديالوگاي عاليش

فيلم را ديروز ديدم. بسيار جذاب و زيبا بود. از احساس متفاوتي كه ناشي از غافلگيري بود بسيار لذت بردم. و از اينكه حس قوي رويا پردازي بيننده قلقلك داده شده بود هم همينطور. اعتراف ميكنم در انتهاي فيلم لحظه اي از اينكه فريب خورده بودم عصباني شدم ولي بلافاصله جذب قدرت روياهاي احسان شدم و قوت كارگردان در تصويرسازي اين رويا.آنچنان تدريجي پيش رفت كه فقط در انتها با لبخند محوشده احسان متوجه شديم تابحال در سيال ذهني خيالپرداز شنا ميكرديم!

جا دارد از طراحي صحنه هاي بي نظير فيلم و فيلمبرداري آن هم تشكر منيم. بسياري از صحنه ها به تابلوي نقاشي بيجان شبيه بود.

در این فیلم، از بهترین ترکیب بازیگران استفاده شده. امیدوارم بزودی این فیلم رو ببینم.

فیام فوق العاده بود!و یک بار دیدنش خیلی کمه! صابر ابر ترکونده . . .

طراحی صحنه فوق العاده بود ... در کل فیلم خوبی بود واقعا ذهن آدم رو درگیر می کرد. کنجکاو شدم حتما باید پرسه در مه رو ببینم

طراحی صحنه فوق العاده بود. در کل فیلم خوبی یود که ذهن آدم رو درگیر می کرد حتما باید پرسه در مه رو ببینم.

خیلی قشنگ بود.متاثرم کرد.از اون فیلمایی بود که دوس داشتم.بازیها عالی بودن.فضای فوق العاده ای داشت.موسیقی متن میتونست این فضارو شاعرانه تر کنه(همانطور که در این متن آمده بود).

متاسفانه تنبلی کردمو پرسه در مه رو ندیدم.ولی حتما میبینم.

درباره فیلم چه می شه گفت ؟

اینکه از رویاپردازی شکل گرفته ؟ اینکه بنرهایش سوخته شده ؟ یا اینکه سیمرغ هاش رو به جرم " جرم" نبودن باید از دست بده ؟

اتفاقاً اسم فیلم کاملاً فضای فعلی سینمای ایران رو هم نشون میده.

فیلمی که همه لذتش تو اینکه هیچکس ازش هیچ توقعی نداره ولی توقع همه رو برآورده می کنه ....

" و همین می‌شود که چون بیننده ایرانی در عین اینکه عمیقا گرایش و نیاز به هپی‌اند را در خود احساس می‌کند، اما برای فرار از متهم شدن به عباراتی بی‌تعریف مثل «سطحی نگری» هم که شده با پایان یافتن فیلمی مثل اینجا بدون من، واکنش‌هایی ارئه می‌دهد که پیش از هر چیز، غیرواقعی بودنشان اثبات می‌شود. به بیان دیگر، چه می‌شود که تماشاچی بعد از پشت سر گذاشتن فضا و لحن سرد فیلم، در آخر تحمل شادی کاراکتر‌ها را ندارد و خنده‌ای از سر تحقیر ارائه می‌دهد؟ "

به جان خودم این فارسی نیست. مثل ترجمه های گوگل است . پابلیش کردن کامنت من مهم نیست ولی چطور توقع دارید کسی قضاوت نویسنده ی این متن شلخته را جدی بگیرد؟ می دانید شما بعنوان یک نقدنویس چیزی ندارید جز کلمات، یعنی هیچ معیار جهانشمولی ندارید که با اتکا به آن مخاطبتان را قانع کنید جز کلماتتان.با کلمه هاست که دیالکتیک قضاوت شکل می گیرد. خواننده می بیند کلمه را درست و بجا استفاده می کنید به قضاوت زیباشناسانه تان هم اعتماد می کند. آنوقت اینهمه بی دقت و اسرافکار کلماتتان را نفله می کنید و جملات بی سروته و بی معنی می نویسید.آنهم در دفاع از فیلمی که واقعا خوب است و نوشته ی شما برایش تف سربالا است.

فوق العاده بود. دوستت داریم بهرام توکلی. صابر ابر، پیروزفر و جواهریان عالی بودند.

چه قدر ساده داستانی روایت می شود و چه ساده تر به دل می نشیند.

برای آنکه پایانی خوش دوست دارد و برای تفریح فیلم می بیند لذت بخش و برای آنکه فیلم می بیند تا ذهنش به تکاپو بیافتد لذت بخش تر.

بیاموزند آن ها که سال هاست فیلم می سازند و با هر فیلم بیشتر سقوط می کنند تا صعود.

این فیلم را ببینید و از لطافت آن چون لطافت روح دختر آن لذت ببرید.

من فکر می کنم بارزترین قسمت کار خالق این اثر هوشمندی ایشان در درک همگونی جامعه امروز ایران با جامعه ایست که تنسی ویلیامز ان را در قالب یک خانواده امریکائی ان دوران دراورده است می باشد ،شباهتهایی نظیر عدم گسست از گذشته شیرین و خاطرات ان ،رویا پردازی و عدم درک حقیقت وضعیت موجود ،بی عیب انگاشتن خود و اطرافیان در عین عدم داشتن اعتماد به نفس کافی و غیره ،در اخر دردناکترین چیز در مورد این فیلم وحشت فزاینده از حقیقتی ست که گریبان جامعه ای را با وجود تمامی این رویاهای خواهد گرفت.

عالی بود ، عالیییییییییییییییییی

واسه من یه سوال پیش اومد فقط صحنه اخر فیلم رویای احسان بود یا خواستگاری رضا هم رویای احسان بود. چون خیلی صحنه ی اخر با قبلیاش متفاوت بود و خیالی بودنش کاملا مشخصه ولی قبلش(خواستگاری رضا و ...) مثل بقیه فیلم بود.

به نظر من بعد از جدایی نادر از سیمین که موضوعش با این فیلم تفاوت داشت،تنها فیلمی بود که در دهه اخیر من رو سیراب کرد.کار آقای توکلی جداً زیبا و بدون نقص بود!

فوق العاده بود.انگار خودم تو صحنه ها بودم!

خیلی لطیف و رویایی بود.کیف کردم...

از اقای ملکان تشکر میکنم.واقعا فیلم زیبایی بود.

امشب فیلم رو دیدم.

به اینترنت سر زدم تا نقدی درباره فیلم بخونم ولی هیچ نقد به درد بخوری توی هیچ سایتی به چشمم نخورد.

پس نقد خودم رو در اینجا مینویسم.

جرات سطحی نگری به خودم ندادم.

بازیها فوق العاده درخشان بود.

نکته اصلی در فیلم اینه که کم کم فیلم به بیننده القاء میکنه که تمام اعضای خانواده به نوعی از مشکلات روانی که با فقر در هم آمیخته شده رنج می برند و مهمترین دلیل برای بدبخت بودنشون همینه که حتی به نوعی دلیل اینکه پدر خانواده اونها رو ترک میکنه هم همین مساله است. نقطه ی عطف فیلم زمانی هست که صابر ابر خونه رو ترک میکنه . با تاکید دوباره بر مساله خودکشی در فیلم یکی از بیشترین احتمالاتی که در ذهن کارگردان برای ساخت این سکانس مشاهده می شه این هست که بعد از سکانسی که باران در حال باریدن هست و همه خوابیدن احتمالا همگی خودکشی کردند و بعد از اون هست که تمام اون ماجراهای خوب پیش میاد.چهره صابر ابر که در انتهای فیلم مشاهده میشه تاکیدی بر این مساله هست.

والسلام