دانلود

گفت‌وگوی خواندنی و مفرح با داریوش بابائیان؛ تهیه‌کننده «افراطی‌ها» و «فوتبالی‌ها»
آقای شمقدری فیلم «فوتبالی‌ها» را به‌عنوان یکی از فیلم‌های بسیار بسیار خوب امسال دوست داشتند/ «فوتبالی‌ها» و «ورود آقایان ممنوع» فیلم‌های سالمی هستند که یکی از آن‌ها در اکران خوش‌شانس بود

سینمای ما- داریوش باباییان معمولا دست‌اندرکار فیلم‌هایی بوده که به‌نوعی بفروش محسوب می‌شوند. او در چند سال اخیر هم تهیه‌کنندهٔ فیلم‌هایی چون «فوتبالی‌ها»، «افراطی‌ها»، «خواستگار محترم» و برخی دیگر از فیلم‌هایی بوده که با درجه کیفی بسیار پایین طنز و شاید فکاهه محسوب می‌شوند. او اما «فوتبالی‌ها» را در زمره آثار طنزی چون «ورود آقایان ممنوع» می‌داند. به بهانه اکران فیلم ورود آقایان ممنوع که در زمره آثار باکیفیت طنز محسوب می‌شود، با او به گفت‌وگو نشسته‌ایم.



///// تا چندی پیش، فیلم‌های طنزی که با حضور بازیگرانی مشخص و مبتنی بر شوخی‌های سطح پایین کلامی و حتی بدنی ساخته می‌شدند، فروش خوبی داشتند؛ اما مدتی است که فروش خوب آن فیلم‌ها رو به افول گذاشته است. به نظر شما چرا استقبال مردم از این‌گونه فیلم‌ها کمتر شده است؟

فیلم طنز اگر پیام و قصهٔ نویی داشته باشد، قابل عرضه به‌شکل وسیع است و مخاطب با آن ارتباط برقرار می‌کند، مثلا فیلم «ورود آقایان ممنوع» قصهٔ نویی دارد و جواب می‌دهد.

من می‌خواهم روی فیلم‌های خودم بحث کنم؛ اگر می‌بینید که فیلم «افراطی‌ها» در زمان خودش مورد استقبال قرار می‌گیرد و به‌عنوان پرفروش‌ترین فیلم سال ۱۳۸۹ انتخاب می‌شود، به این دلیل است که این فیلم قصهٔ نویی دارد و افراط کردن افرادی را در جامعه به تصویر می‌کشد. همچنین بازیگرانی که می‌توانند این نقش‌ها را اجرا کنند، در این فیلم هستند. همزمان با این فیلم، تعداد زیادی فیلم که از فیلم‌های ایرانی قدیمی یا فیلم‌های هندی کپی شده بودند و قصه و پیامی را دنبال نمی‌کردند، ساخته شدند و در زمان اکران با شکست مواجه شدند. فیلم «فوتبالی‌ها» نیز در بد‌ترین شرایط اکران خردادماه که فصل امتحانات و همچنین مصادف با رحلت امام عزیز و سالگرد قیام ۱۵ خرداد است، اکران شد، ولی نسبت به فیلم‌هایی که همزمان با این فیلم بودند مانند «شب عروسی» یا «شرط اول» بهتر فروخت. اگر «فوتبالی‌ها» در کنار فیلم‌هایی مانند «ورود آقایان ممنوع» و «قصهٔ پریا» اکران می‌شد، صد درصد فروش دوم جدول را به خود اختصاص می‌داد، چون قصهٔ نویی دارد و تا کنون دربارهٔ فوتبال و طنز در ایران کار نشده است. مردم طنز نو را دوست دارند. همچنین «فوتبالی‌ها» در شهرستان‌هایی مانند رشت، یزد و مشهد خوب فروخته است.

/////// آیا شما «افراطی‌ها» و «فوتبالی‌ها» را که تهیه‌کنندهٔ آن‌ها بودید، از جنس فیلم «ورود آقایان ممنوع» می‌دانید؟

جنس فیلم «افراطی‌ها» را این‌گونه نمی‌توان دید؛ اما «فوتبالی‌ها» یک طنز موقعیت مردانه و فیلم «ورود آقایان ممنوع» یک فیلم یک‌دست زنانه است. این دو فیلم در تضاد هم هستند؛ اما هر دو فیلم‌های سالمی هستند و یکی از آن‌ها از نظر زمان اکران خوش‌شانس بوده است.

///// به‌جز زنانه و مردانه بودن این دو فیلم، اختلاف دیگری در جنس آن‌ها نمی‌بینید؟

در موقعیت قصه و فیلم هر دو، سلامت حس می‌شود، یعنی لودگی در این دو فیلم وجود ندارد. اگر بازیگری با لودگی در فیلم بازی کند، لزوما نباید فیلم را لوده و پیش پا افتاده دانست. کار فیلم‌های طنز در برقراری ارتباط با مخاطب در زمان اکران بسیار سخت است.

///// برخی افراد دلیل افول فیلم‌هایی مشابه کارهای شما را تکراری شدن بازیگران و سوژه‌های آن‌ها می‌دانند. آیا این دیدگاه را قبول دارید؟

صد درصد؛ فیلم‌های بازیگرانی مانند جواد رضویان و افراد هم‌چهره و هم‌بازی او، گاهی خیلی خوب می‌فروشند و گاهی زمین می‌خورند. آقای شمقدری فیلم «فوتبالی‌ها» را به‌عنوان یکی از فیلم‌های بسیار بسیار خوب امسال دوست داشتند و خواسته‌اند تا به همهٔ بازیگران این فیلم جایزه‌ای مخصوص بدهند. زمانش نشد، وگرنه از این فیلم تقدیر می‌شد؛ اما مهم این است که ظرفیت داشته باشیم تا این موقعیت را حفظ کنیم و اگر این موقعیت را حفظ نکنیم، مجبوریم تداوم‌دار فیلم‌های طنزی را بسازیم که در آن صورت به خطی بی‌ربط نسبت به سینمای سلامت طنز وارد می‌شویم.

///// برخی منتقدان صفت‌هایی را مانند «لودگی» به فیلم‌های شما نسبت داده‌اند. چه بخشی از این لودگی به شما به عنوان تهیه‌کننده مربوط است و چه بخشی از آن براساس تشخیص کارگردان و بازیگران فیلم در فیلم گنجانده می‌شود؟

من نمی‌خواهم صحبت دوستان و منتقدان را رد کنم، ولی اگر منتقدان فیلم طنز را می‌بینند، همهٔ فیلم‌های طنز را ببینند، در این صورت، سلامت را در یکسری فیلم‌ها پیدا می‌کنند. گاهی دست تنها بودن گروهی برای عرضه و معرفی یک تولید، امکان دارد به فیلمی که باید خیلی دیده شود، لطمه بزند. موضوع در فیلم‌های «افراطی‌ها» و «فوتبالی‌ها» بسیار خوب گفته شده است و من هم به‌عنوان فیلم‌های پرفروش مدافع آن‌ها هستم، ولی نمی‌خواهم اسم ببرم که چه فیلم‌هایی بودند که نفروختند.

////// پس شما برخی از فیلم‌هایی که تولید کرده‌اید مثل «افراطی‌ها» و «فوتبالی‌ها» را فیلم‌هایی دارای لودگی نمی‌دانید؟

اصلا لوده نمی‌دانم.

///// گفته‌اید که سینمای ایران ته چاه است و داریم آن را بالا می‌کشیم. آیا سرمایه‌گذاری شما در این‌گونه فیلم‌ها در جهت بالا بردن سطح فرهنگ جامعه است یا گرایش مخاطبان به سمت این فیلم‌ها شما را برای ادامهٔ سرمایه‌گذاری تشویق می‌کند؟

در فیلم‌هایی که در ژانرهای مختلف انتخاب می‌کنیم، بالا بردن سطح تفکر مخاطب مد نظر ماست.

////// یعنی براساس فروش بالای یک فیلم، تلاش نمی‌کنید که فیلم‌های بعدی را به‌‌ همان سبک و سیاق بسازید؟

اصلا این‌گونه نیست؛ ما برای مخاطب ارزش می‌گذاریم و این‌گونه نیست که قصه‌ای را بسازیم که ارزشمند نباشد و پیام نداشته باشد و بخواهیم مخاطب را گول بزنیم. مخاطب پول می‌دهد که بهترین فیلم را با بهترین شرایط ببیند.

//// اما به هر حال، گاهی ممکن است فیلمی فیلم‌نامه‌ مناسب یا پیام خاصی نداشته باشد، ولی به‌دلیل نوع بازیگران یا دیگر عوامل، در گیشه فروش خوبی داشته باشد.

این اتفاق می‌افتد؛ اما اگر می‌خواهیم به سینمای استاندارد برسیم، باید دولت کمک کند و فیلم‌هایی را سفارش بدهد، بودجه در اختیار بگذارد تا ما بهترین تولید را داشته باشیم. چهره‌های محبوب نیز می‌توانند با قصهٔ دولتی، پیام را با محبوبیت خودشان به مخاطب بیشتر عرضه کنند. مخاطب برای چهره‌های محبوب به سینما می‌آید و پیام قصه به مخاطب عرضه می‌شود.

///// پرسش من دربارهٔ شرایطی برخلاف وضعیتی است که توضیح دادید، یعنی فیلم محتوا و فیلم‌نامهٔ خوبی ندارد، اما در گیشه موفقیت کسب می‌کند و بعد، از روی آن چند مدل دیگر تولید می‌شود. در این شرایط، برخی تهیه‌کنندگان در فیلم‌هایی سرمایه‌گذاری می‌کنند که هرچند پیام ندارند، ولی فروش خوبی دارند.

به هر جهت، اگر فیلم پیام نداشته باشد، سرنگون می‌شود. دولت باید کمک کند، قصه‌های خوب طنز را بدهد و چهرهٔ خوبی به کار گرفته شود که پیام اصلی را بتوانیم منتقل کنیم.

/// تعریف شما از آنچه به «طنز فاخر» معروف شده است، چیست؟

طنزی است که در فیلمی مانند «ورود آقایان ممنوع» پیام درستی را به مخاطب عرضه کند و مخاطب به‌دلیل ارتباط خوب، از دیگر فیلم‌های طنز استقبال کند. در این شرایط، به‌دلیل خوب بودن فیلم، دربارهٔ آن به شکل دهان به دهان اطلاع‌رسانی می‌شود. این، نمونه‌ای از یک طنز فاخر است و سازنده نیز این پیام را می‌گیرد.

///// چرا این‌گونه فیلم‌ها که نمونه‌ای از «طنز فاخر» محسوب شده‌اند، کم تولید می‌شوند؟

به‌دلیل این‌که هزینهٔ بیشتر از حد دارند و بازیگران معروفی باید در آن‌ها باشند.

////// بنابراین از نظر شما، دلیل کم بودن تعداد این‌گونه فیلم‌ها، همان‌گونه که آمار‌ها نشان داده است، نداشتن مخاطب نیست، بلکه هزینهٔ بالای تولید است؟

بله؛ در بسیاری از شرایط، هزینهٔ بالا لطمه می‌زند.

منبع : مثلث - پارس توریسم

به روز شده در : سه‌شنبه 18 مرداد 1390 - 18:8