| | |
سینمای ما- مجید مجیدی و کمال تبریزی دو کارگردان مطرح سینما در قالب اظهار نظر و یادداشت به تمجید از فیلم «یه حبه قند» ساخته رضا میرکریمی پرداختند. مجیدی گفت: یه حبه قند از فیلمهای ماندگار تاریخ سینمای ایران است. وی در مراسم بزرگداشت رضا میر کریمی در اختتامیه جشنواره فیلم دینی رویش گفت: یه حبه قند فیلم ماندگاری است و ماندگار هم خواهد ماند .این یک فیلم اصیل است و این اصالت چه در تکنیک وچه در محتوا به خوبی دیده می شود.
من فیلم یه حبه قند را خیلی خیلی دوست دارم و این فیلم متاسفانه در جشنواره فجر مهجور ماند و کسانی که فیلم را نادیده گرفتند در حقیقت شانس خود را از دست دادند . درباره میرکریمی صحبت کردن هم سخت است وهم آسان . آسان از این نظرکه او مثل چشمه ای جاری زلال شفاف و روان است و سخت از این نظر که میر کریمی مانند این است که بخواهیم در کویر خالی دری را پیدا کنیم .
میرکریمی با فیلمهای اندکی که ساخته گامهای بزرگی در سینما برداشته است . افتخار می کنم در سینمایی حضور دارم که رضا میرکریمی در آن جضور دارد. میرکریمی فیلمسازی است که تعهد، روح وهنرش زبانزد خاص و عام است.
کمال تبریزی کارگردان مطرح سینمای ایران دریادداشتی که در ماهنامه معتبر همشهری 24 به سردبیری حسین معززی نیا منتشر کرده، تحلیل جالبی از فیلم یه حبه قند ساخته رضا میر کریمی ارائه داده است . تبریزی در یادداشت خود چنین نوشته :
چه قدر این روزها تنهاییم ،چه قدر از هم فاصله گرفته ایم ،چه قدر زندگی ها متفاوت شده ،چه قدر غم ها زیاد ولی غم دیگری خوردن کم شده ،چه قدر همه مراقب اعتبار فردی خود هستند و چقدر جمعیت بی اعتبار شده ،چه قدر جوانمردی فراموش شده و چقدر حیله ونیرنگ فراوان است ،چه قدر دروغ و بی اعتمادی شایع شده و سرانجام چه قدر اصالتهایی که داشتیم و اکنون نداریم زیر خروارهاخاک مدفون شده اند!
به گمان من اینها احساساتی است که وجود فیلمساز را فرا گرفته اند تا او را به سوی ساخت یه حبه قند هدایت کنند فضای فیلم به شدت نوستالژیک وغیر امروزی است ،کهنه وقدیمی می نما ید وگذشته ای نه چندان دور اما به طرز غریبی غیر قابل دسترسی را تداعی می کند .به نظرم شاید برای اولین بار درسینمای ایران به جای اینکه مخاطب پی به حال و هوای قصه و منویات سازنده اثر ببرد بیشتر و پیشتر روحیات خود را محک می زند !
تمایل یا عدم تمایل مخاطب به فیلم ،به نوعی به آرمانها و بینش های اجتماعی خوداو را نیز نمایان می سازد !هستند مخاطبینی که یه حبه قند را کش دار و ملال آور وبی نتیجه تلقی می کنند ودر مقابل افرادی که لحظه به لحظه ی آن را دقیق و موشکافانه و کاملا جذاب و پرکشش می دانند و این چیزی نیست جزاین که کامل یا ناقص بودن فیلم ،بستگی تام به شخصیت مخاطب دارد و اوست که در فکر وذهن خود فیلم را تمام می کند . بدون اینکه قصد توهینی ولو اندک به مخاطب داشته باشم اعتقاد دارم که افکار عمومی ناخرسند از شرایط اجتماعی به فیلم عشق خواهد ورزید و در نقطه مقابل آن که وضعیت را مناسب می پندارد تمایلی به فیلم نشان نخواهد داد و بالطبع برقراری ارتباط با آن دشوار خواهد بود .فضایی کهنه وقدیمی و فراموش شده ....نکته ی مهم دیگر این است که چنین احساسی در هردو گروه مخاطب ،کاملا نا خود آگاه ودرونی است و به واقع ،علت اصلی توجه ویا عدم توجه به فیلم است !اصولا هر نوع قضاوت دیگری در مورد یه حبه قند می تواند تا حدود نستا زیادی به این استنباط مربوط باشد .
در هر حال اگر حرف آخرم را به حساب تعریف از خود نگذارید باید بگویم که من از همه چیز فیلم خوشم آمد و از دیدن فیلم لذت بردم و از دیدن گذشته زیبایی که تقریبا دیگر در اغلب نقاط کشور به دلایل مختلف وجود ندارد و به خصوص لذت بردم از شیرینی لحظه مرگ با یه حبه قند !
|
