سینمای ما-  چند روز پیش در خبرها آمده بود که تهمینه میلانی در اعتراض به حضور یک اسرائیلی در هیئت داوران چهل و دومین دوره جشنواره بین‌المللی فیلم هند در گوا از داوری در این جشنواره استعفا داد. چهل و دومین دوره جشنواره بین‌المللی فیلم هند 23 نوامبر تا سوم دسامبر (دوم تا 12 آذر) در گوا در هند برقرار است و نکته جالب این است که حمله و انتقاد شدید اصولگرایان به میلانی در شرایطی اتفاق افتاده که او از این جشنواره و داوری آن انصراف داده و دلایل این انصراف را هم توضیح داده بود. میلانی دلیل کناره‌گیری از داوری در جشنواره فیلم هند را اعتراض به حضور داور اسرائیلی و همدلی با مردم فلسطین عنوان کرد و راهی ایران شد. میلانی همان موقع در یادداشتی در مورد داوری در جشنواره فیلم هند و انعکاس آن در مطبوعات توضیحاتی داد. متن یادداشت تهمینه میلانی به شرح زیر است:

 " لیست کاندیداهای داوری جشنواره گوا که به دست من رسید، پذیرفتم داور این جشنواره باشم. در میان داوران نام آقای لی یونگ وان دبیر جشنواره پوسان کره و خانم سوزان بییر اهل دانمارک که فیلم او سال گذشته برنده اسکار بهترین فیلم خارجی شده بود، بیش از پیش مرا ترغیب کرد تا جهت آشنایی بیشتر با عقاید این خانم فیلم ساز هنرمند، در هیئت داوران جشنواره حضور داشته باشم. متاسفانه خانم بییر به سختی بیمار و بستری شد و مسئولین جشنواره، بدون آگاهی دیگر داوران در روزهای واپسین داور دیگری را جایگزین ایشان کردند. نام این داور دن وولمان کارگردان بازنشستهٔ مستقل از ر‍ژیم صهیونیستی بود.
با آگاهی از حضور ایشان چند روز پس از شروع جشنواره، حتی یک لحظه هم به ذهن من خطور نکرد که به دلیل موقعیت جغرافیایی که این هنرمند مستقل در آن به دنیا آمده، باید به حضور ایشان اعتراض کنم، چرا که هیچ یک از داوران شرکت‌کننده در جشنواره‌های معتبرسینمایی نمایندهٔ کشورخود نیستند و بر خلاف ورزشکاران که به عنوان نماینده کشور خود در مسابقات ورزشی شرکت می‌کنند، شخصیت حقیقی دارند و به دلیل سوابق و شان هنری خود دعوت می‌شوند.
برای من باورکردنی نیست که حضور من در کنار این کارگردان مستقل، که چه بسا اعتراض بیشتری از ما نسبت به سیاست‌های کشورش دارد، واکنش برخی از افراد را در داخل ایران برانگیخته است. جدا از مسائل سیاسی، همدلی و همدردی من و اکثر هنرمندان جهان و ایران با مردم فلسطین جای شک ندارد. چرا که اساسا هر انسان متعهدی نسبت به ظلمی که از طرف اسرائیل غاصب به مردم این سرزمین شده است واکنش انتقادی و عاطفی دارد. و من هم یکی از آن‌ها هستم. "

با این حال حضور میلانی در هیئت داوران چهل و دومین دوره جشنواره بین‌المللی فیلم هند واکنش‌هایی به همراه داشته است. روزنامه کیهان حتی با وجود کناره گیری میلانی از داوری جشنواره، باز هم در یک مقاله مفصل به او تاخت و درباره حضور تهمینه میلانی در یک جشنواره در هند و اظهارات او پیرامون داور بودن همزمان با یک داور صهیونیست (!) چنین نوشت:

مضحک است که سینماگر ایرانی، در توجیه همکاری خود با داور صهیونیست، سیاستمدار نبودن خود و فرد صهیونیست را پیش می کشد و بدان تأکید می کند!
می بینید؟!
فرق سینماگر فرهیخته یا همان سینماگر حرفه ای با سینماگر عوام زده را مشاهده می کنید؟!
تفاوت میان سینماگر بابصیرت و بی بصیرت چیست؟
نقطه تمایز سینماگر بصیر و سینماگری که بدون دانش سیاسی، بدون درک سیاسی، بدون آگاهی، بدون فهم درد جامعه بشری، بدون دیدگاه متعهدانه، رفتار می کند و اظهارنظر می کند، در کجاست؟
خانم سینماگر، سیاستمدار نبودن را، دلیل موجهی برای دوستی و همکاری با یک صهیونیست می پندارد؟!
این خانم گویا هنوز نمی داند در فلسطین چه اتفاقی افتاده است! و یا خود را به تجاهل می زند !
هنوز نمی داند دلیل نفرت مردم مسلمان ایران و بلکه؛ هر انسان با وجدان و آزاده ای از صهیونیسم و صهیونیست ها چیست؟
نمی داند که چرا همکاری و دوستی با صهیونیست ها، فعلی زشت و مذموم است!
چون باور دینی ندارد. چون تعهدی در خود به عنوان سینماگر احساس نمی کند. چون قدرت تحلیل ندارد؛ نمی داند که مرز حق و باطل چیست. نمی داند شرط احساس همدردی با ملتی مظلوم، سیاستمدار بودن نیست. نمی داند یا نمی خواهد که بداند و باور کند تک تک صهیونیست ها و ساکنین غیرفلسطینی فلسطین، غاصب اند و جانی. او قدرت تحلیل ندارد. بصیرت ندارد. چنین سینماگری را بواقع می توان حرفه ای نامید؟ می توان به او لقب سینماگر فرهیخته داد و او را هنرمند فرهیخته و فرد فرهیخته نامید و تلقی کرد؟


علاوه بر کیهان، جمال شورجه کارگردان سینمای ایران هم در یک گفت‌وگو با انتقاد از میلانی گفت: «اگر او مانند ورزشکاران برخورد می‌کرد از منزلت بیشتری برخوردار بود تا اینکه در کنار داور صهیونیستی بنشیند و دوشادوش وی که نمادی از یک دژخیمان است به قضاوت آثار هنری بپردازد.»