یادداشت علیرضا داوود‌نژاد برای لیلاحاتمی: توصیه‌ای به «لیلا» : مبادا فشار‌ها او را هم مجبور به مهاجرت کند

سينماي ما- علیرضا داودنژاد در پي موفقيت جهاني ليلا حاتمي و جايزه بازيگري جشنواره كارلوويواري برايش يادداشتي نوشت كه متن كامل آن را اين‌جا مي‌خوانيد:

فیلم سینمایی «پله آخر» به کارگردانی «علی مصفا» در جشنواره بین المللی فیلم «کارلو وی واری» دو جایزه دریافت کرده است. این جوایز در کنار اهمیت خود جشنواره‌ها نشان دهنده این نکته است که سینمای ایران و قابلیت‌هایش به سطح غیرقابل انکاری رسیده و همه دنیا تقریبا در مقابل سینمای ایران به این شایستگی‌ها معترف هستند. فقط در خود ایران است که این سینما همچنان انکار می‌شود و فیلم‌های غیرایرانی با انواع و اقسام روش‌ها در حال تسخیر بازار ایران و همه کشورهای فارسی زبان هستند.

سینمای ایران همچنان به جای تشویق، تایید و تقویت، در داخل کشور رد، انکار و تضعیف می‌شود. دریافت جایزه بازیگری در سطح بین المللی نشات گرفته از یک نوع بازیگری در سینمای ایران است که البته شرایط و ریشه‌هایش به ده‌ها سال گذشته و شکل گیری آن به تاریخ سینمای ایران و سال‌های بعد از انقلاب بازمی‌گردد. این شیوه بازیگری بازسازی زنده زمان حال است و یک نوع بازیگری زنده، فعال و همراه با گرمای انسانی است. لیلاحاتمی از جمله بازیگرانی است که با وجود سال‌ها کار در سینمای حرفه‌ای، تسلیم کلیشه‌های بازیگری نشده و توانسته است در طول این سال‌ها به این سیاق از بازیگری دست یابد و قابلیت‌های خود را به سطح قابل تحسینی برساند و امروز این بازیگر صمیمی، با استعداد و هوشیار نه تنها در ایران بلکه در دنیا می‌درخشد و جایزه بهترین بازیگر زن جشنواره کارلو وی واری را هم دریافت کرده است.

فیلم «پله آخر» را ندیدم، اما با‌شناختی که از علی مصفا دارم‌ می‌دانم از آن جمله هنرمندانی است که به ذایقه هنری خود وفادار مانده ‌و در تمام این سال‌ها تلاش داشته در مقابل کلیشه‌های سیاسی و تجاری به انفعال کشیده نشود. از او بعید نیست که بتواند در کنار همسر هنرمندی مانند لیلاحاتمی بدرخشد و فیلمی بسازد که در عرصه‌های بین المللی هم موفقیت کسب کند. به لیلاتوصیه دارم و آن این است که او باید بداند این موفقیت‌ها کار او را در مقابل مخالفان سینمای ایران سخت‌تر می‌کند. او باید به سینمای ایران و کشورش وفادار بماند. مبادا فشار‌ها او را نیز مجبور به مهاجرت کند.

نظرات