الآن ساعت 3 صبح است.3 صبح پنج شنبه دوم اسفند.حالا كه فكر مي كنم، مي‌بينم
از دوم اسفند چند تا خاطره دارم.يك سريشون خوشحال و يك سريشون ناراحت.سرحال و دپرس.مثل زندگي همه مان.هميشه در يك نوسان سينوسي زندگي كرده‌ايم و اتفاقا بيشتر وقت‌ها از ته دل دپرسي رو خواستيم.نمي‌دونم چرا...؟ شايد به خاطر فكراش.شايد به خاطر توهمات تصويري‌اش.شايد به خاطر خراب شدنش و اين كه از نو خودمون رو بسازيم.صداي چاووشي مي‌ياد : "...رو زخمه عميقم".
الآن - كه چند دقيقه از ساعت 3 صبح هم گذشت – من ته دلم احساس غمگينانه‌اي دارم.دوست داشتم كه با چند نفر در ميان بگذارم.چه كساني بهتر از شما..؟
.................................................................................................
فيدل كاسترو پريروز بعد از پنجاه سال از قدرت كنار كشيد.او نماد يك انقلابي دو آتيشه بود كه طرفداران زيادي داشت و يك عمر براي ملتش مانند يك هنرپيشه چيره دست نقش بازي كرد.به قول براندو همه سياستمدارها را بايد بازيگر دانست(به چهره كاسترو در اين عكس دقت كنيد.مثل يك بازيگر سينما ژست گرفته است).سمبل و رهبر يك ملت بود.مردم با ديدنش غش و ضعف مي‌رفتند و به او اقتدا مي‌كردند. اين در حالي بود كه خود مردم زندگي نا به ساماني داشتند..او مثل تمام ديكتاتورها(مثلا شخصيت ناپلئون در رمان شاهكار و جاودانه جرج اورول يعني قلعه حيوانات) تصميم به انحصار و استثمار ملتي گرفت كه او را به جاه و مقام رسانده بودند.حالا كاسترو به تاريخ پيوسته تا آيندگان درباره او و كارهايش بهتر قضاوت كنند.قضاوتي كه مثل چارلز ديكنز مي‌توانيم اميدوار باشيم از روي حقيقت باشد.
................................................................................................
يك سكانس عاشقانه در فيلم به حق ستايش شده شب يلدا(كيومرث پوراحمد) هست كه خيلي دوستش دارم(يكي از سكانس‌هاي اين عاشقانه تمام عيار و شخصي).جايي كه حامد(محمدرضا فروتن) تصميم مي‌گيرد تمام عكس هاي مهناز(الهام چرخنده) را براي هميشه به خودش بدهد و آن‌ها را از طريق پريا پست كند.ديالوگ‌هاي حامد عاليه : " آخرشه پريا.آخرشه و اول اين كه...در و ديوار اين خونه عذابم مي‌ده پريا، چه بكنم؟ " جواب پريا(هيلدا هاشم پور) را كه ديگر همه از بر هستيم : "...بذار اين قدر خراشت بده تا تيزيش كم بشه " اما كاري كه حامد در انتهاي سكانس مي‌كند شاهكار است و چيزي است كه تجربه زندگي مي‌خواهد.تجربه برخورد مستقيم و بي واسطه با خوشي و غم.حامد كه سيگار به لب دارد و عكس مهناز در دستش است، فندك مي‌زند.مكث مي‌كند.فندك را پايين مي‌آورد و لحظه‌اي، شعله را زير عكس مي‌گيرد...فندك را بالا مي‌آورد و به جاي عكس سيگارش را آتيش مي‌زند.ته ته سكانس، دود سيگار حامد را مي‌بينيم كه دور عكس زن است...
...............................................................................................
مطلبم درباره سوئيني تاد هم افتاد براي دوشنبه هفته بعد؛ صفحه سينماي جهان روزنامه اعتماد.قرار بود امروز چاپ بشه كه نشد.قسمت نبوده حتما...صداي چاووشي هنوز مي ياد : "عزيزم، كار دل، نباشي، تمومه...عزيزم" الآن ساعت 3:25صبح است.شب و روزتان خوش.
* ديالوگي از فيلم شب يلدا(كيومرث پوراحمد)