تمجید روزنامه کیهان از فیلم «نفوذی» ساخته احمد كاوري و مهدي فيوضي : «نفوذي» نزديک‌ترين نمونه در تاريخ سينماي ايران به فيلم‌هاي هيچكاك است

سینمای ما- روزنامه کیهان در یادداشتی پیرامون فیلم «نفوذی» به تمجید این فیلم پرداخت. نوشته آرش فهیم نویسنده بخش سینمایی این روزنامه به این شرح است:

توليد و نمايش فيلم «نفوذي» را بايد يك اتفاق مهم در سينماي ايران حساب كرد. فيلمي كه از قابليت هاي زيبا شناختي، تكنيكي، دراماتيك و رسانه اي هنر-صنعت سينما حداكثر استفاده را كرده است. یكي از دغدغه هاي فرهنگي و سينمايي در كشور ما طي سال هاي پس از انقلاب اسلامي، توليد فيلم هايي بوده كه ضمن وفاداري به اسلوب هاي فني و برخورداري از جذابيت بالا، ارزش هاي فرهنگي را نيز بازتاب دهند. تعداد فيلم هايي كه اين هر سه را با هم داشته باشند، بسيار كم بوده است. «نفوذي» يكي از معدود آثار سينماي ايران در سال هاي اخير است كه فرم و محتوا، به بهترين شكل ممكن در آن تجلي يافته است.
«نفوذي» هم در حين تماشا بر دل مي نشيند و هم اينكه تا ساليان سال در ذهن مخاطب باقي مي ماند، زيرا اثرش كاري، حرفش مهم و سخنش فراتر از موضوعات پيش پاافتاده و محدود به زمان خاصي است. دوگانه «فريدون- جورابچي» در اين فيلم محدود به زمان حال نيست و درگذشته هم بوده، در آينده نيز خواهد بود. هم از اين رو، مخاطب اين فيلم در هر زماني با آن ارتباط برقرار مي كند و از دريچه تصاوير و روايت آن، به تحليل واقعيات مي پردازد. امثال «جورابچي» بوده و همواره خواهند بود، فقط حوزه تخريبشان عوض مي شود. يك روز دفتر حزب است، روزي اردوگاه سازمان، ديگر روز تحريريه روزنامه، امروز شركت خصوصي و فردا... خدا مي داند! با اين اوصاف «نفوذي» از كليشه هاي به بن بست رسيده اي چون جذابيت عوام پسندانه تبليغ فلان ايدئولوژي به طور شعاري و يا سياه نمايي وطن فروشانه باب طبع جشنواره هاي خارجي عبور كرده و به حد يك فيلم جذاب مردمي و ملي بالغ شده است. اين بلوغ تا حدي است كه حتي مي توان «نفوذي» را الگويي براي فيلم ملي مردم پسند معرفي كرد. اين اثر، اولين فيلم دو كارگردانش يعني احمد كاوري و مهدي فيوضي است. اما مي توان آن را به عنوان يك درس عملي به بسياري از فيلمسازان باتجربه و كساني كه با پيشوند استاد خطاب مي شوند معرفي كرد. اين دو كارگردان جوان و گمنام ره صدساله را يك شبه طي كرده اند و برعكس بسياري از فيلمسازان، كه هنوز بين سرگرم كردن مردم، شعار دادن و چگونه انتقاد كردن سرگردان هستند، در اولين فيلم خود به نقطه مطلوب رسيده اند. اگر تعريف و ترسيم درست و مجذوب كننده داستان مي خواهيد، در «نفوذي» پديدار است. اگر تعليق و معماي كلاسيك و استادانه مدنظرتان هست، باز هم در اين فيلم موجود است. اگر هدفتان تعهد و رسالت است، نفوذي و اگر منظورتان اعتراض و انتقاد به ظلم و بي عدالتي است، باز هم نفوذي!
اين فيلم در عين حال كه ارزش هاي دفاع مقدس را بازمي تاباند، با روح ضدانساني و كريه جنگ نيز در تضاد است. در يك كلام «نفوذي» نماينده شايسته سينماي جمهوري اسلامي ايران است.
روايت تريلرگونه «نفوذي» و تعليق حاكم بر آن با فضاي تعليق آميز فيلم هاي آلفرد هيچكاك شباهت دارد. معماي آدم ها در اين فيلم با فيلم هايي چون «مرد عوضي» و «بيگانگان در قطار» قابل مقايسه است. حداقل اينكه مي توان به جرات نزديك ترين نمونه در تاريخ سينماي ايران به فيلم هاي هيچكاك را «نفوذي» دانست. با ذكر اين نكته كه اين فيلم ايراني، رنگ و بو و طعم ايراني خودش را حفظ كرده است. و ديگر اينكه جايگاه اين فيلم ايراني، يك سر و گردن بالاتر از سطح موجود سينماي ايران است. هر چند معتقديم كه سطح آرماني و بالقوه سينماي ما بسيار بالاتر از اين حد است. بدون شك نمي توان فيلم «نفوذي» را اثري مطلقا خوب و خالي از اشكال دانست. مثلاصحنه اي كه همسر فريدون به ماموران اعتراض مي كند و فرياد مي زند كه «مگر نمي گوئيد در اين كشور آزادي است...» كمي گل درشت از آب درآمده است. همچنين در سكانسي كه فريدون، منافقان را به گلوله مي بندد، معلوم نيست كه چرا فرار نمي كند و سرجايش مي ايستد تا او را دستگير كنند. فيلم از منافقان و جنايات آنها عليه بشريت به سرعت عبور كرده و جا داشت كه در اين مورد تامل بيشتري صورت مي گرفت. به خصوص فاجعه كردكشي سازمان منافقين كه چه خوب است در اين فيلم به آن اشاره شده و چه بد كه ابعاد اين تراژدي بيشتر باز نشده.
در پايان اينكه «نفوذي» يك فيلم قابل احترام است چون به مخاطب خودش احترام مي گذارد. به همين دليل هر قلم و نظر منصفي در مقابل اين فيلم تعظيم مي كند. اميد است كه اين اثر اولين گام احمد كاوري و مهدي فيوضي در عرصه فيلمسازي نباشد و آنها به اين حد از موفقيت قانع نشوند و آثار بعدي شان از اين هم غني تر و قوي تر باشد.

نظرات