دانلود

نشست پرسش و پاسخ با کارگردان، تهیه کننده و بازیگر «سیزده 59» با حضور نیما حسنی نسب و خسرو نقیبی برگزار شد : پرویز پرستویی: باید خودم شاد باشم تا بتوانم کسی را شاد کنم/ دوران تولید «سیزده 59» کسی دل و دماغ کمدی ساختن و خندیدن نداشت :: سينمای ما ::

   






نشست پرسش و پاسخ با کارگردان، تهیه کننده و بازیگر «سیزده 59» با حضور نیما حسنی نسب و خسرو نقیبی برگزار شد
پرویز پرستویی: باید خودم شاد باشم تا بتوانم کسی را شاد کنم/ دوران تولید «سیزده 59» کسی دل و دماغ کمدی ساختن و خندیدن نداشت

سینمای ما- هما بذرافشان: فرهنگسرای گستان (خانواده) واقع در شرق تهران در اولین جلسه دوره تابستانی خانه فیلم گلستان فیلم «سیزده 59» ساخته سامان سالور را نمایش داد و به بحث گذاشت. نشست نقد و پرسش و پاسخ با عوامل با حضور سامان سالور(نویسنده و کارگردان)، پرویز پرستویی (بازیگر و مشاور طرح)، جواد نوروزبیگی (تهیه کننده) همراه با نیما حسنی نسب و خسرو نقیبی (منتقد) با اجرای زهرا احمدی 21 تیر در سالن فرهنگسرا برگزار شد.

ابتدا هر کدام از حاضران در جلسه مقدمه ای درباره فیلم گفتند و سپس نوبت پرسش ها شد. سامان سالور در ابتدا در پاسخ به سوالی درباره دلیل انتخاب اسم فیلمش گقت: همیشه انتخاب اسم برایم مهم بوده، چراکه اسم قصه بار معنایی دارد و قبل از دیدن فیلم با شنیدن اسم باید مضمون کلی یا حال و هوای فیلم به مخاطب منتقل شود. سیزده 59 رمز و کد و شماره یک موضوع و تاریخ تولد شخصیت بهرام با بازی صابر ابر نامزد دختر سید جلال است. ضمن این که سال آغاز جنگ تحمیلی هم بوده که محور ماجراهای فیلم است.

از جواد نوروز بیگی سوال شد که چطور به کارگردانی مثل سامان سالور که سه فیلم قبلی اش هر کدام به دلیلی امکان نمایش عمومی نیافته، اعتماد کرده است. وی در پاسخ گفت: آقای سالور کارنامه قابل توجهی دارد و بعد از «سیزده 59» هم دو فیلم دیگر در دست ساخت دارد. من همیشه از کارگردانان جوان حمایت و استقبال می کنم، و سالور یک کارگردان جوان اما از لحاظ کاری پر سنوات است. ایشان صاحب فیلم هایی است که در جشنواره های خارجی مطرح شده و جوایزی گرفته و جایگاه خوبی داشته است. از طرف دیگر وقتی نامی مثل پرویز پرستویی روی کاری می آید و متقبل می شود که در زمینه بازیگری و حتی مشاوره طرح و فیلمنامه حضور داشته باشد و سرمایه گذاری هم بکند، شرایط خوبی برای آدم به وجود می آورد که نمی تواند قبول نکند.

پرویز پرستویی پیرامون صحبت نوروزبیگی گفت: ما که به عنوان بازیگر داریم کار می کنیم، علاقمندیم در یک سناریوی خوب با حضور یک کارگردان خوب باشیم. با خواندن این فیلمنامه متوجه شدم فصل جدیدی در این ژانر و این مدل کارهاست.

نوبت نقد که رسید، نیما حسنی نسب در مقدمه ای از اکران فیلم سالور ابراز خوشحالی کرد و گفت: قبل از ورود به مقوله نقد، دو نکته فارغ از ارزشگذاری کیفی در این فیلم مهم است؛ اول این که سامان سالور بعد از اتفاقی که برای سه فیلم قبلش افتاد که با وجود موفقیت های بین المللی امکان اکران عمومی برای مخاطبان اصلی اش - که که مخاطبان ایرانی هستند – فراهم شود، با رعایت مولفه ها و شرایطی توانست این فیلم را به پرده های سینمای ایران برساند و خودِ این هم نقطه عطفی برای کارنامه سالور است که عامیانه ترش آشتی با اکران است.
نکته دوم حضور پررنگ پرویز پرستویی در تولید است. در شرایطی هستیم که بازیگرانی با جنس نگاه و اعتقادات آقای پرستویی سه راه بیشتر ندارند؛ اولین راه تن دادن به شرایط و همسو شدن با آن است؛ دومین راه کناره گیری و کار نکردن و گلایه و غر زدن به شرایط است؛ سومی که کار مشکل تری است و انرژی زیادی می گیرد، دنبال کردن و ایجاد یک اتفاق و سپس حضور در آن به عنوان بازیگر است. پرویز پرستویی سومین راه را انتخاب کرده و سعی کرده تولید فیلمی که با حس و علایق و ذهنیتش نزدیکی دارد، راه بیندازد و خودش هم در آن بازی کند.

حسنی نسب در ادامه از سالور خواست که درباره تغییرات اساسی فیلمنامه طی بازنویسی توضیح بدهد؛ با توجه به اینکه طرح ابتدایی قصه طنزآمیز بوده، آیا این فضای تلخ و ملودرام فیلم نتیجه یک کشمکش یا همفکری و در نظر گرفتن سلایق اشخاص موثر دیگر در فیلم است؟ سالور در پاسخ به این سوال ابتدا یادآور شد که طرح این داستان به قبل از ساخت فیلم «ترانه تنهایی تهران» بر می گردد و این طور نبوده که به قصد اکران کاری کرده باشد. او توضیح داد: هرچه بیشتر در قصه و فضای سیزده 59 جلو آمدیم و طی صحبت با آقای پرستویی و 9 بار بازنویسی فیلمنامه بیشتر به این واقعیت رسیدم که داستان باید جدی و با تلخی روایت شود تا تاثیرگذار باشد. سالور گفت که اصلاً علاقه ای نداشته تا داستانش با فیلم های کمدی سال های اخیر در مقوله دفاع مقدس که چندتایی یا چند شماره ازشان در این مدت ساخته شد، مقایسه شودو اصالت طرح و مضمون فیلم در این مقایسه از بین برود.

پرستویی هم به بحث وارد شد و در تایید حرف حسنی نسب گفت: امیدوارم حرف های نیمای عزیز تعارف نباشد! من به عنوان پرویز پرستویی که می دانم احتمالاً تا هفتاد سالگی روی پا هستم، ترجیح می دهم به جای سالی یک فیلم هر پنج سال یک فیلم با ارزش بازی کنم. در شرایطی که تهیه کنندگان تنها ملاکشان برای فیلم خوب و بد، آمار فروش است، پیدا کردن فیلم خوب برای کارکردن خیلی سخت است. من همیشه فکر می کنم برای کمدی ساختن و بازی کردن باید حال خوشی داشته باشیم و حس خندیدن وجود داشته باشد. در دوره  و موقعیت زمانی که سیزده 59 در آن تولید می شد، اوضاعی نبود که کسی دل و دماغ کمدی ساختن و خندیدن داشته باشد.

نوروزبیگی در ادامه جلسه درباره توجه به فیلم دفاع مقدس و کم انگیزه شدن تهیه کنندگان برای ساخت فیلم جنگی گفت: قبول دارم که دیگر میل و رغبت چندانی به کار در سینمای دفاع مقدس در سینمای ایران نیست. طبیعی است که هیچ کس از جنگ دفاع نمی کند و آن را مذموم می دانیم، اما وقتی امام خمینی (ره) واژه دفاع مقدس را روی جنگ گذاشت، جنبه مقدس بودنش را باید در نظر داشت. همیشه می شود به حواشی جنگ و جریانات بعد از آن و آدم های فراموش شده جنگ پرداخت. آرزوی من این است که به فیلم های دفاع مقدس با حساسیت نگاه شود و شاهد سواستفاده های اخیر از مقوله و موضوع دفاع مقدس و شخصیتهای آن نباشیم.

خسرو نقیبی منتقد دیگر حاضر در جلسه در ابتدای صحبتش گفت: بعد از تماشای سیزده 59 در سینما، تلویزیون فیلم «مومیایی 3» را نشان می داد و من خیلی دلم برایبازی های کمدی درخشان پرویز پرستویی تنگ شد. در این سالها این ورِ توانایی اقای پرستویی را از دست داده ایم. نقیبی در ادامه درباره دو سکانس درخشان فیلم گفت؛ یکی سکانس ابتدایی و بعد سکانس فینال فیلم: «سکانس اول نشانه توانایی تکنیکی و تسلط کارگردان و سکانس آخر نشانه ای از توانایی درآوردن موقعیتی احساسی و تاثیرگذار که خیلی کار سختی ست و حاصل همکاری خوب میان بازیگر و کارگردان.» نقیبی در توضیح اشکالات فیلم بحثش را این طور شروع کرد: «فارغ از این دو صحنه درخشان شروع و پایان، بدنه فیلم شامل دو قصه مجزا است؛ یکی نگه داشتن سید جلال در فضای سی سال قبل و دیگری مواجه با تهران امروز در سی سال بعد که هرکدام یک سوژه جذاب و پر پیمان برای یک فیلم خوب است. قرار گرفتن این دو سوژه در کنارهم باعث کم توجهی به قصه دیگر و تحت شعاع قرار دادن دیگری است. این شلوغی باعث شده تا بخش های جذاب احتمالی هر کدام از این موقعیتها کم رنگ باقی بماند.»

نیما حسنی نسب در بخش دیگری از برنامه، درباره تکرار نقش بسیجی و رزمنده در کارنامه پرستویی حرف زد: « یک بخش ماجرا این است که بگوییم پرویز پرستویی در این نقش کلیشه شده و دیگر تا کی قرار است بسیجی را بازی کند و به تکرار افتاده است. اما یک بخش مغفول هم در این بحث هست؛ شاید حتی در تاریخ سینما چنین موقعیتی نصیب بازیگری نشده باشد که یک شخصیت ثابت را در این تعداد فیلم اجرا کند. حتی همفری بوگارت و رابرت دنیرو هم در نقش گانگستری این همه تعدد نداشتند. نقشهای رزمنده با بازی پرستویی شاید دو رقمی شده باشد و این به بازیگر فرصت می دهد در موقعیتهای متنوع و مختلف قرار بگیرد و زوایایی از یک شخصیت را در هر فیلم اجرا کند. این شخصیت ها با هم فرق چندانی ندارند، بیشتر این موقعیتهاست که فرق دارد و واکنش شخصیت در این موقعیت موضوع اصلی است.

پرویز پرستویی درباره این بحث و حرف نقیبی درباره بازی در نقشهای کمیک چنین نظری داشت: « به نظرم به تعداد آدم های جهان نقش هست که می شود بازی کرد، اما با اعتقاد این نقش را بازی می کنم و نوعی ادای دین و وظیفه هم در این کار هست. در ایران معضل نویسنده خوب نداریم ولی محدودیت هایی هست که خیلی اثر خوب تولید نمی شود. آقای نقیبی عزیز تلویحاً به یکی از این محدودیت ها اشاره کرد؛ من هم دوست دارم فیلم طنز کار کنم، اما باید خودم شاد باشم تا بتوانم کسی را شاد کنم. من دوست دام با هم بخندیم نه به هم بخندیم. وقتی قرار است برای کار طنز مقابل هم قرار بگیریم، ترجیح می دهم پرهیز کنم و فیلم کمدی بازی نکنم.شروع کار شوخی با جبهه و جنگ در "لیلی با من است" بود و آن موقع تهدید شدیم که تکه بزرگه تان گوش تان است. اما حالا دیگر راحت می شود با این مقوله هر کاری کرد انگار...»

از سامان سالور سوال شد که چرا نقش و تاثیر جوانان در فیلم تان کم است و شخصیتی که صابر ابر بازی می کند، حاشیه ای و کم اثر مانده است. این باعث شده نسل جوان کمتر با فیلم همراه شود.
سالور با این حرف و این نگاه مخالفت کرد و توضیحش این بود: «اتفاقاً به شخصیت بهرام خیلی توجه کردیم. شاید در ظاهر شخصیت اصلی داستان سید جلال باشد، اما حتی اسم فیلم از تاریخ تولد بهرام گرفته شده است. بهرام یک دانشجوی اخراجی ناراضی از شرایط است که نامزدش را حمایت می کند تا نقش همسر سید جلال را بازی کند. ایده آوردن کارگردان برای ساخت شرایط گذشته هم پیشنهاد بهرام است.
در پایان جلسه نوروزبیگی از مردم خواست این گونه فیلم ها را حمایت کنند و با رفتن به تماشای این آثار و تبلیغ به دیگران مشوق تولیدشان بشوند.
.....................................................................................

اولین جلسه تابستانی نقد و بررسی فیلم فرهنگسرای گلستان با اهدای لوح تقدیر به مهمانان به پایان رسید. این لوح ها توسط مدیدریت فرهنگسرا به هنرمندان فیلم «سیزده 59» اهدا شد و سپس مراسم قرعه کشی بین حاضران برگزار شد و سه نفر جوایزی دریافت کردند. اولین جایزه این بخش بدون قرعه کشی توسط پرویز پرستویی به تماشاگر جانبازی که در سالن حضور داشت، تقدیم شد.

با وجود پایان وقت برنامه، دوستداران سینما و علاقمندان بازیگرزی پرویز پرستوی تا مدنی بعد در سالن انتظار فرهنگسرا با این بازیگر رودررو به بحث و گفت وگو ادامه دادند. دومین برنامه این فرهنگسرا هفته اینده برگزار می شود و نام فیلم و مهمانان برنامه از طریق رسانه ها اعلام خواهد شد.



















  • منبع : سینمای ما

    به روز شده در : چهارشنبه 22 تير 1390 - 7:19

    چاپ این مطلب |ارسال این مطلب | Bookmark and Share

    اخبار مرتبط

    نظرات

    ایمان زینعلی
    چهارشنبه 22 تير 1390 - 11:11
    -2
    موافقم مخالفم
     

    شروع فوق العاده ای دارد . حرکت دوربین ، کات ها متوالی ، نما ها و میزان سن های تقریبا تک نفره ی آغازین فیلم _ماجرای مجروح شدن سید جلال _ خیلی خوب از آب در آمده . مخصوصا آن اسلوموشن ها، هنگام شهادت یارانش ، آدم را یاد فیلم های استاد سام پکین پا می اندازند .

    ریتم فیلم تا بهبودی سید جلال، به مدد دکوپاژ و پیرنگ قصه،خوب پیش می رود و سالور ، ایده ی ناب اش را رو می کند .دختر سید جلال برای کمک به درمان پدرش باید نقش بهاره همسر او را ایفا کند .

    تا اینجا همه چیز برای تماشای یک فیلم خوب آماده است اما در ادامه ، فیلم به ورطه ی نابودی می افتد . این ایده ی ناب و بازی های قوی فدای ضعف فیلمنامه می شوند . از این جا به بعد ، سالور در حیطه ی دکوپاژ هم اسیر کلیشه ها می شود . نماها و تراولینگ ها خاطره ی فیلم های حاتمی کیا را برایمان زنده می کنند .

    فیلم سالور لحظه های خوب و تاثیر گذار زیاد دارد اما سکانس قهوه خانه جعفر و اصرار دوستان سید جلال برای پیوستن به جمع شان ، تیر خلاص فیلم است . فیلم که تا این لحظه ادعای داستان گویی دارد ، ناگهان گرفتار سمبولیسم می شود و محملی برای طرح همان حرفهای همیشگی فراهم می آید . حالا دیگر محتوا تا مرز دیالوگ ، گل درشت و بی ارزش می شود و نهایتا آن پایان بندی فاجعه آمیز فیلم ....

    مهرداد
    چهارشنبه 22 تير 1390 - 21:22
    -2
    موافقم مخالفم
     
    ایده نابود شده ...

    کلا به نظر من فیلم بسیار بسیار ضعیف بود و اصلا با ایمان موافق نیستم که شروع فیلم فوق العاده بود که فقط میشه گفت خیلی خیلی بهتر از بقیه فیلم و مخصوصا فصل پایانی بود

    فیلم ایده ی نابی داشت و با اسم جالبی که از همون زمان تولید زمزمه شد همراه با نام سالور ، خودم رو آماده کرده بودم که فیلم تازه با رویکرد جدید تو این ژانر - که افتاده به ورطه شعار - ببینم ، ولی این چیزی که دیدم ...

    شروع فیلم با جلوه های ویژَش فقط از نظر تکنیکی جالب بود ولی از بقیه ی جهات - مخصوصا واقع گرایی- بسیار ضعیف بود

    از ضعف های فیلم می تونم به شعار زدگی ، سوتی های پر شما - مثل سوار تاکسی شدن بدون دادن یه قرون پول یا رد شدن از خیابان های بی ربط و رسیدن به جایی که کلی تغییر کرده ، شخصیت های زاید - مثل راننده ی وانت ، جفت خواستگار ها و ... ، ضعف و سر در گمی فیلمنامه - ما نفهمیدیم حرکت های صورت اصلانی چی رو القا می کرد؟ نگرانی رو واقعا یا خوشحالی از به هوش نیومدن یا مثلا اون صاحب کارخونه منفی بود یا نه؟ و ... ، بازی های بد - که اصلا تقصیر بازیگران نبود ، گریم مضحک و... و در یک کلام گند زدن به یکی دیگه از ایده های خوب این سینمای ناتوان در داستان گویی

    آیا واقعا بهتر نبود به جای نشون دادن همه چیز ما هم با سید جلال از کما بیرون می آمدیم و بعد با نشانه هایی همراه او می فهمیدیم که در زمان حال هستیم وبعد با یک فیلمنامه قوی تر ما هم از دیدن حال حاضر خود شوکه می شدیم و دوباره به کما می رفتیم ؟

    و یه سوال : واقعا اسم فیلم به چی اشاره داشت؟ به سال آغاز جنگ؟ به تاریخ تولد اَبَر !!!!؟ به رمز ماهواره !!!!؟ به چی واقعا؟

    محسن مطلب‌زاده
    جمعه 24 تير 1390 - 13:41
    8
    موافقم مخالفم
     

    فيلم ضعيفي‌ست واقعا

    اضافه کردن نظر جدید
    :             
    :        
    :  
    :       




    mobile view
    ...ǐ� �� ���� ����� ������� �?���?�


    cinemaema web awards



    Copyright 2005-2011 © www.cinemaema.com
    استفاده از مطالب سایت سینمای ما فقط با ذکر منبع مجاز است
    کلیه حقوق و امتیازات این سایت متعلق به گروه سینمای ما و شرکت توسعه فناوری نوآوران پارسیس است

    مجموعه سایت های ما: سینمای ما، موسیقی ما، تئاترما، فوتبال ما، بازار ما، آگهی ما

     




    close cinemaema.com ژ� ��� �?��� ��� ���?���