|
از همون موقعی که تصمیم گرقتن که تله فیلم در تعداد بسیار زیاد و تولید سریال برای پخش هر شبو شروع کنن، من فهمیدم که اینا می خان کیفیت رو فدای کمیت کنن.هفته ای چند تا تله فیلم ضعیف که نه مخاطبان زیادی رو میتونه جذب کنه و نه کیفیت بالایی داره به صورت از تولید به مصرق پخش میشه و این شده یه منبع درآمدی برای این بازیگرا که به خاطر بازی کردن توی این تله فیلما و کسب درآمد، چهرشون تکراری شده و نقشای همین تله فیلم ها وسریال ها رو بین همین تعداد مشخص بازیگر تقسیم می کنن و ما هم هر روز این بازیگر رو توی یه لباس و در قالب یه نقش می بینیم و با هیچ کدومش هم ارتباط بر قرار نمی کنیم.معلومه که چون این تله فیلما به سرعت ساخته میشن و بازیگرا هیچ انرژی رو روی این فیلما و سریالا نمی زارن،این کارا واقعا ارزشی ندارن.بگذریم از اینکه کارگردانا هم فکر می کنن با گرفتن صحنه های تصادف و حرکت عجیب و غریب دوربین یا آهنگای جنایی، می تونن ضعف فیلم نامه ای رو بپوشونن که هیچی برا گفتن نداره. می خام ببینم که اینا چی فکر می کنن وقتی فیلم نامه رو می نویسن.چه حرف جدیدی برای گفتن دارن؟شاید صدا و سیما یه عده کارمند ثابت داره که استخدامن و باید کا رکنن تا پول در بیارن، با یه کنداکتور خالی و چند تا کنال که باید برای پر کردنش همینجور فیلمو سریال بسازن.از این ایده جدید مینی سریال هم مشخصه که قراره از این کارای عجله ای ساخته بشه و این جمله کارگردان رو عینا اینجا نقل قول می کنم"وی در پاسخ به اینکه این 22 مجموعه پنج قسمتی را چه کسی کارگردانی می‌کند، گفت: احتمالا کارگردانی اکثر آنها را خودم بر عهده بگیرم. ضمن اینکه چند نویسنده جدید نیز به برنامه اضافه می‌شوند. " بیشتر از همه از اینجا حرص می خورم که یه عده میان از همین کارای ضعیف و سریالایی که توی تابستون و رمضان پخش میشه تعریف می کنن و چند تا نقد مخالف هم که نوشته میشه به گوش مسئولین نمی رسه و اونا فکر می کنن که کارشون درسته و به این آمار گمراه کننده ی صدا و سیما افتخار می کنن. انگار یادشون رفته که یه زمانی مسافری از هند و خط قرمز و پس از باران سریالایی بودن که از خوبم خوبتر بودن و واقعا بین مردم قیامت را انداختن.علاقه ای که مردم به این سریالا داشتن از جنس علاقه به سریالای هر شبی این روزای تلویزیون نیست و برای همینه که مردم این سریالای هر شبی تابستان و رمضان رو که فت و فراوون شدن ،زود یادشون میره ولی هنوز که هنوزه مسافری از هند از یاد کسی نرفته. شاید خود مردمم یادشون رفته.اگه یادشون نیست برن سی دی این سریالا رو گیر بیارن و ببینن که حتی سریالی مثل ستایش هم در مقابل این سریالای خیلی خیلی بزرگ،سریال ضعیفی به حساب میاد. مشکل کار اینجاس که تلویزیون بر خلاف سینما غمخوار و دلسوزی نداره.سینما چه ضعیف کار کنه و چه قوی زیر ذره بینه و عملکردش از چشم منتقدین زیادی که مسائلش رو تحلیل می کنن مخفی نمی مونه و هر چند وقت یه بار یه دور نمایی از عملکردش رو ترسیم میکنن که ضعفا و قوت ها توش مشخصه. اما چه کار باید کرد؟ما هر چقدر هم که عاشق سینما باشیم نمی تونیم فقط به سینما دل ببندیم و این مدیوم(تلویزیون) رو نادیده بگیریم.بلاخره سریال با پخش قسمتای زیاد و یه سوژه ی پر کشش یه پتانسیل هایی رو داره که فیلم دو ساعته نمی تونه.گاهی اوقات یه سریال بعد از قسمتای زیادی که ازش پخش میشه یه پیوند عاطفی با مخاطب ایجاد می کنه که فیلم قدرتشو نداره. سریال شبکه نمایش خانگی با تهیه کننده ی خصوصی هم بعیده که به این زودیا بتونه این خلا رو پر کنه. من از مسئولین این سایت می خام با این نوشته مثل یک کامنت معمولی برخورد نکنن و این صحبتا رو منعکس کنن و بیشتر راجع به اون بنویسن تا فکری به حال این وضعیت بشه و مسئولین از این مسیر اشتباهی که توش افتادن بیرون بیان.بلاخره یکی باید خیلی جدی سر بحث رو باز کنه و دلش به حال این تلویزیون بسوزه.
|
