| | |
سینمای ما-ارغوان اشتری: منتقد مشهور روزنامه شیکاگو سان تایمز «راجر ایبرت» که از کار‌شناسان سینمایی تاثیرگذار است در وبلاگ خود مقاله ایی درباره اسکار ۲۰۱۳ منتشر و پیش بینی‌های خود را مطرح کرد. گفتنی است که او این مقاله را پیش از بستری شدن در بیمارستان به دلیل اسیب دیدگی از ناحیه لگن نوشته است. راجر ایبرت چند سالی است که با بیماری سرطان دست به گریبان است و به خاطر این بیماری توانایی سخن گفتن را از دست داده است.
علاقه مندان سینما با تغییر زمان اجرای مراسم سال ۲۰۱۳ به بیست و چهارم ماه فوریه مدتی است که درباره نامزدهای احتمالی به هیجان افتاده‌اند. به ویزه که امسال هم شاخه بهترین فیلم می‌تواند ده نامزد نهایی داشته باشد. من ادعای داشتن اطلاعات پنهانی را ندارم (منتظر گرفتن اطلاعات از دوستم اسکار هستم!) ولی اصلا فکر کردن به نامزد‌ها خیلی زود نیست.
نخست این آگاهی: هنوز سه فیلم را ندیده‌ام که می‌گویند از رقبای قوی امسال هستند. بنابراین خیلی زود است که این عناوین را فهرست کنم: «بینوایان» ساخته تام هوپر که پیش‌تر «گفتار پادشاه» را ساخته بود. «سی دقیقه نیمه شب» ساخته کا‌ترین بیگلو درباره کشتن بن لادن و «جانگوی آزاد شده» ساخته کوئنتین تارانتینو با نقش افرینی جیمی فاکس در نقش برده ایی فراری و لئوناردو دی کاپریو در کسوت مالک یک کشتزار.
در میان مدعیان «زندگی پی» ساخته آنگ لی را دیده‌ام که به نظر می‌رسد با گرم‌ترین واکنش سینمارو‌ها روبه رو شود. در مقام منتقد، فیلمی با تحسین جهانی چون «زندگی پی» درسال‌های گذشته به خاطرم نمی‌آید. مطلبی در وبلاگم درباره این فیلم نوشتم وبیشتر خوانندگان ِبدگمانم همگی یکپارچه از آن استقبال کردند. آیا علاقه جامعه آکادمی را تحت تاثیر قرار خواهد داد؟ شاید.
نامزد قطعی دیگر «آرگو» ساخته بن افلک است که نه تنها تریلری جذاب بلکه داستان واقعی را روایت می‌کند که حتما برای رای دهندگان هالیوود لذت بخش خواهد بود. داستان درباره گریختن عده ایی آمریکایی در دوران بحران گروگانگیری امریکایی‌ها در ایران است. این فرار با طرح نقشه ایی جسورانه با موضوع ساختن دروغین فیلمی افسانه –علمی می‌سر می‌شود.
«لینکلن» ساخته استیون اسپیلبرگ با پرستیژ‌ترین کاندید امسال است ونقش افرینی دانیل دی –لوئیس در کسوت نام بخش فیلم قطعا نامزدی اسکار بهترین بازیگر مرد را برای اوبه همراه خواهد داشت. بیش از هرچیزی «لینکلن» فیلمی بی‌نظیر است. مهم این است که در زمان انتخاب نامزدهای اسکار، اکادمی تمایل به کاندید کردن فیلمهایی دارد که در صنعت سینما انعکاس خوبی دارند.
کتاب بارقه امید ساخته دیوید ا. راسل یک کمدی با حضور رابرت دنیرو و بردلی کوپر در نقش پدر وپسری است که هردو از علاقه مندان مانیایی «فیلادلفیا ایگلز» هستند. هرچند فقط پسر به خاطر بیماریی دوقطبی در بیمارستان بستری بوده است. جکی ویور در نقش مادری مقاوم، خانواده را حفظ کرده است. او تجربه ایی طولانی سروکله زدن با چنین مردانی را داشته است.
نقش افرینی توام با تغییر تصویر سینمایی جیک جیلنهال در نقش پلیسی به شدت سرسخت در «پایان نگهبانی» ساخته دیوید ایر شاید به نامزدی فیلم در شاخه بهترین فیلم در اسکار کمک می‌کند. مایکل پنا در نقش همکار جیک در منطقه پرخطر پلیس شهر لس آنجلس تاثیری کمتر از جیلنهال نداشته است. آن‌ها طی مجموعه ایی از سکانس‌های حادثه ایی بر جسته رابطه‌شان را قوام می‌دهند.
ریچارد گر برای نقش افرینی هدفدار و در خشانش در «آربیتاژ» ساخته نیکلاس جارکی باید برندهٔ یک نامزدی به تاخیرافتاده شود. فیلم، تریلریی جمع و جور درباره مردی اهل زد وبندهای مالی است که پس از تصادفی مرگبار با اتومبیل می‌کوشد از مسوولیت‌های خود فرار کند. این بازیگر نازنین سال به سال نقش افرینی‌های با کیفیت بالا را ارائه کرده است اما اکادمی تجلیلی که سزاوار اوست به عمل نیاورده است.
یک نقش افرینی خوب برای رشته بهترین بازیگر مرد از ان دنزل واشینگتن در «پرواز» ساخته رابرت زمه کیس است که یکی از اوج‌های کارنامه واشینگتن به حساب می‌آید. «پرواز» در رشته بهترین فیلم کاندید می‌شود؟ زمزمه‌های چندانی در این باره نشنیده‌ام. اما شایستگی‌اش را دارد.
«اطلس ابر» ساخته لانا و اندی واچوفسکی وتام تیکور را یک رقیب جدی می‌دانند. هرچند بسیاری از تماشاگران فیلم (از جمله خودم) دنبال کردن فیلم تا انت‌ها برایشان دشوار بود. داستان «اطلس ابر» میان قرن‌های مختلف سرگردان است. من بتدریج فهمیدم که در اطلس ابر فقط «تجربه کردن» اهمیت داشته نه جزئیات داستان. اطلس ابر، به طرز بهت برانگیزی جاه طلبانه است.
نقش افرینی‌ها در «استاد/مرشد» ساخته پال تامس اندرسن احتمالا نامزدی اسکار را برای فیلیپ سیمور هافمن و یوآکین فینیکس ( دوباره خوش امد!) به همراه خواهد داشت. اما مطمئن نیستم که هدف از روایت داستان (که می‌گویند متاثر از زندگی بینان گذار فرقه ساینتولوژیست ران هوبارد است) خیلی روشن باشد. اکادمی به ندرت به فیلمهای اسرار آمیز روی خوش نشان داده است.
تعداد اندکی از فیلمهای امسال تاثیر عاطفی و جسارتِ «The Sessions» ساخته بن لوین را داشتند. در این فیلم جان هاوکس نقش مردی قربانی فلج اطفال را دارد که در آرزوی داشتن زندگی مشترک است. هلن هانت در مقام مشاور به او کمک می‌کند. فیلم می‌تواند یک نامزدی اسکار نقش مکمل برای ویلیام. ه. میسی در نقش کشیش محله در پی داشته باشد.
اگر دست من بود که نیست قطعا «حیوانات جنگل جنوب» ساخته بن زیتلین با نقش افرینی خارق العادهٔ کوانژین والیس در نقش دختری اهل لوئیزیانا (هوش پاپی) نامزد بهترین فیلم انتخاب می‌کردم. هوش پاپی در جامعه ایی مطرود در منطقه ایی از نیو اورلئانز با نام «بت تیوب» زندگی می‌کند که زندگیشان مورد تهدید گرم شدن زمین قرار گرفته است.
می‌گویند این فیلم که قطعا به فهرست ده فیلم بر‌تر سال بسیاری از مجلات، کار‌شناسان و مراسم‌های اهدای جوایز آخر سال راه خواهد یافت در رقابت اسکار گیرخواهد کرد چراکه خارج از قواعد انجمن بازیگران آمریکا فیلمبرداری شده است. اگر این حقیقت داشته باشد، خیلی ناراحت کننده است.
|
