| | |
سینمای ما - سوزان هیوارد، ستارۀ مشهور هالیوود و بازیگر کلاسیک‌هایی مثل «می‌خواهم زنده بمانم» در چنین روزی در سال ۱۹۱۷ متولد شد.
سوزان هیوارد زمانی گفت: خیلی زود دریافتم که زندگی تلاش و مبارزه‌است... هیوارد اهل محله‌های فقیر نشین نیویورک بود ولی وقتی عکس اش در روزنامهٔ ایونیگ پست منتشر شد چنان مورد توجه دیوید سلزنیک قرار گرفت که او را به عنوان یکی از نامزدهای ایفای نقش اسکارلت اوهارا به هالیوود برد ولی تست بازیگری‌اش آن قدر بد از کار درآمد که خود سلزنیک پیشنهاد کرد او را به همان نیویورک برگردانند. ولی پاسخ هیوارد حکایت از شخصیت یک‌دنده‌اش داشت. هیوارد در واکنش این تصمیم گفته بود: چون پرتغال را دوست دارم فکر می‌کنم بمانم.
سوزان هیوارد، بنی میدفورد (کارگزارش) را عملاً به طور تصادفی پیدا کرد. موقع دوچرخه سواری از محله‌شان هیوارد جلوی ملک بنی میدفورد به زمین خورد میدفورد کمک‌اش کرد از روی زمین برخیزد. و این شروع آشنایی آنها بود و سپس در زندگی حرفه‌ای کمک‌اش کرد. نام جدیدی برایش برگزید و قراردادی با استوديو برادران وارنر برایش ترتیب داد. هیوارد وقتی بار دیگر با والتر وانگر تهیه کننده همکاری کرد و در می‌خواهم زنده بمانم! (۱۹۵۸) نقش باربارا گراهام را بازی کرد جایزه اسکار را برد. این نقطه اوج در زندگی حرفه‌ای اش اجباراً با افول او ادامه پیدا کرد.
پس از چند سال کار برا ی استودیوهای استدیو برادران وارنر هیوارد به استوديو پارامونت رفت. پس از آن با کمپانی فاکس قرارداد بست و به زودی به ستارهٔ درجهٔ یک تبدیل شد.
در سال ۱۹۵۲ انجمن روزنامه نگاران خارجی هالیوود سوزان هیوارد و جان وین را به عنوان محبوب ترین ستاره‌های سال انتخاب کرد. در سال ۱۹۷۴ سوزان هیوارد حرکت شجاعانهٔ دیگری از خود نشان داد. خیلی‌ها نمی‌دانستند که از سرطان رنج می‌برد و در مراسم اسکار آن سال در کنار جان وین به روی صحنه رفت.
وقتی هیوارد در سال ۱۹۷۵ پس از دو سال مبارزه با سرطان مغز درگذشت هنوز شهرت و محبوبیت داشت. بر اساس حدس و گمان‌ها سرطان هیوارد نتیجهٔ کارش در فیلم فاتح (۱۹۵۶) است که در لوکیشن‌هایی در ایالت یوتا فیلمبرداری شد. همانجا که ارتش آمریکا سال‌ها قبل بمب‌های اتمی‌اش را تست می‌کرده‌است. این شایعه وقتی قوت گرفت که دیگر عوامل فیلم از جمله جان وین، آگنس مورهد، جان هویت و دیک پاول کارگردان فیلم همگی از سرطان درگذشتند.
|
