دانلود

عنوان

سمت

اظهارات

جواد شمقدری

معاون امور سینمایی

مسئله‌ای که خیلی از مهم‌تر از جشنواره کن است، بازار فیلم کن است. این بازار جایی برای ارائه محصولات تمام کشورهای شرکت کننده و عرضه و مبادله فیلم‌ها است و معتقدم خرید و فروش فیلم در جشنواره کن مهمترین بخش آن است. متاسفانه فضای تبلیغاتی فیلم‌های شرکت کننده فرش قرمز و مسائلی دیگری بیشتر از این بازار، مهم به‌ نظر می‌آید. سعی کرده‌ایم در بازار فیلم، بهتر از سال‌های قبل شرکت کنیم و فیلم‌های خودمان را در این بازار ارائه کنیم و بهترین محصولات جشنواره‌های داخلی را نیز در این بازار به معرض نمایش درآوریم.

در بخش بازار کن، بنیاد سینمایی فارابی، مرکز گسترش سینمای مستند و تجربی و موسسه رسانه‌های تصویری غرفه دارند، به همین جهت مدیران این سه موسسه به همراه مدیران امور بین‌الملل آنها به فرانسه سفر کرده‌اند. من کارهای دیگری دارم که باید به آنها رسیدگی کنم، بنابراین احتمالا در کن حضور نخواهم داشت.

امیر اسفندیاری

مدیر امور بین‌الملل فارابی

بازار فیلم و جشنواره فیلم کن یکی از بزرگترین رویدادهایی است که در طول سال در حوزه سینما در سطح بین‌الملل اتفاق می‌افتد و کشورهای مختلف با توجه به حجم تولیداتشان در این بازار حاضر می‌شوند. مشارکت در بازار فیلم جشنواره کن بستری مناسب برای حضور در رویدادهای مهم بین‌المللی به وجود می‌آورد و فیلم‌‌ها برای فروش و حضور در جشنواره‌ها از سوی خریداران و برگزارکنندگان جشنواره‌‌ها در دیده می‌شوند. نباید بعد تاثیرات تجاری حضور در بازار فیلم را نادیده بگیریم. اینکه فیلمی از سینمای ایران در جشنواره پذیرفته بشود یا نشود، بستگی به سلیقه و سیاست‌‌های هیئت انتخاب جشنواره دارد و معیاری برای حضور در بازار فیلم به حساب نمی‌آید. بازار فیلم خود فضایی است برای مطرح شدن آثار سینمای ایران که نباید این دو را یکی دانست.

فرشته طائرپور

تهیه‌کننده

این رسمی است که طی سال‌های اخیر جا افتاده و گروه‌های قابل توجهی از مسئولان سینمایی و تلویزیونی در جشنواره‌های معتبری مانند کن شرکت می‌کنند. نتایج مثبت و منفی این سفر‌ها دقیقا بستگی به خود آن مسئول دارد. برخی می‌روند تا برای ابراز نفرت و تکفیر دلایل بیشتری پیدا کنند، برخی می‌روند تا شیفتگی پنهان و پیدایشان را نسبت به اینگونه فضاها تقویت کنند و معدودی هم واقعا با نیت شناختی بیشتر و کارشناسانه از یک رویداد سینمایی جهانی می‌روند تا بتوانند در ورود به عرصه‌های بین‌المللی با فهم درست‌تری گام بردارند. به هر حال دستاوردهای فکری و عملیاتی هر یک از این سفر کرده‌ها پس از بازگشت می‌تواند ثابت کند که چقدر آن سفر برای خود آن مدیر و یا سینمای ایران موثر بوده است.

البته من به تجربه دیده‌ام که بسیاری از این آقایان طی همین سفرها به تعادل بیشتری در فهم سینما و ارتباط‌های بین‌المللی می‌رسند که این خود خوب است. تنها نکته‌ای که می‌ماند این است که این مدیران نباید فراموش کنند که در همراهی با اهالی واقعی سینماست که می‌توانند به عنوان هیئت‌های دارای نمایندگی از سینمای مستقل ایران دیده شوند.

سیدضیا هاشمی

رئیس اتحادیه تهیه‌کنندگان

سفر به جشنواره‌های معتبر خارجی برای سینماگران، کارشناسان و مدیران سینمایی ضروری است. این سفرها می‌تواند زمینه آشنایی مدیران و اهالی سینما با امتیازهای این جشنواره‌ها را فراهم کند، لازم است سینمایی‌های ما ببینند فستیوال‌های درجه یک جهانی چطور اداره می‌شوند و از آن تجربه‌ها برای برگزاری بهتر جشنواره‌های داخلی استفاده کنند. جشنواره‌ها فرصتی مناسب برای تعامل میان سینماگران ایرانی و دیگر کشورهای جهان است، می‌توان در حاشیه جشنواره‌ها از امکان دیده شدن فیلم‌های ایرانی و فروش آنها به بازارهای خارجی استفاده کرد، دستاوردهای سینمای ایران را می‌توان از این طریق به مخاطب جهانی معرفی کرد. نمی‌توان گفت سفر به جشنواره‌های مختلف خارجی تاثیری در مدیران سینمایی نداشته، برگزاری جشنواره فیلم فجر در طی این سال‌ها حرفه‌ای تر شده و این نشان دهنده مسیر رو به رشد جشنواره و استفاده از تجربه‌های مختلف جشنواره‌های دیگر است، اگر مسئولان نگاهشان حرفه‌ای شده به دلیل تبادل و تعامل با فضاهای بین‌المللی است.

فرج‌الله سلحشور

کارگردان

این سفر تأیید سینمای مبتذل دنیا است و من در آن به جز تفریح، گردش و استراحتی چند روزه هیچ دستاوردی نمی‌بینم ضمن آن که این تنها یک ادعاست که باید در جشنواره‌ها حضور مؤثر و فعال داشته باشیم.

مسئولان فرهنگی و هنری ما باید پاسخ دهند که در طی سی و چند سال پس از انقلاب با شرکت در جشنواره‌هایی که تنها آثار سیاه‌نمایی از ایران را مورد توجه قرار داده‌اند و جز توهین به اسلام، فرهنگ و اعتقادات اسلامی ما هیچ هدف دیگری را دنبال نمی‌کنند چه منشاء خیر و برکتی برای سینمای ایران به همراه داشته است؟ و اگر در این جشنواره‌ها شرکت نمی‌کردند چه اتفاقی رخ می‌داد که در حال حاضر نیفتاده است؟ با شرکت مسئولین فرهنگی کشور در این جشنواره‌ها چه تاثیر مثبتی را تاکنون شاهد بودیم؟

آقایان مسئولان فرهنگی که مدعی هستند ما باید در جشنواره‌های خارجی حضوری فعال داشته باشیم آیا حضورشان مانع از این لجن‌پراکنی‌ها و سیاه‌نمایی‌ها از جامعه ایران در جشنواره‌ها بوده است؟ اگر این افراد ملت ایران را لایق می‌دانند گزارشی از تاثیرات حضور خود در جشنواره‌های مختلف جهانی ارایه دهند و تاثیرات مثبت حضورشان در این جشنواره‌ها را اعلام کنند. هر عاقلی در این مملکت این‌را می‌داند که رفتن به این جشنواره تا به امروز تنها تأیید این جشنواره‌ها بوده و هیچ نتیجه مثبتی برای سینمای ما به همراه نداشته است.

من در این سفرها به جز تفریح، گردش و استراحتی چند روزه برای مدیران فرهنگی کشور هیچ دستاوردی را نمی‌بینم. و این تنها یک ادعاست که باید در جشنواره‌ها حضور مؤثر و فعال داشته باشیم.

جمال شورجه

کارگردان

جشنواره کن جشنواره‌ای است که عمدتا به فیلم‌ها و فیلمسازانی که در سال‌های گذشته به انقلاب و نظام پشت کرده‌اند توجه می‌کند. نمونه این توجه که اکنون نیز در فرانسه زندگی می‌کند محسن مخملباف است. البته باید بگویم من کیارستمی را از این مسئله مستثنی می‌دانم، چرا که او یک فیلمساز جهانی است که از کن برای کارهایش استفاده می‌کند و برای مخاطبان خاص خودش در سطح جهان فیلم می‌سازد. به نظرم اگر فرصت حضور در کن برای بخشی از سینماگران فراهم می‌شد که بتوانند آثار تولیدی روز دنیا را آنجا دیده و از مباحث جنبی آن استفاده کنند، بسیار بهتر از سفر تعداد زیاد مدیران به کن بود. تبیین نظرات و سیاست‌های ما توسط مدیران سینمایی در رسانه‌های خارجی می‌تواند برخی از توطئه‌های رسانه‌ای‌ غرب علیه کشورمان را خنثی کند.

محمدرضا اسلاملو

کارگردان

حضور و نمایش فیلم‌های ایرانی در بازار جشنواره کن دستاوردهایی را برای ما خواهد داشت. این حضور علاوه بر اینکه سبب پیدا شدن خریدار برای آثار ما می‌شود، فرصت تبادل افکار و برقراری دیالوگ میان سینماگران کشور با دیگر فیلمسازان و متولیان امور سینمایی جهان و مخاطبان در سایر کشورها را برقرار می‌کند. خوشبختانه مضمون و باطن فیلم‌های ایرانی به لحاظ رعایت چارچوب‌های معنوی و اخلاقی با سایر کشورهای جهان متفاوت است و از این رو مردم دیگر کشورها این آثار را می‌پسندند. اما مسئله حائز اهمیت این است که ما چگونه آثار خود را به مخاطبان جهانی عرضه کنیم زیرا چنانچه شرایط و فرصت‌های مناسب برای دیده شدن فیلم‌های ما به وجود نیاید مسلماً از این امکان محروم خواهیم شد.