در نشست «شبانه روز» در فرهنگسرای ارسباران از ستاره های پرشمار فیلم خبری نبود
عکس های بهاره اسدی از نشست شاعرانه ای که به ناآرامی کشیده شد

سینمای ما- کیانوش نژاد: فرهنگسرای ارسباران در209مین برنامه نقد فیلم خود میزبان عوامل فیلم «شبانه روز» بود. در این نشست که مثل برنامه های اخیر فرهنگسرای ارسباران بدون حضور چهره های مطرح و بازیگران فیلم ها برگزار می شود، خبری از ستاره های پرشمار فیلم نبود و فقط امید بنکدار و کیوان علیمحمدی (کارگردانان)، سید جمال ساداتیان(تهیه کننده) و رویا جاویدنیا ( بازیگر) همراه با سحرعصر آزاد (منتقد) و کوروش سلیمانی ( مجری) در نشست نقد و بررسی فیلم حضور داشتند.

شروع آرام و شاعرانه جلسه

در ابتدای جلسه سحر عصر آزاد با اشاره به فیلم های مستند و کوتاه قبلی فیلمسازان، شبانه روز را کامل ترین اثر این دو کارگردان دانست و افزود: سبک، سلیقه شخصی و خرق عادت باعث غیر متعارف بودن فیلم و خاص بودن آن شده طوری که فیلم به رویا و تخیل تماشاگر جای پرواز می دهد.
در ادامه جلسه مخاطبی سوال خود را در مورد ژانر فیلم و شکستن خط فرضی در بعضی از میزانسن ها مطرح کرد. ابتدا امید بنکدار گفت: تعیین ژانر فیلم برعهده منتقدان است، اما تصور ما این بود که فیلم می تواند در قالب ملودرام مدرن قرار بگیرد. سپس علیمحمدی در مورد میزانسن ها و شکست خط فرضی گفت: ما سعی کردیم رفتار مدرن را در کانسپت فیلم وارد کنیم واین در ساختار فیلم و جنس بازی ها هم گنجانده شده بود.
سپس مخاطبی به انتقاد از ناهمگونی فیلمبرداری روی دست در بعضی صحنه ها با فضای آن صحنه پرداخت. بنکدار گفت: وقتی کلیت ساختاری برای روایت قصه یک آدم مشخص است، دوربین روی دست و جنس حرکت دوربین، ناخودآگاه القای درونیات آن روایت است. علیمحمدی نیز در همین رابطه گفت: تعاریف برای عناصر موجود در سینما وحی منزل نیستند. قالب و ساختار ما، چهار قصه با چهار رنگ و چهار دکوپاژ متفاوت است.

بازیگران در پشت صحنه

جاویدنیا بازیگرِ نقش بهار در ادامه جلسه از فضای صمیمی حاکم بین تمام بازیگران وعوامل گفت: در دورخوانی های فیلمنامه همه با میل و شوق سرکار می آمدند و فیلمسازان بسیار به حال و هوای بازیگران توجه داشتند.

حامد بهداد و یک نقش متفاوت دیگر

بنکدار در مورد نقش حامد بهداد در این فیلم گفت: شخصیتی که حامد بهداد در این فیلم ایفا کرد، شخصیتی واقعی است به نام سیاوش کسرایی است؛ نقاشی که در اوایل انقلاب به دلیل داروهای اشتباهی که دکتر برای او تجویز کرد، رماتیسم ستون فقرات پیدا کرد و تا آخر عمر سرش خمیده بود. حامد بهداد فیلم های خانوادگی و فیلم مستند کوتاهی که از ایشان داشتیم نگاه کرد و با گریم سنگینی که هر روز 4 ساعت طول می کشید و 12-10 ساعت خمیده بودن این نقش را ایفا کرد.
علیمحمدی در مورد پذیرش نقش شخصیت نقاش از طرف حامد بهداد گفت: بعد از 10 روز که قرار داد را پذیرفت، یک  روز آمد دفتر و گفت اگر شما می خواهید فیلم خودتان را خراب کنید و آبروی خودتان را ببرید به خودتان ربط دارد، ولی من حامد بهدادم خیلی ادعام می شود، این فیلم کاملا آبروی من را می برد، من این نقش را بازی نمی کنم، نمی توانم این نقش را در بیاورم و این نقش خیلی سخت است... به هر حال کلی حرف زدیم و پذیرفت و خاطره خوبی که از حامد بهداد دارم مربوط به آخرین پلانی است که بازی کرد؛ بعد از پایان پلان، 5 دقیقه در صحنه گریه کرد و بعد خداحافظی کرد و رفت.

رکورد ممیزی ها برای ساداتیان!

ساداتیان در ادامه جلسه گفت: تمام فیلم های من همیشه با ممیزی مواجه بوده است؛ به رنگ ارغوان، دایره زنگی، چهارشنبه سوری، انتهای خیابان هشتم ... و این فیلم نیز از این قاعده پیروی کرده و البته مشکل وزارت ارشاد با این فیلم مانند به رنگ ارغوان به لحاظ قصه فیلم بود. تغییر مدیریت، باعث رفع توقیف فیلم شد و به هر حال بعد از دو سال و نیم اجازه نمایش گرفت.

به هم خوردن فضای شاعرانه!

کوروش سلیمانی در اواخر برنامه به آرام بودن و شاعرانه بودن جلسه اشاره کرد که لحظه ای بعد مخاطبی با انتقاد از فیلم خطاب به فیلمسازان گفت: این فیلم موضوع قصه وار دارد اما ضد قصه است و به سبک فیلم های کلاسیک که قصه را خوب روایت می کنند نیست که مثل فیلم قبلیتان باعث عدم استقبال تماشاگران از شبانه روز می شود. حداکثر فروش فیلم می تواند 150 تا 200 میلیون باشد. نکته بعدی اینکه حاتم طائی شدن از جیب دیگران آسان است! آیا خودتان حاضرید 600- 500 میلیون پولتان را هزینه فیلم بکنید و 100 میلیون فروش داشته باشد؟ آقای ساداتیان آیا شما نمی خواهید فیلم دیگری بسازید؟ با این فیلم موجودی شما به فنا می رود.
علیمحمدی در جواب گفت: شما به راحتی درباره جیب آقای ساداتیان و جیب من و امید و حاتم طائی شدن ما قضاوت می کنید. نکته اول اینکه فیلم شبانه در بدترین دوران اکران، فروش خودش را کرد و نکته بعد در مورد حاتم طائی شدن از جیب دیگران، شما مگر از پشت صحنه این فیلم خبر دارید؟
این سوال چند بار و هربار با عصبانیت بیشتر از طرف علیمحمدی مطرح شد که جواب مخاطب مورد نظر مستقیم نبود و باز علیمحمدی گفت: شما من و دوستم را متهم به حاتم طائی بودن از جیب آقای ساداتیان کردید. شما از پشت صحنه این فیلم خبر ندارید، پس لطف کنید جای مدیریت سینما، جای صاحب سینما، جای آقای ساداتیان ننشینید، لطفا سکوت کنید، قضاوت نکنید، چون اصولا قضاوت کردن در مورد چیزی که ازش خبر ندارید و بحث مالی، بسیار بسیار کار زشتی است.
در ادامه علیمحمدی که فضا را در دست گرفته بود گفت: تمام تلاش در این جامعه این است که رویا نداشته باشیم، تمام تلاش این است که رویاپردازی نکنیم، افق چشممان همین جلو باشد، من آدمی هستم که رویا می بینم، خیلی از سکانس های این فیلم را در آن یک سالی که من و امید را برای پروانه ساخت بردند و آوردند، در رویا دیدم و رویای آن ها را بر پرده آوردم، حالا می توانم با جیب آقای ساداتیان، با حاتم طائی، با هر شکلی رویاهایم را به تصویر درمی آورم.
تماشاگران که تحت تاثیر قرار گرفته بودند او را مورد تشویق قرار دادند.

در پایان جلسه، لوح یادبود به شرکت کنندگان اهدا شد.

منبع : سینمای ما

به روز شده در : چهارشنبه 5 مرداد 1390 - 4:47