| | |
سینمای ما - اگر تصور می‌کنید محدوده‌های کنترل فیلم بازیگوشانه‌ای بوده باید فقط عشاق زنده ماندند (Only Lovers Left Alive) را ببینید، کمدیِ خون‌آشامی تازهٔ جیم جارموش که در آخرین روزهای فستیوال کن ۲۰۱۳ به نمایش درآمد. "سینمای ما" گزیده‌ای از نظرهای منتقدان را دربارهٔ این فیلم تقدیم می‌کند:
جوردن هوفمان فیلم را تازه‌ترین «فیلم کلاسیک نیمه‌شب» سینما می‌خواند، که اشاره دارد به فیلم‌های کالت با ریتم‌های کند و فضاهایی مالیخولیایی که در اکران نیمه‌شب سینماها یا برنامهٔ دیروقت تلویزیون‌های کم‌مشتری به نمایش درمی‌آیند. او به دیالوگ‌های با مزه فیلم اشاره می‌کند که خون‌آشامِ قادر به پیش‌گویی آینده آن‌ها را بر زبان می‌آورند، مثل جایی که یکی می‌گوید: «جنگ آب شروع شده؟» و دیگری جواب می‌دهد: «نه هنوز جنگ نفت رو تموم نکردن.»
جسیکا کیانگ می‌نویسد که این شاید تنها فیلمی باشد که تماشاگران بعد از دیدن عنوانِ فیلم روی پرده زدند زیرخنده. دلیلش استفادهٔ جارموش از فونت‌های آلمانی‌ست، آن نوعی که مثلاً توسط لنی ریفنشتال در پیروزی اراده استفاده شده بود.
به گفتهٔ کیانگ جارموشِ این فیلم جارموشی است بازیگوش، بدجنس و عاشق ارجاع دادن به سینما که کارش را بسیار مفرح ساخته، اگرچه از نظر ارزش یا وزن کار با بقیه آثارش همسنگ نیست. این فیلم کاری است عجیب، مفرح، و متناوباً خیلی مفرح که به خاطر دکور، موسیقی و فیلم‌برداری و بازی‌های دوست‌داشتنی از حد فیلمی «یک‌بار مصرف» فراتر رفته است.
پیتر بردشاو در «گاردین» می‌گوید اگر جایزهٔ فیلم دانش‌آموزی در کن وجود داشت باید می‌دادندش به این فیلم. فیلم خیلی به او نساخته است.
جاناتان رامنی در مجلهٔ «اسکرین» آن را فیلمی دوست‌داشتنی دانسته که باید به عنوان مقاله‌ای کاملاً «شیک» دربارهٔ علم، موسیقی، زمان و بالاتر از همه عشق دیده شود.
برای لزلی فِلپرین در «ورایتی» فیلم مثل نامهٔ عاشقانه‌ای است از طرف جارموش به شریک زندگی‌اش، سارا درایور، که فیلم به او تقدیم شده است.
رابی کالین در «تلگراف» که فیلم را دوست داشته یکی از ایرادهای آن را تکرار بیش از حد بعضی شوخی‌ها می‌داند، مثل این که خون‌آشامان فیلم آدم‌های معمولی را زامبی خطاب می‌کنند. گای لاج هم این کار تازهٔ جارموش را فیلمی ساخته شده برای «فن»های قدیمی فیلم‌ساز می‌داند.
بلاخره، منتقد قدیمی، ریچارد کورلیس، در هفته نامهٔ «تایم» می‌نویسد: [این فیلم] بیش‌تر از این که یک درام باشد، یک پرترهٔ مینیاتور دو نفره است. فیلم جارموش دو شخصیت خلق کرده که لذت بردنشان از زندگی، و نه دردهایشان، آن‌ها را در کنار هم ابدی می‌کند.»
|
