دانلود

یادی از خسرو شکیبایی، بازیگر بزرگ و دوست داشتنی ما - بخش دوم
خسرو همه چیز رو با هم داشت/ خودش رو به هر نقشی تحمیل می کرد / وقتی رفت، سینما به کما رفت

سینمای ما - حسین لامعی: در سالمرگ خسرو شکیبایی پای حرف چند نفر از اهالی مطرح سینما که سابقه همکاری نزدیک با این بازیگر بی نظیر داشتند نشستیم تا نظرشان را در مورد هنرمند بزرگمان جویا شویم... حرفهای اهالی سینما در مورد خسرو شکیبایی در سایت "سینمای ما" ادامه خواهد داشت :


رضا کیانیان

سال 73 سر فیلم "کیمیا" که قسمتی از فیلمبرداری آن در جنوب انجام می شد، خسرو شکیبایی سرِ کار با یه موتور تصادف کرد و زمین خورد و دستش زخمی شد. من اون موقع سر صحنه فیلم بردای در جنوب نبودم...

بعد گروه برای ادامه فیلمبرداری اومدن "مشهد" که من هم بازی داشتم. دیدم دست خسرو باندپیچی شده، بهش گفتم چی شده؟ گفت تو جنوب سر فیلمبرداری تصادف سنگین کردم و انگشتم قطع شده... واسه همین دورش باند پیچیدم! بعد برگشت رفت. من از همه جا بی خبر با حیرت و تعجب حرف خسرو رو باور کردم و بی خبر از این که با گروه هماهنگ کرده تا منو اذیت کنن، عصبانی و خشمگین سریع رفتم طرف آقای درویش -کارگردان فیلم- و کلی خشم و داد و بیداد... که شما حق ندارید فیلمبرداری رو ادامه بدید و باید کار رو تعطیل کنید و این چه وضعشه؟ چطور وقتی یه پیچ دوربینتون خراب می شه کار تعطیل می شه، حالا انگشت نقش اصلیتون ، اون هم سر فیلمبرداریِ کار خودتون، قطع شده نشستین راحت و خوشحال دارین به فیلمبرداری ادامه می دید؟ یعنی چی؟!... وسط اعتراض و داد و بی داد دیدم درویش زد زیر خنده و به گروه نگاه می کنه... همه دارن می خندن... خندیدنشون رو که دیدم فهمیدم که بله! خسرو با همه گروه هماهنگ کرد تا من رو اذیت کنند و سر کارم بزارن...
این یکی از خاطره های خاصی یه که از خسرو هنوز تو ذهنم مونده...

بیتا فرهی :

از خسرو چی باید بگم؟ شکیبایی فوق العاده بود. همیشه قابل احترام و بزرگ. تو یاد و ذهن و قلب مردم بود و خواهد بود. 5 تا کار با ایشون کردم که اولین هامون بود و بعد این همکاری شیرین و جذاب ادامه پیدا کرد. او بهترین و کاملترین پارتنر بود. همراه ترین نقشِ مقابل. تلفیقی از حس و تکنیک. خسرو همه چیز رو با هم داشت. بزرگ بود... همیشه تو قلب من و مردم می مونه.

داریوش ارجمند:

بازیگر بزرگ... هرچند با ایشون تو هیچ فیلمی هم کاریِ رو در رو نداشتم، اما همین یک جمله کوتاه در وصف این بزرگوار کافی است : بازیگر بزرگ...

فریدون جیرانی :

خسرو... (مکث می کند) ... خسروی عزیز... سینمای ایران استعداد بی نظیری رو از دست داد... استعدادی که خودش رو به هر نقشی تحمیل می کرد و می افزود و هویت می داد... در اکثر کارهاش شما رنگ و بوی شکیبایی رو در نقش و کاراکتری که ایفا می کرد می بینید. بعضی ها این طوری اند. مثل شکیبایی. نقش را مال خودش می کرد و بعد به نقش می دمید و بزرگش و بزرگترش می کرد... هویت مدارش می کرد... شبیه خودش می کرد... به چیزی تبدیلش می کرد که باید بشود... سینمای ایران استعداد بی نظیری رو از دست داد...

پولاد کیمیایی :

(پولاد کیمیایی پس از شنیدن نام خسرو شکیبایی به شدت تحت تاثیر قرار گرفت و پر احساس این گونه گفت) : من کی ام که در وصف بزرگی یه خسرو شکیبایی حرف بزنم؟ کارنامه سنگینِ و درخشان ایشون نشونِ جایگاه عظیم و بزرگ ایشونه، کارنامه درخشانی که همیشه در تاریخ سینمای ایران خواهد موند. آما آیا شکیبایی فقط با کارنامه پربارش شکیبایی شد؟ آیا همه ی شکیبایی فقط همین کارنامه درخشانش بود؟ جواب من قطعا خیره. شکیبایی رو اون "مهر"ی که تو دلش بود شکیبایی کرد. خسرو شکیباییِ یعنی مهر و محبت و دوست داشتن... یعنی خنده و اون صدایِ یادگاری... همینش برای ما مونده... الان هم هر لحظه حضورش حس می شه. واقعا حس می شه. وقتی رفت ، سینما به کما رفت. همه مات و مبهوت بودیم و بهم خیره شده بودیم. شکیبایی جایگاه "مهر" در سینما بود. همیشه پر مهر بود... من مقابل خیلی از بازیگرهای سینما ایران قرار گرفتم و بازی کردم. از کوچیک تا بزرگ. هچ کدوم و هیچ کس برای من لحظه ای شکیبایی نشد. هیچ کس جا و مقامش رو نگرفت... خسرو شکیبایی همیشه و همیشه در آغوش ماست... بزرگِ ماست... عمو خسروی سینمای ماست...

منبع : سینمای ما

به روز شده در : شنبه 1 مرداد 1390 - 0:39