سلام پویان، خوبی رفیق!

این کنعان خون برای سینمای حالای ایرانه.یک چیزی براش نوشتم اگه حال داشتی نگاش کن.

دیگه حتی اتفاقی هم همدیگرو نمیبینیم،چه بد...

چاکریم.

كنعان به ظرافت‌هايي زنده است و بالنده كه در زندگي روزمره همه ما هست و آنقدر ظريفند كه توجهي به آن‌ها نمي‌كنيم. ظرافت‌هاي شخصيت‌هاي دور و برمان برايمان عادي شده‌اند. و اين دليل آن نيست كه وجود ندارند. اين ظرافت‌ها هستند كه شخصيت‌هاي اطرافمان را عادي جلوه مي‌دهند و باورپذير. عادي مثل اينكه جور ديگري نمي‌توانند باشند و آدم‌هاي كنعان همين‌طورند، عاديند، هستند، به درشتي تمام افرادي كه مي‌شناسيم و به درون و رفتار و روانشان از سر عادت بي‌توجهيم. كنعان از آنجا جلوه مي‌كند كه عاديست، آدم‌هايش گل درشت و اسطوره‌اي و قهرمان مسلك نيستند. اين آدم‌ها به سادگي فقط هستند. اگر به خيال اينكه چنين سطحي از شخصيت‌پردازي ساده و دست‌يافتني است به سراغ هر فيلم ايراني اين سال‌ها برويم بايد بخش بزرگي از محصولات سينمايي‌مان را روانه زباله‌دان كنيم. چون هيچ‌يك چنين آرام و ظريف و بي آنكه حس كنيم يك آدم زنده امروز تهران را تصوير نمي‌كنند. بايد از رنگ‌هاي مد روز روشنفكر و عامي، پولدار و فقير و دانشجو و سياسي‌اي كه اين روزها در دكان هر فيلم‌سازي پيدا مي‌شود فرار كنيم. اين‌ها در كنعان براي فيلم و آدم‌هايش چنان به ملاطفت در خون منش شخصيت‌ها جاريست كه فرامتني و بيرون دنياي داستان جلوه مي‌كند. همه دوست دارند بيشتر به آدم‌ها جلوه بدهند و برچسب بزنند، اما سينماي "ماني حقيقي" سينماي آدم‌هاي دور و بر ماست كه ساده است و همتا ندارد. سينمايي كه اگر بخواهيم با وجهي از شعار "سينماي ملي" به آن نگاه كنيم، دقيقا درباره آدم‌هاي معاصر است. سطح اين آدم‌ها زنده است، سطح اجتماعي و معلومات و شعور اين آدم‌ها وجود دارد در اين جامعه و حقيقي است. آنچه كه اين شخصيت‌ها را ساده و باورپذير جلوه مي‌دهد اين است كه هيچ كدام پز پول و فهمشان را نمي‌دهند. علي، عشق كهنه‌اش را كه خاكستري از آن باقي است، هرگز به ملاج تماشاگر نمي‌كوبد. آن خانه خالي و روزنامه پيچ طبقه پنجم كه يك موتيف درخشان تماتيك و تصويري است، براي نشان دادن فاقد اهميت بودن اسباب و اثاثيه و مظاهر شيك زندگي مرفه است و از طرف ديگر فاصله ميان ماندن و رفتن زن عاصي را پررنگ‌تر مي‌كند. خراب بودن آسانسور، يك حقيقت عادي روزمره است، اما در خدمت واقعيت درشت خلاء دروني آدم‌ها به كار مي‌رود. مرد آن خلاء را مي‌بيند، شايد دركش كند، شايد هم نه... اين خلاء دائما تكرار مي‌شود و به تصوير مي‌آيند. چون همه شخصيت‌ها اين خلاء را با عمق متفاوتي درون خود حس مي‌كنند. خواهري كه پس از سال‌ها به دنبال پر كردن اين خلاء به ايران باز گشته است. جواني كه خلاء عشقي را هنوز زنده مي‌بيند. شوهري كه اين خلاء را در نفهميدن علت جدايي همسرش حس مي‌كند و زني كه در آستانه فرو افتادن به اين خلاء است.

پايان كار و دست به دامن نذر و نياز شدن زن باز در ادامه نمايش آدم امروز است، چرا كه در آستانه سقوط بودن، قطعا هر آنچه اعتقادات و خصايص دروني شخصي است را ويران مي‌كند و انسان را وادار مي‌سازد كه دست به هر كاري بزند، حتي دخيل بستن و البته پنهان از ديد همگاني كه او را جور ديگري مي‌شناسند.

كنعان جز معدود فيلم‌هاي اين سال‌هاست كه حال و هوا دارد. حال و هوا، دنياي فيلم. حال و هوا، كليد يكه شدن و ماندن فيلم است. اين فيلم فضا دارد و به درستي تا انتهايش حفظ مي‌شود. فضاي سردرگمي و حال وهواي ركود زندگي در تمام تصاوير جاريست. همه چيز در يك دنياي كوچك چهار نفره شكل گرفته است. لباس‌ها، رنگ‌ها، دكورها و حرف‌ها سطحي از نمايش را مي‌سازند كه روان است و امروزي. بازيگران با چنان آرامشي نقش گرفته‌اند كه به دور از هيجان و اغراق در فضاي يك دست فيلم حل شده‌اند. "ماني حقيقي" كسي است كه بالاخره توانست بعد از سال‌ها و "شب يلدا" كنترل فروتن را بدست بگيرد و بازي او را چنان دروني كند كه جداي از حذف تمام حركات گل درشت چشم و ابرو و لب و دهان او، موفق شود به آرامي تمامي انرژي‌اش را در خلق شخصيتي چنان آرام و چنان جوشان به كار بگيرد. "عليدوستي" معمولا خوب است، اما اينجا منش ديگري از لايه‌هاي پيچيده زن امروز را به نمايش مي‌گذارد. با حرف زدن‌ها و نگاه كردن‌ها و سكوت¬هايش. نگاهي كه ديگر از معصوميت كودكانه و هيجان دختران كم سن و سال خالي شده و اراده يك زن ميانسال را يافته است. "حقيقي" عصبيت و انرژي تلف شدني بازي "بايگان" را پس زده است و باعث شده پس از سال‌ها بالاخره جور ديگري ديالوگ بگويد. اين كه بازيگری با تجربه سي ساله را از نو بسازيد، يك هنر حقيقي است.

حال و هواي فيلم با يك راهكار ديگر هم حفظ مي‌شود. داستان حاشيه ندارد. يكي به نعل نمي‌كوبد يكي به ميخ. به سراغ تمام دردها و دغدغه‌هاي اجتماعي و سياسي و انساني و فرهنگي امروز نمي‌رود. حرف گنده نمي‌زند. گنده گويي بد بلايي بر سر سينمايمان آورده است. چنان همه به دنبال اصلاح جامعه‌اند كه انسان درون آن جامعه را از ياد برده‌اند. اين فيلم، فقط با خودش و خانواده‌اش كار دارد. جامعه بيرون هر خانواده‌اي زنده است و پويا و روشن و نكبت، همه با هم. اما به كار آدم‌هاي كنعان نميايد. اينجا انسان و درونش واقعا از همه چيز مهم‌تر اند. هر چيزي كه در پس شكل گرفتن اين شخصيت‌ها بوده و از جامعه رنگ گرفته، حالا پتكي نمي‌شود كه هر دقيقه فيلم مثل شعار بر سر بیننده کوبیده شود. سياست و دانشجوي سياسي و فاصله طبقاتي و زن سالاري و مرد سالاري و اين‌چنين آه و ناله‌هاي زمخت كنار رفته‌اند و درون انسان اهميت يافته است.

هر آدمي از صبح كه بيدار مي‌شود تا شب كه بخوابد اول درون خودش زندگي مي‌كند و بعد درون خودش را به آدم‌هاي ديگر و اجتماع مي‌سپرد. كنعان فيلم آدم‌هاي امروز تهران است.

دوست همراهم پس از اينكه از فيلم بدش آمد، گفت سطحش خيلي ساده و عامي بود و درست خلق همين سطح ساده زندگي روزمره آتشفشان لرزه برانداز حقيقي است.

چطوري امير؟

دلم برات تنگ شده پسر.نوشتت رو خوندم و دوست داشتم.اين تعبيرت درباره فيلم رو هم خيلي دوست داشتم؛ كنعان فيلم آدم‌هاي امروز تهران است.

به اميد ديدار امير عزيز.

به امید روزی که سینما را در حیطه ی ادم های شهرمان نبینیم .به سینمایی بزرگتر با ابعادی انسانی فکر کنیم .کنعان را اگر چه دوست ندارم ولی ایمان دارم مانی حقیقی کنعان را با نگاهی انسانی ساخته نه فقط ادم های امروز تهران!!

farshid

من کنعان رو دوست دارم، چون از لحاظ هنری خوب بود، درست که فیلنامه یه کم مشکل داشت، ولی در مقایسه با خیلی از فیلمهای دیگه که در چند سال اخیر تولید شده اند بالاتر بود، شخصیتها باورپذیر بودند، بازیها خیلی روان بود، کارگردانی بسیار عالی بود، تاکید میکنم که کار مانی حقیقی واقعا عالی بود؛ یه مصاحبه از مانی حقیقی خوندم که توش به یه فیلمی اشاره کرده بود که فقط ازش بد گفته بودن و به نظر من هم فیلم خیلی خوبی بود: میامی وایز. کارگردانی عالی بود، صحنه پردازیها، فیلمنامه خط داستانی رو به هیچ عنوان گم نکرد...

حالا برای چی این فیلم رو مثال زدم؟ چو کنعان هم یه داستان سر راست تعریف میکنه و نتیجه گیری هم نمیکنه، قضاوت پای ماست، درست مثل میامی وایز

میدونم کمی دیر شده و روزنوشت جدیدی نوشتید اما..

به نظرم کنعان یک ضعف خیلی بزرگ داره که نباید میون اداهای روشنفکرانه ی فیلم گمشون کرد و نادیده شون گرفت

مینا مطلقا یک روشنفکر نیست بلکه زنی لوس و احمق است که به دنبال راه فراری از داشته هایی است که به هیچ وجه لیاقتشون رو نداره

تمام زرق و برق زندگی مینا و شوهر فوق العاده ای که داره مثل لباسهایی که پوشیده به تنش گشاده اتفاقا بهتر میشد که بره ،بره و بفهمه چقدر موجود ناسپاس و بی لیاقتی بوده

جایی از فیلم مینا رو به شوهرش میگه(میخوام کسی نباشه صبح ها باهام حرف بزنه .میخوام کسی منتظرم نباشه .دل کسی برام تنگ نشه . کسی دوستم نداشته باشه)

به شخصه اگر جای مرتضی بودم از زندگی با همچین موجودی اجتناب میکردم و شماره یه روانپزشک(چون کار از روانشناس وروانکاوی گذشته) رو بهش میدادم

عجبا که تو قرن 21 اونهم در زمانی که همه به دنبال کسی هستند که خالصانه و صادقانه دوستشون داشته باشه دیوانه ای پیدا شده که اینها رو نمیخواد

مینا شوهر زیبا ،خوش تیپ ،مهربان، باگذشت ،متین و موقر ،وپولدارش رو نمیخواد!

مینا زندگی اعیانی و خونه ی زیبا و ماشین های مدل بالاش رو نمیخواد

مینا دوستان و اقوامی رو که دوستش دارن وعاشقش هستند رو نمیخواد

مینا فرزندی رو میتونه بهش کمک کنه تا به زندگی برگرده (خیلی از آدم ها بعد از پدر یا مادر شدن معنی کامل زندگی رو درک میکنن) رو هم نمیخواد( با وجود این هشدار دکتر که شاید دیگه هرگز بچه دار نشه)

در عوض دوست داره صبح ها کسی نباشه که باهاش حرف بزنه!!!!!!!!!!!!!!!

قانع کننده ترین دلیل رفتن مینا شاید ادامه تحصیل باشه که روزگاری اون رو هم نمیخواسته!!!

کلاه خودتون رو قاضی کند ببینید میتونید این زن مشکل دار رو حتا برای یک روز تحمل کنید؟!

محمد رضا فروتن توی یکی از مصاحبه هاش گفته(شخصا هرگز نمیتونم چنین زنی رو تحمل کنم)

و من موندم تو فیلم چطوری اداهای لوس مینا و بازی بد علیدوستی رو تحمل کرده

چطوری پسر. چندین وقته ندیدمت برام عجیبه که آدمهای تارانتینو باز هم انقد کنعان دوست داشتنی من قدیمی رو دوست داشته باشن تو وبلاگ 360 ام یه چیز کوتاهی دربازه ی کنعان نوشتم که شبیه حرفای توئه شاید اگه سربزنی مرسی می تونی از لینک بلاگ شاهین یا عباس بیای

سلام پویان عزیز.مقصود بهم گفت بیام مطلب تو بخونم. خیلی لذت بردم.من کنعان و خیلی دوست داشتم از سینما که اومدم بیرون نمی تونستم حرف بزنم.دوست داشتم برای سالها سکوت کنم به راستی کنعان بالاتر از توقع من از سینمای ایران بود.پویان تو صحنه زیبایی رو از فیلم گفتی که خیلی خوب بود یه نمای دیگه ایکه من خیلی دوست داشتم اون نمایی بود که مینا مجبور می شه کوچه رو دنده عقب بره که عالی بود عصاره ای از کل فیلم بود

این فیلم چرا خوب نیست:

چون بازیگر هایی که برای نقش ها انتخاب شده بودند اصلا مناسب نیست. علیدوستی خیلی ضایع نقش یک مثلا روشنفکر رو بازی میکرد به نظر من علیدوستی بیشتر برای نقش هایی مثل نقشش در شهر زیبا خوبه تا بتونه مظلوم نمایی کنه و اشک تمساح بریزه و کلا دپارتد بازی میکنه.فروتن هم که جای خود داره این چندمین فیلمی است که با همین صدا و قیافه و کلا تریپ ظاهر میشه.فیلمنامه هم که ماشااله.مادر پسره مرده تازه رسیده اونجا فهمیده یعنی کسی بهش خبر نداد!! شاید تا 10 روز دیگه هم نمیرفت.

بهتره منصف باشیم.اینا مشکل جامعه ما نیست و از طرفی آموزش و فرهنگی هم نیست پس این فیلم چی داره.یه مشت مرفه بی درد دور هم جمع شدن که البته خانمه پول آقاهه رو خورده و آقاهه پول مردم بدبخت رو بالا کشیده شاید این تنها نکته فیلم باشه که دزدی کار بدیه و دزدی بالاتر هم که بله.آقا رفتن با دانشجوی دختری ازدواج کردن که یه دانشجوی دیگه ای اون رو به طرز تابلویی میخواسته و حالا کار و زندگی اش رو ول کرده افتاده دنبال زن مردم. واقعا که.

اینا همش اثر بی دردی است اگه مینا خانم واسه نون شبش معطل بود هیچ وقت همچین چیزایی هم نبود. چه میدونم ساک خانم تو فرودگاه نمیدن که چی مثلا. من نمیدنم این کارگردان ها و نویسنده هایی که مثلا دور زدن خلاف یک خانم رو نشون میدن میخوان چی رو ثابت کنن.که بله ما این کار ها رو نمیکنیم شما هم اینکار ها رو نکنید که بده.

مانی حقیقی تو کارگران مشغول کارند هم همین جور عمل کرده یه مشت شخصیت که اصلا تو ایران ما وجودشون غیر ممکنه رو گذاشته کنار هم و یه مشت دیالوگ عجیب و غریب به هم بافته مثلا من تافته جدا بافته ام.خدایش شهر زیبا هم فیلمه کنعان هم فیلمه.

فیلمبرداری و صدا و .. هم که مالی نبود.

آقای عسکری مثلا بایگان چه تغییری کرده؟ که مانی حقیقی ازش یه بازیگر ساخته.بزرگتربن معزل بایگان همین حرف زدنشه که 100 ساله همونه که بوده.

حرف آخرم رو بگم.اگه این فیلم رو تو خونه بخوام با خونواده بببینم بعد 10 دقیقه باید خاموشش کرد و سی دی رو گذاشت رو طاقچه.

آقای استاد دانشگاه 10 سل بچه دار نشده و حالا عدل همون موقع که خانمه میخواد بره بچه پیدا میشه.نویسنده که نباید هر جا که کم میاره یه آب ببنده به فیلم و یکی رو بکشه یا یه حاملگی بچسبونه به خانمه. برین دایره زنگی رو ببینین که پر از پیامه و پر از خنده و پر از درد. کاش مانی حقیقی از این خواب خرگوشیش در بیاد و اینقدر افه نذاره و سعی کنه که از آدم های همین مملکت تو فیلماش بیاره.اینجا ایرانه نه یونان عهد باستان که همه فلسفه بافی کنن اونم مردمی که 80 در صدشون دنبال نیاز های زندگیشون هستن تا اینکه "آه من دیگه از تو خوشم نمیاد . میخوام برم دنبال حقیقت گمشده . من تو رو دوست دارم دیوونه.کلاس یوگا و مدیتیشنم دیر شد"

چرا كنعان فيلم خوبي نيست

داستاني رو كه كنعان روايت ميكنه داستان آدمهاي امروزه آدمهايي كه بي توجه به رفتارشون و شناخت از خودشون تو اين دنيا حركت ميكنن و با كاراشون دنيا رو به گند مي كشن بعد انتظار دارن زندگي خودشون هيچ آسيبي نبينه و وقتي زنشون ميخواد بزاره تعجب ميكنن و نمي دونن چه مرگشونه . آدمهايي كه ازين ور خونه مردمو خراب ميكنن از اون طرف واسه يه گاو دلسوزي ميكنن ( هرچند كه شانس آورد براي گاوه وايساد ) اين آدمها از ضعف ايمان رنج مبرن ( جمله جان لاك تو سريال لاست ) درسته كه دخيل بستن كاري رو درست نميكنه اما يه چيزي جاش تو زندگيه مينا خاليه كه اون كارو مي كنه . يه چيزي رو كه توي اين فيلم ترويج ميده و من شديدا حالم ازش بهم ميخوره روشي كه براي و زندگي كردن ياد . چرا كنعان فيلم خوبي نيست چون جامعه ما جامعه خوبي نيست ماني حقيقي تقصيري نداره اين چيزي كه ازش ميخوايم معلومه كه اين فيلم فيلم آدمهاي معاصره ما همين آدمهاي معاصريم آدمهايي كه همديگرو گه خطاب ميكنن آدمهايي كه تو سرشون خورده و عصبي هستن آدمهايي كه ديگه هيچ جاي دنيا جاشون نيست و شخصيتي ندارن آدمهاي منزوي آدمهاي پوچ آدمهايي كه دلشون به شمال خوش ميشه آدمهايي كه مانع حركت همديگه ميشن به خاطر منفعت خودشون آدمهايي كه مي دونن اين راهش نيست اما بازم ادامه ميدن..................................

من نفهمیدم اون نامه ای که مادر مرتضیبه مینا داد چی بود ؟؟شما چی ؟؟