دانلود

روايت "سينماي ما" از صریح ترین صحبت‌های سینماگران بعد از ماه‌ها سکوت/صنفی‌ترین اتفاقی که در سال‌هاي اخير افتاد
ده سینماگر معترض پرسيدند: چه کسانی از مرگ سینما سود می‌برند؟/ با قلع و قمع فیلم‌ها می‌خواهند به افراد فرهنگی ضربه بزنند

سينماي ما- پيام نيكفرد: یکی دو روز پس از اعلام اسامی فیلم‌هایي كه در اكران با حوزه هنري مشکل دارند، سازندگان این آثار تشکیل جلسه داده و با صدور بیانیه‌ای نسبت به وضعیت سینمای اجتماعی ایران هشدار دادند. آنان در آن یادداشت از دیگر سینماگران و مردم و رسانه‌ها طلب یاری کرده بودند. بلافاصله بعد از آن شورای صنفی نمایش، کانون کارگردانان، انجمن منتقدان و نویسندگان و.. با صدور اطلاعیه‌هایی جداگانه از این حرکت فیلم سازان حمایت کرده و مراتب نگرانی خود را نسبت به شرایط حاکم اعلام كردند.

اكنون بعد از ماه‌ها سکوتِ سینماگران در مقابل تمام اتفاقات و بلایایی که بر سر سینمای ایران آمده، باعث برپايي چنين نشست رسانه‌اي شد. شنبه اول مهر 1391 اتفاق مهمي در سينماي ما روي داد. به گزارش خبرنگار "سينماي ما" سازندگان فیلم‌های «برف روی کاج‌ها»، «بی‌خود و بی‌جهت»، «من مادر هستم»، «من همسرش هستم»، «پل چوبی» و «پذیرایی ساده» با برپایی نشستی مطبوعاتی توضیحاتی پیرامون اتفاقات اخیر دادند که در ادامه بخش‌هایی از صحبت‌های مطرح شده در این نشست را می‌خوانید.


غلامرضا موسوی: بعد از صدور پروانه نمایش، هیچ نهاد دیگری نباید وارد نظارت و ممیزی شود

همه می‌دانیم که حوزه هنری در یک اقدام کاملا غیرمسئولانه فیلم‌هایی را در چرخه اکران از حدود یک سومِ سینماهای کشور محروم کرده است. تهیه کنندگان و کارگردانان شش فیلمی که نامشان اعلام شد، بیانیه‌ای منتشر کردند و در آن به چهار نکته اشاره نمودند که در حال روی دادن است. اتفاقی که دارد می‌افتد حرکت به سمت سینمای دولتی و حذف بخش خصوصی است. زمانی که پروانه نمایش یک فیلم صادر شد، هیچ نهاد دیگری نباید وارد نظارت و ممیزی مجدد آن اثر شود.
طبق اطلاعاتی که اعلام شده می‌دانیم که چهار تا از این شش فیلم وارد ممیزی شدید شده‌اند. من از مطبوعات، خبرنگاران، انجمن نویسندگان و منتقدان و تمام عزیزانی که با یادداشت‌ها و اطلاعیه‌های خود از این حرکت صنفی حمایت کرده‌اند تشکر می‌کنم.

جمال ساداتیان: حوزه وارد بحثی شده که به هیچ وجه به آن مربوط نیست

فیلم «برف روی کاج‌ها» پارسال در جشنواره به نمایش در آمد و منتخب مردم هم شد و عبورش از مکانیزم وزارت ارشاد به سختی صورت گرفت. اینک برخی جریانات فراقانونی پیدا شده و خودشان را عقل کل می‌دانند و وارد حیطه‌هایی شده‌اند که خیلی در اختیارشان نیست. حوزه هنری دو وظیفه دارد که یکی از آن بخش تولید فیلم است و دیگری سینماداری. سینما برای عموم است و این کار حوزه مثل این می‌ماند که شهرداری بعد از احداث یک پارک بیاید دستور العمل صادر کند.
 این بخش حوزه هنری بخشِ خدمت رسانی است و سینماهایی که در اختیار حوزه است قطعاً ملی ‌ست و از جیب شخصی نیستند. اینک حوزه وارد مبحثی شده که به هیچ وجه به آن مربوط نیست. راهی که هفتاد سال پیش پارلمان ایتالیا با حکمی که برای ويتوريو دسیکا صادر کرد رفت، متاسفانه ما با این فاصله زمانی در حال طی کردنیم.
فیلم‌هایی را که حوزه در حال برخورد با آن است، فیلم‌هایی هستند که در جامعه دارای خاستگاه و جایگاهند، فیلم‌هایی که معضلات اجتماعی را دستمایه خود قرار داده‌اند. دوستان یک تئوری مطرح کردند که سینما مخاطب ندارد و آمار فروش پایین است و چنین و چنان. ولی بنده می‌گویم اگر یک فیلم را درست اکران می‌کردید و فیلم‌هایی را که در جشنواره در بین مردم دارای جایگاه بودند به روی پرده می‌آوردید تمام این تئوری‌های شما زمین می‌خورد.


مهدی کرم‌پور: ممکن است کلیت سینما از بین برود

این صنفی‌ترین اتفاقی است که در چند سال گذشته افتاده، اتفاقی که موضوع‌اش فیلم است، سینماست. ما ممکن است فیلم‌های یکدیگر را دوست نداشته باشیم و امروز این دارای کمترین اهمیت است. امروز یک هجمهٔ بیرونی وجود دارد که ممکن است کلیت سینما را از بین ببرد. اینکه تمام طیف‌ها و جناح‌های سینما کنار هم قرار گرفته‌اند تا فیلم‌ها به نمایش در بیایند خیلی جای تشکر دارد.
حوزه هنری قصد دارد با دادن آدرس غلط اذهان را ببرد به سمتی که فکر کنند ما در مورد فلان صنف یا فلان مکان حرف می‌زنیم ولی ما می‌گوییم نه، ما مستقیماً در مورد حوزه هنری در حال حرف زدنیم. حوزه هنری کمر به مرگ سینما بسته و ما باید ببینیم چه کسانی از این مرگ سود می‌برند. اگر فردا مخاطبان سینمای ایران ناامید شدند و دیگر خودشان را در آن ندیدند، آیا فیلم‌هایی که آن‌ها می‌سازند می‌بینند؟ یا می‌روند فیلم‌های سخیف ترکی و هندی تماشا می‌کنند؟


فریدون جیرانی: دلیل جمع شدنِ ما شروع برخوردِ حذفی حوزه است

ما به این دلیل امروز اینجا جمع شده‌ایم که حوزه هنری برخورد حذفی خود را شروع کرده است. خانه سینما مظلوم واقع شد و به نظرم خانه سینما محل صنف‌های واحد است. از دل دعوای شورای صنفی نمایش و حوزه هنری بحثِ ارزشی به وجود آمد و متاسفانه این دعوا دامن گیر ما شد. کارگردانانی که پشت این میز نشسته‌اند به هیچ جریانی وابسته نیستند. بیش از آنکه واژهٔ ارزش‌ها اینجا معنا داشته باشد، واژهٔ دعوا‌ها معنا پیدا کرده چرا که دعواهای بیرونی و بالایی به درون سینما وارد شده است. اگر «بوسیدن روی ماه» در زمان خود اکران می‌شد ما درگیر این گونه دعوا‌ها نمی‌شدیم. البته دعواهای بزرگ تری هم هست که بحث ما نیست.


عبدالرضا کاهانی: ما زندگی و جامعهٔ خود را می‌شناسیم. فقط نمی‌توانیم دروغ بگوییم

بحث من در مورد مدیران سینمایی است. زمانی که صعیف‌ترین آدم‌های ما به عنوان مدیر انتخاب شوند نباید انتظار بیشتری از سینما داشت و این طبیعی است که کار به اینجا رسیده است. من به نوبهٔ خودم به هیج نهاد و هیچ شخصی اجازه نمی‌دهم از این جریان سوءاستفاده کند؛ چه ارشاد، چه حوزه هنری، چه اشخاص و غیره.. به نظرم همه مثل همند و دلیلش این است که مدیریت بلد نیستند و از کاری که می‌کنند اطلاعات ندارند.
من در شرایط ایده آل‌‌ همان پروانه ساخت و نمایش وزارت ارشاد را هم قبول ندارم چه برسد به اینکه جای دیگری مثل حوزه هنری هم پیدا شود و بخواهد فیلم‌ها را قلع و قمع کند.
زمانی که پخش کنندهٔ فیلم بنده داشت سانسورهای حوزه هنری را برایم می‌خواند به مورد ششم هفتم که رسید بلند شدم و گفتم نخوان! آن وقت مصاحبه می‌کنند و می‌گویند هیچ مورد سانسوری‌ای به فیلم‌ها داده نشده! ما که اینجاییم متهم هستیم به اینکه فیلم‌هایمان ضد خانواده و اخلاق است. همین که ما دور هم جمع شدیم نشان از این است که خانواده داریم. آن‌ها چرا فکر می‌کنند که فقط خودشان خانواده دارند و دیگران از خانواده چیزی نمیفهمند؟ ما زندگی و جامعه‌مان را می‌فهمیم و فقط نمی‌توانیم دروغ بگوییم. تفاوت ما با مدیران این است که ما واقیعت را می‌گوییم اما آن‌ها دروغ می‌گویند.
 من می‌دانم که رفتار و شخصیت امیرحسین علم الهدی وقتی که درون حوزه است یک شکل است و زمانی که خارج از آن است طوری دیگر. این بی‌اخلاقی نیست؟ امروز جای متهم و شاکی عوض شده است. رفتار حوزه به قدری بد است که حتی اگر بگوید که امروز دیگر سینما‌هایم برای اکران فیلم «بی‌خود و بی‌جهت» در اختیار می‌گذارم باز من نمی‌پذیرم چون امروز حکم درویشی را دارم که به فقر عادت کردم و دوست دارم فیلم‌ام در سینماهای محبوبم اکران شود.
مطمئنم که مردم فیلم را پیدا می‌کنند و در‌‌ همان سینماهای محدود به تماشای آن می‌روند. الان مسئله جای دیگری است مسئله فیلم ما نیست مسئله اصلی سینما است. فرصتی پیش آمده که خوب از بد جدا شوند. به عقیده من باید آقای عسگرپور، محمدی، اسعدیان، میرکریمی و دیگر دوستان به این حرکت حوزه هنری واکنش نشان دهند و اعلام موضع کنند.

مرتضی شایسته: بعد از چهار ماه ۲۰ دقیقه از فیلم را کوتاه کردند

در حال حاضر پروسهٔ دریافت نمایش چهار ماه طول می‌کشد و در ‌‌نهایت اصلاحات زیادی هم به فیلم وارد می‌شود به طوری که از فیلمی که ۱۱۰ دقیقه بوده، ۲۰ دقیقه کوتاه کرده‌اند. اینکه فیلمی با این وضعیت جای دیگری هم مورد بازبینی قرار بگیرد کار را سخت‌تر می‌کند. آقای حمزه‌ای معاونت حوزه هنری در برنامه «هفت» اعلام کرد که سازندگان این شش فیلم از وی تشکر کرده‌اند در حالی که اصلا چنین نیست. چرا وزیر ارشاد با حوزه هنری باید توافق نامه امضا کند؟ یعنی شان این وزارت خانه در حدی است که باید با سینمادار به توافق برسد.


مصطفی شایسته: آقایان بعد از پروانه نمایش ممیزی می‌دهند و با افتخار در تلویزیون اعلامش می‌کنند

وضعیت به وجود آمده بسیار زشت بوده و اصلا قابل تحمل نیست. بعد از سیر قانونی گرفتن پروانه نمایش آقایان دوباره ممیزی می‌دهند و با افتخار هم در تلویزیون اعلام می‌کنند. ما آدم این بازی‌ها نیستیم، ما شش تهیه کننده و کارگردان هستیم که امروز به جای فیلم سازی با سیاست‌های حوزه هنری تبدیل به یک آدم بیانیه بده و بیانیه بخوان شده‌ایم در حالی که ما فیلمساز و فیلم بین هستیم و اگر یک روز عرصه فیلمسازی شبیه به غیرسینما شود ما وارد این حوزه نمی‌شویم. حوزه هنری کاملا مشخص و با سازماندهی حرکت می‌کند و برای من مشخص است که این کار آن‌ها کاملا سیاسی است و تا حوزه به اهداف سیاسی خود نرسد از این کار دست بر نمی‌دارد درحالی که ما از سینما از دریچه سینما آشنا هستیم و سینمای ما سیاسی نیست. ما از بین سینماهای حوزه هنری فقط سینما آزادی را می‌خواهیم. جایی که نه سازنده‌اش بوده‌اند و نه اداره کننده‌اش. علم‌الهدی شخصا به من گفت که عمداً کاری می‌کنیم که این فیلم‌ها لطمه ببیند.

مانی حقیقی: اگر من فیلم تلخ می‌سازم هیچ ارتباطی به حوزه ندارد

من با یکی از مدیران حوزه هنری جلسه داشتم و فردای آن از روی ادب خانوادگی از وی بابت این جلسه تشکر کردم، اما این دلیل نمی‌شود که نظرات آن‌ها را تایید کنم. من در این جلسه متوجه شدم که وضعیت بسیار کثیف‌تر و بد‌تر از این‌ها است. رفتار امروز آن‌ها ما را به یاد زمانی می‌اندازد که گروهی با خشونت تمام افراد فرهنگی جامعه را حذف کردند و باعث آبروریزی برای جهان شدند. امروز حوزه هنری هم دارد همان هدف را دنبال می‌کند و قلع و قمع فیلم‌ها می‌خواهد به افراد فرهنگی ضربه بزند.
وقتی شما خارج از قانون عمل می‌کنید جایگاه هنری فیلمساز را نادیده می‌گیرید. البته ممکن است در بعضی فیلم‌ها لحظاتی هم باشد که مشکل دارد اما این روش برخورد با اين موضوع نیست. ما زمانی با ارشاد و سجادپور مشکل داشتیم اما امروز این مشکلات حل شده و دیگر مشکلات ما با وزارت ارشاد نیست بلکه مشکل امروز ما حوزه هنری است که دست به ممیزی زده و عملا به من می‌گوید که باید فلان سکانس فیلم‌ات را حذف کنی تا اجازه اکران بدهیم، یا به من می‌گویند چون فیلم‌ات امیدوار کننده نیست نمی‌توانیم اجازه اکران بدهیم. کدام قانون به فیلم ساز اجازه نمی‌دهد که فیلم تلخ بسازد. اگر من به صورت قانونی فیلم تلخ می‌سازم هیچ ارتباطی به حوزه هنری ندارد.
امروز بحث، بحث اجازه یا قانون نیست بلکه بحث بر سر ارزش گذاری است. حوزه برای فیلم‌ها ارزش گذاری می‌کند و می‌گوید این فیلم‌ها ضدارزش هستند و تمامی سازندگان آن‌ها را ضدارزش می‌کند. ما باید از ابتدا موضع گیری می‌کردیم اما زمانی که یک شوکی وارد می‌شود قدم به قدم وارد می‌شود و واقعا یک لیستی وجود دارد که آرام آرام اعلام می‌شود. من بعد از تمام پیگیری‌ها متوجه شدم که حمزه‌زاده در حوزه هنری تصمیم گیرنده نهایی است.

علی سرتیپی: ما قربانی سیاست‌بازی حوزه شده‌ایم

اختلاف سلیقه همیشه وجود داشته و دارد و نباید آن را سدی برای رشد سینمای کشور کرد. این دوره‌ها می‌آید و می‌رود. امروز متاسفانه دوره سیاسی‌کردن سینما است که کار غلطی است. حوزه می‌خواهد سینما سیاسی شود و ما داریم چوب سیاسی‌شدن سینما را می‌خوریم. ما قربانی سیاست بازی حوزه هنری شده‌ایم در حالی که ما با میلیارد‌ها تومان فیلم می‌سازیم درحوزه هنری یک رای باعث می‌شود تا فیلم ما اکران نشود. ما در فیلم‌های خود جامعه را نقد می‌کنیم و پای تک تک مشکلات می‌ایستیم و درد جامعه را نشان می‌دهیم. حوزه هنری اختیار دارد که یک فیلم را اکران کند یا نکند، اما امروز این سینما‌ها جنبه عمومی دارد و در اختیار عموم است.

پیمان معادی: مسئولان حوزه فکر می‌کنند ما خانواده و ناموس نداریم

از ابتدا روند رفتاری حوزه هنری بسیار غیرمنطقی بود و این رفتار امروز بسیار بی‌اخلاقی است. فیلم من از وقتی در جشنواره فیلم فجر مورد استقبال قرار گرفت و از ۲۲ بهمن كه فیلم مردمی شد، دیگر فیلم من نیست. تمامی فیلم‌های دیگر نیز در صدر انتخاب مردمی و آبروی جشنواره امسال بودند. ما تا به امروز ۱۶ فیلتر را رد کرده‌ایم و امروز اگر بگویند از ۱۷ فیلتر بازهم ما تلاش خودمان را می‌کنیم و به فیلمسازی ادامه می‌دهیم و من هم اکنون درخواست پروانه ساخت داده‌ام.
دغدغه خانواده دغدغه همه ما است، چرا مسئولان حوزه هنری فکر می‌کنند ما خانواده و ناموس نداریم درحالی که حاضرم امروز در باره روابطم صحبت کنم. فیلم‌هایی که حوزه هنری می‌خواهد احتیاجی به تفکر زیاد ندارد این هفته فیلمنامه را به من بدهند، هفته بعد فیلم را تحویل بگیرند اگر حوزه هنری سینما را نمی‌شناسد بگوید ما به آن‌ها سینما یاد بدهیم. به ما می‌گویند فیلم تلخ نسازید! اگر ما فیلم درمورد خیانت و اعتیاد نسازیم یعنی اینکه در جامعه معتاد و خیانتکار وجود ندارد. این عملکرد حوزه در درازمدت به نفع مملکت و نظام نیست و باعث می‌شود که ارزش قانون و ارشاد پایین‌تر بیاید تا وزارت خانه‌ها نیز بی‌ارزش شوند.

منبع : سينماي ما

به روز شده در : شنبه 1 مهر 1391 - 20:25