کلوپش رو که خیلی وقت بسته !

محمد رضا گلزار دیگه کیه؟؟؟؟؟؟؟اهاااااااااااااا یادم اومد اون هنرپیشه هستش.یادم رفته بود

نه خانم رحیمی کلوپش بازه بازه اتفاقا .

دوستان گرامی هنرمند زمانی می تواند اثر هنری قابل اعتنا خلق کند که علاوه بر تکنیک های لازم در هر رشته دارای تفکری عمیق و دیالکتیکی باشد. یعنی در هنگام مواجهه با یک معضل به ریشه های اقتصادی و اجتمایی ان بپردازد و زیربنایی بیندیشد و البته هر هنرمند عمیق و با اندیشه ای حتمن به این همه نابرابری در جهان معترض هست و شکی نیست که اعتراض واقعی از هنرمندی با تفکری عمیق و ریشه ای برم یاید . در سینمای ایران از این نظر دو چهره شاخص وجود دارند اول بهرام بیضایی و بعد هم داریوش مهرجویی در جهان هم بسیاری از چاپلین بزرگ گرفته تا دسیکا و برادران تاویانی و برتولوچی و چند نفر دیگر از این دسته اند .

فیلمسازان سطحی اما کسانی هستند که چون اندیشه ای عمیق و دیالکتیکی ندارند با موضوعات برخوردی سطحی دارند مثل کیمیایی و قادری و حاتمی کیا و مجیدی و حسن فتحی و کمال تبریزی و ... در جهان هم اگر کمی عمیق تر بنگریم حتا نمی توان کسانی چون اسکورسیزی و اسپیلبرگ و تیم برتون و دیوید فینچر و تارکوفسکی را جز هنرمندان عمیق به حساب اورد.

با تشکر

پریا جون ،عزیزم کلوپشم بازه

آقاي محترم : مزدك خان عميق

شما مارتين اسكورسيزي و تيم برتن را با برادران تاوياني مقايسه ميكني؟

اين واژه هنرمندان عميق را از كجا گير آوردي؟

حتما" از نشريات هنري كيلويي و عميق.

يك سكانس از " ادوارد دست قيچي" يا يك سكانس از " دوران بيگناهي" صد مي ارزد به كل فيلمهاي عميق برادران تاوياني.

دوست گرامي بهتر است نشريات و كتابهاي وزين سينمايي را مطالعه كني وآثار بزرگان سينما را ببيني و بعد اظهار نظر كني.

البته نه عميق!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

خدمت این مزدکککک جون عرض کنم عزیزم شما که عاشق مهرجویی و بیضایی هستی لازم نیست از این کلکای قدیمی بزنی... و بخواهی از اینها خوب بگی از اونها یه چیز دیگه!

اتفاقا به نظر من در سینمای ایران اون چیزهایی که گفتی را کیمیایی و مجیدی و فتحی و البته کیمیایی واجر شرایطند نه مهرجویی و بیضایی...

در سینمای جهان هم که واقعا تاسف داره دلقکی مثل چارلی چاپلین کوچک که فقط به درد همون سینمای صامت میخورد و نه بلد بود فیلم دیالوگ دار بسازه یا بازی کنه را بالاتر یا همردیف دیگران از این لحاظ قرار میدی...

چارلی چاپلین سطحی ترین سطحی ها بود...

درباره دسیکا و تاویانی و برتولوچی هم چیزی نگم بهتره مثل اینکه دو تا کتاب خوندی که البته بدون شک امثال فلینی و برگمان صد ها برابر از لحاظ عمق فیلمسازی و اندیشه های زیر بنایی از اونهایی که گفتی صد برابر جلوترند.

در ضمن این را هم بدون اسپیلبرگ و تیم برتون را که البته اصلا تو این لیست کسی حساب نمیکنه اما ار بیسوادی و عدم درک سینماییت بود که اینجوری میگی وگرنه مارتین اسکورسیزی و دیوید فینچر(و باز به خصوص اسکورسیزی از این لحاظ در تاریخ زبانزد هستند)

مارتین اسکورسیزی بدون شک اگر فقط یک چهره شاخص در دنیا باشه او تک چهره شاخص از لحاظ فیلمسازی و درک عمیق و تک خالق اثر هنری قابل اعتنا که همه چیز را میسنجد میباشد.

درود بر اسکورسیزی و سایر فیلمسازانی که در این راه موفقند اما مطمینا چارلی چاپلین کوچک و مهرجویی و بیضایی در این لیست قرار نمیگیرند.

ضمن سلام و تبریک سال نو همه ی ما می دونیم که آقای گلزار همیشه مورد آزار خیلیها قرار گرفته بعضیها با توهمتهاشون همیشه خواستار لطمه زدن به این هنرمند عزیز کشورمون بودند بعضی از مردم خیلی فراموش کار هستند زود یادشون میره که همین آقای گلزار چه خدمتهایی که برای سینمای تقریباً ور شکسته ی ما انجام نداده آیا این کار اونها واقعا صحیحه که با خراب کردن این هنرمند مردمی به خواسته های کثیفشون برسن آقای گلزار اونقدر خوب و پاک هست که چهره اش با این کار ها خراب نشه کاش مردم ما کمی قدر شناسی رایاد می گرفتن اونوقت سینمای ما الان در حد هالیوود بود مردم ما فقط این را آموختن که اگر کسی به اوج رسید از اون بالا به سمت پایین هلش بدنند نه اینکه نردبانی بشن که طرف رو به بالاتر ها ببرند

از همینجا اعلام می کنم که ما همیشه از ایشان و تمام هنرمندانی که برای ما زحمت کشیدند تشکر می کنیم و هیشه حمایتشون می کنیم ولی به قول عزیزی حامی همه ی ما اول خداست و اگر خدا حامی بنده ای باشه هیچ دست پلیدی نمی تونه اونو از بین ببره

زنده باد محمد رضا گلزار و زنده باد خواهران همیشگی گلزار

به شدت با كلزار مخالفم اصلا نبايد واردسينماي ايران ميشد

هيچ شكي ندارم كه محمدرضا گلزار محبوب ترين بازيگر سينماي ايرانه. تا خدا نخواد كسي رو رسوا كنه اين بنده هاي كوچك خدا هم نمي تونن كاري كنن .

گلزار با اين حرفها اصلا خراب نمي شه چون خدا نمي خواد كه اون خراب بشه . بازيگران خيلي خوب و محبوبي داريم اما متاسفم كه قدر هيچ كدام آنها را نمي دانيم .

ما بنده هاي خدا هميشه ناشكر هستيم بيائيد تا زماني كه اين بازيگران محبوب ما هستند قدر آنها را بدانيم .

با حمید جاوید یا کسی دیگه ؟

chi??????? aslan cinemae iran kiloo chande ke golzar nakhad biad toosh sima santoori

من واقعا تعجب میکنم چه طور کسی میتونه ا فونداسیون صنعت فیلم و سینما چارلی چاپلین رو اینطوربه باده استهزا بکشه...

این شخص برای خیلی ها ((مقدس)) هست.

برو بابا گلزار.

الهی قربونش برم

نامه به امیر قادری

اول از اینکه در این نوشته مجبورم سطح کلام را پایین بیاورم و در مورد مسایلی صحبت کنم که شاید برای عده ای از دوستان کاملن روشن و تکراری باشد پوزش می طلبم ولی چون در این مطلب روی سخنم با دوست گرامی اقای امیر قادری است مجبورم این کار را بکنم. ( بخشی از مطلب را در فرم داستانی می اورم شاید بهتر بتوانم منظورم را بیان کنم هر چند این داستان ها کاملن از روی حقیقت برداشت شده است و لازم به توضیح نیست که من اصولن داستان نویس نیستم )

- مدتی پیش در تلوزیون خبری پخش شد در مورد جشن بزرگی که در یکی از کشورهای اسیایی توسط عده ای سرمایه دار محترم و باشخصیت برای میمون ها برگزار شده بود و در این جشن میمون ها انواع کیک و میوجات لوکس را بر سر و صورت هم می زدند و شادی می کردند که صحنه ی بسیار جالب و خنده داری بود و من از دیدن این صحنه ها بسیار لذت بردم چون هم به میمون ها خیلی خوش می گذشت و هم ادم هایی که انجا بودند و چه چیزی از این بهتر که ادم شادی دیگران را ببیند نمی دانم اقای قادری هم این صحنه را دیده و لذت برده است یا نه چون ایشان برای مقوله ی لذت بردن و خوش گذراندن ارزش زیادی قایل هستند که اتفاقن فکر خوبی است.

- چند روز بعد شبکه ی چهار مستندی درباره ی فقر و گرسنگی در افریقا نشان می داد و ملیون ها انسانی که حتا نمی توانند اولین نیازهای حیوانی خود را براورده سازند و در فقر بدنیا می ایند و در فقر می میرند و مثل شخصیت فیلم ملیونر زاغه نشین خوش شانس هم نیستند که دریک مسابقه تلوزیونی پول زیادی به جیب بزنند.

- چند روز مانده به عید یکی از دوستانم که در یکی از ادارات دولتی و با حقوق مناسب و به عنوان معاون یکی از بخش های مهم مشغول به ... است را دیدم که با ماشین 206 خود جلوی پای من ترمز کرد و در راه همش از برنامه هایش برای رفتن به گردش به این جا و ان جا در تعطیلات چندین نوروز سخن می گفت البته کمی هم در مورد برنامه اش برای خریدن خانه ی جدیدی که می خواست با دریافت وام از اداره شان انجام دهد سخن گفت . نمی دانم چرا وقتی از ماشین پیاده شدم یاد دوران مدرسه افتادم یاد ان شوخی ها و دوران خوش ، انزمانی که شاید زندگی را جور دیگر می فهمیدیم یاد همین دوستم که معمولن نمره ها یش پایین تر از بقیه بچه ها بود هر چند دوست مشترکی به نام کامران داشتیم که از شاگردان زرنگ کلاس بود و همیشه به او در درس کمک می کرد ولی نتیجه زیادی حاصل نمی شد. اصولن او به جز درس در زمینه های دیگر هم چندان استعدادی نداشت.

فردای انروز دوستم کامران را دیدم . کامران در یکی از کارخانه های خصوصی و با حقوق بسیار کم کار می کرد از او خواستم که شب عید همدیگر را ببینیم و جایی برویم ولی او گفت که شب عید در کارخانه شیفت است و نمی تواند بیاید و گفت اگر بتوانم شیفتم را جابه جا کنم شاید بعد از ظهر روز سیزده را بتوانیم با هم بیرون برویم و در راه همش از این صحبت می کرد که چگونه باید شیفتش را تغییر دهد و نگران بود که مبادا مشکلی پیش بیاید.

- نمی دانم لازم است این بحث ها را ادامه دهم یا نه حتمن بسیاری از شما نمونه ی این داستان ها را بسیار دیده اید و بهتر تاز من می دانید. البته من به خاطر اینکه از لذت اقای قادری کاسته نشود و خاطرشان ازرده نگردد و در ضمن مرا متهم به شعار دادن و عقده ای بودن نکنند مجبور شدم بخش های زیادی از واقعیت را سانسور کنم و بسیاری از واقعیت های تلخ را نیاورم. و در مورد اینکه چطور و تحت چه شرایطی کامران اکنون اینجاست و ان دوست دیگرم انجا هم شاید نیاز چندانی به توضیح نیست و بسیاری از شما موارد بیشماری از این نوع را تجربه کرده اید و یا دیده و شنیده اید. ( البته در هر موضوعی ممکن است استثنا وجود داشته باشد ولی باید دانست که هرچند که استثنا در جای خود مهم و قابل بررسی است ولی در هنگام قضاوت استثنا را جای قاعده گذاشتن چیزی جز حماقت یا رذالت نیست به قول هگل که می گوید : حقیقت همان کلیت است و برشت که می گوید : انکه به استثنا می اندیشد احمق است. )

- دوستان یک واقعیت در جهان وجود دارد که اگر کسی انرا درست درک نکند و اگاهانه یا نااگاهانه از نظر دور کند تمامی نگاهش به زندگی و حرفهایی که می زند و کتاب هایی که می نویسد و فیلمهایی که میسازید و موسیقی که می افریند و... سطحی و در بهترین حالت بی فایده و در بسیاری موارد مضر می گردد . بسیاری از شما این واقعیت تلخ را بهتر از من درک کرده اید ولی من دوباره انرا اینجا برای خودم و اقای قادری تکرار می کنم :

قادری گرامی افرادی در جهان ما وجود دارند که وقت ندارند در طول سالها به همه ی ویلاهای خود در سراسر جهان سر بزنند و مردم بسیار زیادی هم هستند که بزرگترین ارزوی شان داشتن یک سرپناه معمولی و یک شغل ابرومند است . عده ای هزاران و ملیون ها دلار را برای سرگرم شدن خود و در جشن میمون ها و اسب ها و خوک ها خرج می کنند و همزمان در همان لحظاتی که اینان مشغول خوشگذرانی هستند عده ی زیادی از گرسنگی می میرند تکرار می کنم می میرند اقای قادری می دانید مرگ یک انسان چه فاجعه ی جبران ناپذیری است.

حال منصفانه جواب دهید ملیون ها کارگر ، کشاورز ، دانشجو ، کارمند رتبه پایین و افراد بیکار نگه داشته شده و کم درامد و بی درامد کجای سینمای جهان قرار گرفته اند. من بحثم فقط در مورد سینمای ایران نیست و در مورد سینمای جهان صحبت می کنم .

چند درصد مردم جهان ملیونر و یا رییس شرکتهای بزرگ و یا فوتبالیست حرفه ای و رییس بیمارستان و یا خواننده ی حرفه ای و افراد طبقه ی سرمایه دار هستند و چند درصد طبقه ی پایین و در سینمای جهان چند درصد از فیلمها و کارگردان هایی که شما انها را بزرگ می دانید به طور ریشه ای به مشکلات افراد این طبقه که اکثریت مردم جهان را تشکیل می دهند می پردازند و بعد نتیجه می گیرند که این بی عدالتی ها از بین رفتنی است و باید از بین برود وانسان روزی اینکار را انجام می دهد و تا این بی عدالتی های اشکار وجود دارد سخن گفتن از بسیاری مسایل جز دروغ و حقه بازی نیست و در بهترین حالت ساده لوحی است و ساده لوحی بیشتر ان است که فکر کنیم این کار با سلام و صلوات و خواهش و تمنا بدست می اید. چند درصد ؟ نود درصد ؟ هشتاد درصد ؟ پنجاه درصد ؟ سی درصد ؟ بیست درصد ؟ ده درصد ؟ پنج درصد ؟ و یا باز هم کمتر !!!

در فیلمهایی که امثال برای اسکار نامزد شده بودند چند نمونه از این فیلم ها وجود داشت در اسکار پارسال چی ؟ در کل تاریخ هالیوود چند تا از این فیلمها را دیده اید در سینمای اروپا چند درصد در سینمای اسیا چند تا ؟ در دیگر جاهای جهان چقدر؟

من نمی گویم که هیچ فیلمی نبوده است به خصوص در اروپا و در سینمایب نو ریالیسم ایتالیا فیلمهای بسیار خوبی برای مثال اوردن وجود دارد . در گوشه و کنار سینمای امریکا و اسیا و جاهای دیگر هم این نوع فیلمها البته به تعداد بسیار کم وجود دارد . و معمولن به ناحق مهجور می مانند.

من نمی گویم اصلن نباید در مورد زنگی اشراف و ثروتمندان فیلم ساخت ولی نباید جوری باشد که انگار اینها کلیت مردم را تشکیل می دهند و اینها تنها افراد با ارزش این جامعه اند.

اگر کارگردانانی که در مورد این افراد فیلم می سازد نگاه واقع بینانه ای همچون بالزاک داشتند که مشکلی نبود و می توانست راه گشا باشد . ولی چند درصد فیلمهای جهان با دیدی عمیق به روابط موجود در جهان ، جهانی که پول و سرمایه بر ان حکومت می کند و نه انسان ، جهانی که انسان و انسانیت را همچون کالایی در بازار به فروش گذاشته است.

قصد سیاه نمایی ندارم اما ساده لوح هم نیستم و معتقد نیستم که خود را گول بزنم که " هر کجا باشم اسمان مال من است " بلکه همچون بسیاری از مردم جهان معتقدم که زمین متعلق به انسان و همه ی موجودات است و امید کامل دارم که دیر یا زود انسان و انسانیت بر جهان حاکم خواهند شد و شاید برای شما این شعار باشد ولی برای بسیاری مردم این بزرگترین حقیقت است . چرا که انسان همانگونه که تاریخ نشان می دهد همانگونه که برده داری اولیه و برده داران را در اعماق تاریخ دفن کرد به این بی عدالتی ها هم پایان میدهد . من فکر می کنم که هنر را وظیفه ای است و کسی که هیچ وظیفه و تعهدی را به این موضوع نداشته باشد هرگز شایسته ی عنوان هنرمند نمی گردد هر چند صد ها جایزه ی بزرگ و کوچک هم به او بدهند. ( حال می خواهد در زمینه ی سینما فعالیت کند یا تاتر یا ادبیات یا موسیقی یا نقاشی و ... و از این نظر هیچ تفاوتی وجود ندارد )

دوست گرامی هر جامعه ای بنا به نوع روابط تولیدی و جریانهای اقتصادی حاکم فرهنگ خود را به وجود می اورد پس زمانی که یک فیلمساز می خواهد در مورد یک معضل فرهنگی و یا اجتمایی و سیاسی سخن بگوید باید به ریشه های این معضل بپردازد چرا که این نابرابری های اقتصادی است که نابرابری ها و معضل های اجتمایی و فرهنگی و سیاسی را به وجود می اورد و پرداختن به روبنا بدون در نظر گرفتن زیربنای ان نمی تواند چندان ثمر بخش باشد در این صورت فیلم این کارگردان روبنایی و سطحی و در بیشتر اوقات بی ثمر و حتا گمراه کننده می گردد که بود و نبودش یکی می شود و گاهی نبودش بهتر از بودش .

خوشبختانه در ایران تعدادی از این هنرمندان را داریم که مایه افتخار ما هستند نیما یوشیج و ... در شعر احمد محمود و دولت ابادی و ساعدی و... در زمینه ی رمان را می توان از این دسته نامید. در تاتر هم اکبر رادی در کنار بهرام بیضایی شاخص ترین چهره در این زمینه اند و در سینمای ایران هم دو چهره کاملن متمایز شده اند :

1- بهرام بیضایی 2- داریوش مهرجویی

ادامه دارد

www.mazdakk.blogfa.com

اصلا به آقای گلزار می آد که اهل اون جور مهمانی ها باشه؟!

یه چیزی نگید که باورش سخت باشه!

تو این مسائل آدم به چشم خودشم نباید اطمینان کنه

بیشتر از واکنش گلزار به این موضوع زمان آن جالب به نظر می رسد که همزمانی معنی دار آن با اکران فیلم سوپراستار و ستاره می شود است...

سلام آقاي قادري !

من اولين بارمه که دارم توي اين روزنوشت ( بهش ميگين کافه ؟ ) کامنت ميذارم و کلا نسبت به عمر اين سايت تا حدودي تازه واردم . واسه همين پيشاپيش عذر ميخوام که با اسلوب نوشتن تو اين بخش آشنايي چنداني ندارم . فقط گه گداري سر ميزنم و کامنت بقيه رو ميخونم . اما آنچه به نظر مياد اينه که باب موضوعي رو شما باز مي کني و همه دربارش بحث مي کنن .اما فعلا من اين کارو نمي خوام بکنم . حرفي که مي خوام بزنم نسبت به موضوع مورد بحثتون پرت وپلاس . هر چند که من اولين نفري نيستم که دارم توي اين سايت خارج از موضوع ميگم . کافيه مثلا يه سري به خبر مربوط به مونتاژ فيلم گلزار بزنين تا ببينين يکي اسکورسيزي رو فيلم ساز سطحي دونسته و بقيه هم اين حرف رو بي جواب نذاشتن و حالا اين کامنت ها چه ربطي به اصل خبر داره بماند . این موضوع البته توی روزنوشت ها هم مصداق داره . شايد لازم نباشه بگم اما ايشون کامنتشو اينجا هم تکرار کرده .

يکي از جذابيت هاي سايت سينماي ما اصولا همينه . اينکه با خوندن کامنت ها يه سري اطلاعات از افکار و عقايد مردمي پيدا مي کنيم که شايد اصلا فکر نکنيم چنين اختلاف نظرات عميقي باهاشون داريم يا برعکس تصور اين همه نقطه مشترک رو باهاشون نداشته باشيم .

موضوعي که مي خواستم بگم اينه که پربيننده ترين مطالبتون به روز نميشه و اينطوري خبرا از صفحه اصلي که خارج ميشن چون معمولا کسي آرشيو رو مرور نميکنه مگه واسه پيدا کردن يه خبر خاص کامنتي هم گذاشته نميشه و ديگه بحث درباره شون ادامه پيدا نمي کنه . بنابراين تعداد کامنت خبرها و نقدها کمه و مثل گذشته فرصتي براي چند صفحه اي شدن نداره و اين واسه من که گاهي وقتا خوندن کامنت ها برام جالب تر از خود خبر بوده خيلي بد شده ( همچنان که گاهي حاشيه ها مهمتر از متنه ) . به نظر من و احتمالا بعضي هاي ديگه بحث درمورد اسکورسيزي خيلي جالبتر از صحبت در مورد فيلم گلزار هست .

در ضمن به تعداد روزايي که قبل از هر کاري به اين سايت سر زدم ( که الان تقريبا يه ساله ) از شما متشکرم .

اگه يکي از همون يادداشت قرمز خوشرنگات واسه منم بذاري تا بدونم کامنتم رو خوندي که ديگه عرش رو سير مي کنم .

بهتر از گلزار وجود نداره

برای سحرناز خانم

این واکنش از دیدگاه شما همزمان به نظر می رسه و علتش هم این هست که تازه در سایت سینمای ما درج شده وگرنه آقای گلزار خیلی وقت پیش در یک مصاحبه رسمی این مساله رو عنوان کردن و اون زمان سوپراستار هنوز اکران نشده بود و حتی فهرست اکران نوروزی مشخص نبود . ( ضمن اینکه سوپراستار قبل از اینکه به شهاب حسینی پیشنهاد بشه به گلزار پیشنهاد شده بود لذا گلزار خیلی پیش از من و شما و به طور کامل از کم و کیف موضوع سوپراستار آگاهی داشته بنابراین دلیلی نداره که با اکران فیلم دچار غافلگیری و شتاب جهت توصیف امر بشه ) لطفاً سعی نکنین که فکر دیگران رو بی دلیل روی مساله ای که هیچ همزمانی ای درش دخیل نیست ، متمرکز کنین . سعی نکنین که ایشون رو به طور غیر مستقیم تخریب کنین ، لـــــطـــــفـــاً . اونچه که برای طرفداران ایشون محرز و ارزشمند هست و امیدوارم که برای سایرین هم همینطور باشه ، شجاعت و صراحت ایشونه .