فقط برنامه سالن ها را از یه جا گیر بیار امیر خان بذار تو سایت ما که نتونستیم پیدا کنیم. به خدا خیلی کمیت مان لنگ می زنه.

اقای قادری متاسفانه همان طور که فکر می کروم فیلم عیار 14 فیلم زیاد خوبی نبود البته می شد که پیش بینی کرد

ولی دیروز بد جوری حام رو گرفت با این حال نمی توانم بگویم بی در و پیکر بود مخصوصا سکانس طلافروشی خلی خوب بود

اطلاع رساني امسال اصلاً خوب نيست!امروز روز دوم جشنواره است و هنوز برنامه سالنهاي نمايش دهنده رو تو سايت خود جشنواره نزدن!پارسال از روز اول برنامه ها اعلام شده بود!واقعاً سال به سال پيشرفت احساس مي شه!شما اگه تونستيد برنامه هارو بزنيد خيلي ممنون مي شيم!

گاهي اوقات تو يه بازنده اي كاوه......................

احتمالا تا پايان جشنواره اينجا نخواهم آمد.مي ماند غصه ام كه مربوط به خودم است.خوش بگذرد بچه ها.

جشنواره فیلم فجر شروع شد! دوست داشتم (خبرچین) فورد رو روی پرده ببینم! (35)... اما هر چه سعی کردم نشد که بیام!!! حیف شد... خانم ها و آقایان این شما و این هم جشنواره فجر...! شاد شاد شاد باشید...

نمیدونم هنوز میشه امید داشت یا نه برای نسل من که کلی منتظر جشنواره میموند تا فیلمای تروتمیز روز دنیا رو با یه کم خاک گرفتگی با صدای مهیب دالبی تو سینما مرکزی 3 ببینه لیست فیلمای بین الملل امسال دریغ از پارساله و این داره کم کم یه جور به یاءس نشستن قبل انتظاره میشه ولی خب قضیه ما هم شده مثل همون آقاهه که برای بار n ام میره فیلم بوکسور سیاه پوسته رو بیبنه که آخرش ناک اوت میشه و گوشش به حرف هیچکس هم بدهکار نیست ... اینم از اون عشقاس دیگه ... !

سلام. واسه ي اينكه بخوام توضيح بدم چه آدم ناسيوناليستي هستم وقت ندارم. باشه واسه بعد. اينو مي خوام بگم كه واسه امسال داشتم تلاش مي كردم كه توي روزنامه ي قدس يك ويژه نامه ي جشنواره فجر تو مشهد راه بندازم مثل همون كارهايي كه اين تهراني ها مي كنند. تا حالا كه نتيجه اي در بر نداشته. مي خواستم بگم با اينكه ما شهرستاني ها رو خيلي تحويل نمي گيرن اما با همينش هم مي توينم عيشي داشته باشيم. تا حالا كه نشده.

واسه جشنواره قراره كه يه يك هفته اي رو بيام مشهد. يعني مدرسه و دانش آموز و همه ي اين چيزا رو بي خيال شم. حتي كنكور. به همين خاطر فراخوان زدم كه مشهدي ها دور هم جمع باشيم. واسه دوستي كه اسمشو ننوشته بود بگم كه آره داداش يا آبجي. جشنواره برگزار ميشه. منتها از 15 بهمن. احتمالا هم سينماهاي قدس و هويزه و آفريقا. اون بنده خداها از همه جا بي خبرن.

تا حالا يك نفر ايميل زده. ببينم چند نفر ميشيم.

sasan_amirkalali@yahoo.com

صدات از جای گرم در میاد .

خودت کارت داری راحت میری بیبینی فکر می کنی همه هم همین طور هستن .

امروز که وقتی همه خوابیم تو سینما فرهنگ به ما نرسید .

ببینیم روزای دیگه چی میشه.

خوش به حالت

من بلیط گیر نمیارم هر کاری میکنم

از حامد نگفتی چرا

چطور بود

تونست با لیلا مچ بشه یا زد تو خاکی

امیدوارم خوب بوده باشه تا تو یه کم نظرت نسبت بهش عوض شه

ما بلاخره به این بازیگرای برون گرا هم احتیاج داریم

من که فکر میکنم حامد میتونه جانشین خلف مرحوم خسرو شکیبایی باشه

فقط باید بیشتر قدر خودش رو بدونه

مثلا این سریاله چی بود این اواخر نشون داد

اها

اخرین دعوت

زیاد خوب نبود - هرچند فکر کنم مال پارسال بود که امسال پخش شد

فعلا بای

منتظر نوشته های قشنگت هستیما -

درموردِ پُستِ قبلی که راجع‌به بنجامین باتن گفته بودی می‌خواستم بنویسم و باید زیر همان می‌نوشتم، ولی گفتم شاید نخوانی و حالا اینجا می‌نویسم. خیلی خوشحال شدم که چنین نظری راجع به بنجامین باتن داشتید و البته تازه متوجه شدم که این عنوان «ماجرای شگفت‌انگیز بنجامین باتن» را از کجا شنیده‌ام... از مطلب شما در روزنامه‌ی اعتماد. توی مطلبی که درمورد این فیلم خیلی کوتاه البته و نه کامل نوشتم از همین عنوان استفاده کردم چون خیلی کامل‌تر و رساتر است از نظر من. بین «روایت» و «حکایت» و «مورد» ماجرا را انتخاب کردن و بین «عجیب» «غریب» شگفت‌انگیز را برگزیدن! خیلی کلاً تک بود این انتخاب و ترجمه. امروز جایی جمله‌ی خوبی خواندم با همین موضوع که فکر کردم شما هم بخوانید: «ترجمه خوب مثل زن زیباست اگر وفادار باشد زیبا نیست و اگر زیبا باشد وفادار نیست.» و به‌نظرم «ماجرای شگفت‌انگیز بنجامین باتن» زن زیبایی است برای آخرین فیلم دیوید فینچر.! می‌دانم وقت ندارید دست‌کم تا پایان جشنواره امّا اگر راجع به میزان شانسِ برنده‌شدنِ برد پیت یا خود فیلم در اسکار صحبت کنید خیلی خوب می‌شود. مطلب من هم درمورد فیلم فینچر که فقط توضیحی است و اصلاً به عنوان یک نقد کامل روی‌اش حساب نکنید (چون این‌جوری خیلی ارزش فیلم پایین می‌آید... این یک یادداشت وبلاگی است. یادداشت‌های اصلی و درست و درمان بماند برای بعد) را در این لینک می‌توانید بخوانید.

http://axsazi.wordpress.com/2009/01/31/the_curious_case_of_benjamin_button/

جشنواره برای من با یک خوش‌شانسی تمام‌عیار شروع شد. رفتم دم سینما آزادی که برنامه بگیرم, دل و دماغ فیلم دیدن هم اصلا نداشتم و احساس سرماخوردگی هم میکردم و میخواستم فقط برنامه رابگیرم سریع بیایم خانه آنوقت بنشینم زیر و رویش کنم و فیلمهای احتمالا بدردبخور روزهای آینده را با خودکار آبی ضربدر بزنم . جلوی سینما آزادی معرکه‌ای بود تماشایی(ساعت حدود نه شب شنبه). سمت راست جلوی گیشه صف انبوه فیلم «بیست» که فقط خدا میداند به چه دلیل این همه جوان بیکار مشتاق دیدنش بودند و از در و دیوار آن میله‌ها بالا می‌رفتند و هر از چند گاهی به سوت و کف و هو کردن و اجرای حرکات نسبتا موزون و هل دادن و موج زدن می‌پرداختند. انگار که اینجا استادیوم باشد. داخل میله‌های این طرف هم دو سه تا صف موازی دیگر در جریان بود. از آقایی پرسیدم برای چه فیلمی ایستاده‌اید؟ نام فیلم را گفت: سکوت پیش از باخ. بلافاصله حس کردم مجذوب شدم. از فیلمی که چنین اسمی داشت نمی‌شد گذشت. ماندم و به این ترتیب دست تصادف باعث شد زیباترین فیلمی(به احتمال بسیار زیاد) را که میتوانستم در این جشنواره گیر بیاورم ببینم. دربارهء تجربهء دلنشین این فیلم دوست دارم جداگانه بنویسم فعلا فقط اینکه برای عاشقان باخ(و نه فقط موسیقی او بلکه حس و حال و فضای خالص معنوی‌اش) لذتی عمیق, آرام‌بخش و بی‌نظیر است. فیلمی که تماشایش در سالنی در طبقهء پنجم ٍ هزارتوی عمودی سینما آزادی که هوایش از بیرون اگر سردتر نبود گرم‌تر هم نبود, به تحمل چهل و پنج دقیقه ایستادن زیر باران و سرما و در فشار خفقان‌آور و اعصاب‌خوردکن اینهمه آدم ٍ بهم چسبیده و برخوردهای تحقیرآمیز آقایان مسئول دم در می‌ارزید. اول که ایستادم توی صف از آقای مسئول جوانی که ریش سیاه و بی‌سیم‌ای در دست داشت پرسیدم بلیط به ما می‌رسد؟ نگاهی کرد و گفت آره حتما. فیلم خارجیه شلوغ نمیشه. فقط باید صبر کنید اونایی که پیش‌خرید کردن بیان بعد بلیط میفروشیم درست سر سانس. ایستادیم. چند دقیقه بعد بازار خرید و فروش بلیط‌ها با قیمتهای متفاوت در اطرافمان شروع شد. چند نفر موفق شدند بلیط این سانس را بخرند و رفتند تو. من موفق نشدم. همچنان ایستادیم. سر ساعت که شد صف جلو رفت. نزدیک گیشه که رسیدیم صف ایستاد. و همچنان ایستاد. برحسب ساعت فیلم شروع شده بود و دل تو دلم نبود. از وسط دیوار انسانی ٍ مقابلم تونلی باز کردم و رفتم جلوی در. آقای سیاه‌ریش نبود و به جایش آقای میانسال ٍ نیمه‌کچلی خونسردانه لبخند می‌زد. جلوی گیشه که کسی داخلش نبود دو دختر و یک پسر منتظر ایستاده بودند. قیافهء پسر خیلی اندوهگین به نظر می‌رسید. از آقای خونسرد پرسیدم بلیط هست؟ گفت نمی‌دونم. باید بپرسم. بعد آقای لاغر و دراز سبزه‌روی جوانی را صدا کرد و از او پرسید که در سالن جای خالی هست یا نه؟ آقای لاغر نمی‌دانست. رفت تو که بی‌سیم بزند به کس دیگری و بپرسد. جمعیت ناراحت و منتظر و بلاتکلیف بود. بعد مسئول دیگری از بیرون به زحمت راه باز کرد و از جلوی ما گذشت و آمد. کچل و رنگ‌پریده و بداخلاق با پالتوی مشکی و طوری خودش را می‌گرفت انگار که آدم خیلی مهمی باشد. تهدید کرد و گفت نباید اینجا بایستیم و رفت. دوباره از آقای خونسرد پرسیدم بالاخره می‌توانیم برویم تو یا نه. اگر نه بگویید که برویم دنبال کار و زندگی‌مان. دوباره (همچنان لبخند بر لب) گفت نمی‌داند و دوباره آقای لاغر را صدا کرد. احتمالا برای مسخرگی و سر کار گذاشتن ما. کفرم درآمده بود. حس می کردم که اینها دارند به ریش مان می‌خندند و اصلا برایشان مهم نیست چه وظیفه‌ای دارند. میخواستم بروم که پسری از آن طرف میله با صدای بلند گفت یک بلیط اضافه دارد. سرم را برگرداندم و سریع بلیط را گرفتم و رفتم تو. وقتی وارد سالن شدم (از بغل‌دستی‌ام پرسیدم چقدر از شروع فیلم گذشته؟ گفت ده دقیقه‌ای گذشته. امیدوارم دستکم درست تخمین زده باشد و بیشتر از این نبوده باشد. بهر حال متاسفانه حداقل ده دقیقه از فیلم را بخاطر این ماجراها از دست دادم....) و چشمم افتاد به چند ردیف صندلی خالی خونم به جوش آمد. قیافهء ناراحت پسر جلوی گیشه و چند نفر دیگر که توی صف با هم حرف زده بودیم و دلشان میخواست فیلم مورد علاقه‌شان را ببیند و بخاطرش ساعتی وقت گذاشته بودند و شرایط ناهنجاری را تحمل کرده بودند جلوی چشمم آمد. آنها می توانستند روی این صندلی‌های خالی بنشینند و فیلمشان را ببینند اما بخاطر بی‌نظمی و بی‌توجهی مسئولان سالن نتوانستند. قبول دارم که ازدحام و هجوم نامعقول مردم کنترل اوضاع را سخت می‌کند اما این دلیل بر وظیفه‌نشناسی نمی‌شود. بهرحال این اوضاع تهیه بلیط انگیزه‌ام را برای روزهای آینده تا حد زیادی از بین برد. بعید می‌دانم دیگر حوصله‌اش را داشته باشم. بخصوص که حالا دیگر وقتی جلوی در منتظریم و راهمان نمی‌دهند می‌دانم که آن تو صندلی خالی هست و بدتر ناراحت می‌شوم. توی برنامه چند تا فیلم کنجکاوی برانگیز هست بخصوص مستندها و آثار مایک لی را هم دوست دارم ببینم. یکی از فیلم‌هایش که اسمش هست «دیوانه‌ها در ماه مه» خلاصه داستان و عکسی که ازش دیدم خیلی برام جذاب بود. داستانش دربارهء یک زوج نوازنده و خوانندهء دوره‌گرد دهه هفتادی است با سر و وضع و مدل زندگی رهای آن دهه و سفری که طی آن با آدمهای دیگری رابطه برقرار می‌کنند. فیلم مال ۱۹۷۶ است. فکر میکنم خیلی ازش حذف کنند و بنابراین ترجیح می‌دهم قیدش را بزنم. پی‌نوشت: وقتی به این همه آدم که مشتاقانه برای جشنواره هجوم می‌آورند فکر می‌کنم ذهنم درگیر می‌شود. فکر می‌کنم به نیاز این آدمها به تفریح و شور و حال, به احساس سرخوشی در جمعیت و در فضای عمومی. چیزی که در همه‌جای دنیا بجز اینجا هست و کمبودش اینهمه مشکل بوجود آورده. شادی و جشن‌های خیابانی و عمومی, فضاهایی که آدمها بتوانند با خودشان و با همدیگر راحت باشند, خودشان باشند, با هم با صدای بلند بخندند, برقصند, لباس‌هایشان را به رخ همدیگر بکشند, جیغ و فریاد کنند, لذت واقعی ٍ با هم بودن را حس کنند, با جنس مخالف آشنا شوند و غیره. آیا جشنواره فیلم فجر برای این منظور جای مناسبی است؟

امیر: بخش آخر یادداشت سوفیا، حرف دل من هم هست.

هر شب تنهایی: نمونه ای خوب از یک فیلم بد..... بیست: تا حالا برای گرفتن یک بلیت تا این تحت فشار نبودم. میان شلوغی واقعاً داشتم له می شدم. هرهر و کرکر هم البته به پا بود. آن هم به شکل دسته جمعی اش. نکتۀ برجستۀ فیلم هم بازیهای یکدست و خوب اش بود. در مجموع اثری است جمع و جور و تر و تمیز و متأسفانه بدون عمق. داستان خیلی خوبی هم ندارد..... عیار 14: همچنان بهترین فیلم جشنواره ..... وقتی همه خوابیم: فیلم را هنوز ندیده ام. کلاً در مورد بیضائی با تو هم عقیده ام. این تصنع آثارش دیوانه ام می کند.

سلام ارادت داريم

رزاقي ام هم شهري فرهنگسراي رسانه و هفته نامه سروش

شناختي؟؟

نقد از سريال هاي تلوزيون مي خواهيم ،براي سروش همكاري مي كني؟؟

احتمال میدادم که آدم ناسیونالیستی باشید واسه همین نوشتم .

( فکر میکردم مشهد زندگی میکنید )

خودم هم آدم ناسیونالیستی هستم ، همه جورش رو هم پایه ام.

ولی ممنون که پاسخ دادید ( قابل توجه بعضیا) ، منظورم بخش بین الملل بود که فیلمهاش رو هیچوقت اینجا نمایش نمیدن ، اما اگه اون چند تا فیلم ایرانی حاظر در این بخش ( من جمله وقتی همه خوابیم) قراره همراه با سایر فیلمهای بخش مسابقه تو مشهد روی پرده بره که دیگه پس مشکلی نیست.

من که زیاد سواد فیلم دیدن ندارم. میترسم یهو یک سوت ممتد بکشم با تمام قوا ، بشه مایه آبروریزی . ولی اگه جلسه نقد و بررسی دارید ( خودتون یا رفقا ) ما رو بی خبر نذارین حتما میام. اون ویژه نامه تو روزنامه قدس رو هم اگه در اومد یک ندا بدید ، بریم بگیریم.

راستش از روزنامه اش زیاد خوشم نمیاد.

ولی ناسیونالیست بودن چیز خیلی بدی هم نیست . حتی گاهی اوقات لازم هم هست . مثلا برای مشروعیت بخشیدن به خیلی چیزها که حالا وقت گفتنش نیست. ( مورد استفاده اش زیاده علی الخصوص تو سیاست های کلان مملکتی ، یک جور برگ برنده).

ولی بعید میدونم آفریقا نمایش بده ها ...

vaghti shome file ayar 14 ro tu barnameie radio goftogoo film khubi moarefi kardi man fahmidam ke pas syper star film mahsharie ke u badet umade albate dalile inke u az 2zan khoshetun nayumade in bude ke in felm esmesh 2 mard nabude , age 1 meghdar behafezatun roju konin mibinin khanume milani filmaie mahshari mese nime penhano sakhtan va etefaghan 2 zan ham mese baghie filmashun aliii bude va fek mikonam bejaie inke az negahe 1 mard unaro mididdin az negahe 1 tamashagart bud be zibaiie in filma pei mibordin / pas pishnahade man ineke be 10 farmane khodetun amal konin va bedune pishdavari rajebe 1 filmsaz filmashuno naghd konin tnx

خب شما هم حتما مطلب دستتون اومده همون موقعيت آشناييه كه شما خودتون رو واسه يه شاهكار آماده كردين ولي در اصل با بك فيلم خوب مواجهين در اين صورت موضع شما در مورد اون فيلم در حد متوسط رو به پايين بازتاب داده ميشه و حالا اينطور به نظر مياد كه اتفاق مشابهي بصورت معكوسش واسه امير عزيز در مواجهه با فيلم افتتاحيه ؛ هرشب تنهايي صدرعاملي افتاده طبيعتا صدرعاملي هيچوقت فيلمساز سوگليه اميرنبوده و اگه اينو در كنار مسائلي مثل سابقه ناخوشايند فيلم هاي افتتاحيه جشنواره و بي حوصلگي هاي معمول عصرهاي جمعه بزارين موضع دافعه انگيزي كه احتمالا در اون موقعيت وجود داشته بهتر براتون قابل فهم ميشه و البته همه اينها اصلا و ابدا به اين معنا نيست كه هر شب ... به اون خوبي كه امير گفته ساخته نشده اينارو ميگم كه اگه بعدها زمان نمايش عموميش با مقداري تغيير لحن و رفع جوزدگي هاي احتمالي روبرو شدين گوشي دستتون باشه ولي راستش از بازي ليلا حاتمي طوري تعريفش شده كه هرچي هم كه بخواد كوتاه بياد چيزاي زيادي ته ش مي مونه فكر نمي كنين راي بهترين بازيگر نقش اول زن فيلم يك منتقد با همون فيلم افتتاحيه معلوم بشه يكم كسالت آوره؟ ... همه اينا چه ربطي به خود فيلم داره ؟!! خب اگه شما راه حل بهتري واسه اظهار نظر شهرستاني هاييكه امكان شركت در جشنواره رو ندارن دارين من كه استقبال مي كنم!

سلام. ساعت حدود 35/11. تا دقايقي ديگر به احتمال قوي ركورد بازديدهاي سايت شكسته ميشه. اولين نفر هستم كه دارم تبريك ميگم نه؟

امیر: خیلی خوشحال‌ام کردی. جوری رفتار کردی که انگار این جا خونه‌ته. و این آرزوی من...

آقای قادری هر چقدر دیشب منتظر شدم بعد از کوبیدن های مفصل تون (که البته حقش هم بود)چیزی حرفی کلمه ای از بازی خوب و گرم و جاندار شهاب حسینی هم چیزی بگید نگفتید که نگفتید به نظرتون حقش بود؟!

(منظورم صحبت هاتون در رادیو گفتگو بود)

اميرجان حرف هاي خوبي در باره ي بيضايي زدي . اما گفت و گويت با فرزاد حسني در همان شب نمايش فيلم بيضايي خيلي كامل تر و بهتر بود . مخصوصا اشاره ات به اينكه بيضايي دهه ي پنجاه افتخارش اين بود كه همه تلاش كردند كه فيلم او ساخته نشود و الان هم در دهه ي هشتاد همين سعي را دارد .

مي داني مثل چه مي ماند ؟

اگر من از يك ره گذر كتك بخورم برايم افت دارد . اما اگر آرنولد من را زده باشد با افتخار چشم بادكرده ام را به همه نشان مي دهم . اما كسي خبر ندارد كه من در خيابان ارنولد را ديدم و يقه اش را گرفتم و دستش را به زور به صورتم كوبيدم و او اصلا با من كاري نداشت . بهرام خان كه به قول خودت قرار نيست سينمايش را اينقدر ها هم زير سوال ببريم همين مشكل را دارد .

راستي . يك نقل قول بسيار جالبي كردي از جسي جيمز و كشتن آن چهل نفر . هر كاري كردم كه جمله بندي شبيه به جمله بندي نقل قول تو پيدا كنم نتوانستم و چندان به دلم نچسبيد . اگر امكانش هست يك بار ديگر بنويس .

سلام جناب قادری. تا اینجا به نظر می رسد که حرفه ای ترین سایت در زمینۀ جشنواره بوده اید، امیدوارم این روند ادامه پیدا کند. برای نگارش مطلب زیر مدتی فکر کردم. چون ممکن است نوشته ام با نظر شما مخالف باشد. اما از آنجا که منتقد هستید، فرض را بر این می گذارم که تضارب آرا را درک کرده و آن را نوعی تقابل شخصی نمی دانید. بنابراین با این فرض و امیدواری به تداوم ارتباط فعلی، و با کمال احترام به شما باید عرض کنم زمانی که نوشتۀ شما در خصوص فیلم« وقتی همه خوابیم» را خواندم مبهوت شدم. اولا: بدیهی است و من هم می پذیرم که نگاه شما اصولا حرفه ای تر از امثال من است و ثانیا: مسلم و مورد پذیرش است که هر منتقد یا اصلا هر بیننده ای حق دارد فیلمی را دوست داشته باشد یا خیر، اما با وجود این دو مقدمه هم نتوانستم نقد شما را درک کنم. چرا که:

تعجب ِ من این نیست که شما فیلم را دوست ندارید( چه اینکه دوست نداشتن حق شماست). تعجبم از این است که نقد شما، نقد فیلم است یا فیلم ساز؟ نقد مضمون فیلم است یا نقد نوع نگاه آقای بیضایی؟ نقد عدم وجود چنین فضا ( یا به تعبیر آقای بیضایی چنین فرهنگی) است یا بزرگ نمایی آن؟ نقد تفکر غلط فیلم ساز در خصوص ِشرایطی است که منجر به این نوع نگاه شده یا نقد به تصویر نکشیدن صحیح ِ این ایده؟... زمانی هم که به بخش ارزش گذاری فرهنگ آشتی مراجعه کردم، تعجبم بیشتر شد. شما در ابتدای نوشته تان فرموده اید که ارزش های این فیلم را نادیده نمی گیرید و به موارد باارزش این فیلم از جمله قطع ها و حرکات دوربین مناسب و شروع خوب اشاره کرده اید. اما زمانی که نوبت به ارزش گذاری رسیده است، درجه بی ارزش برای این فیلم درنظر گرفته اید. به نظر من، صرفنظر از اینکه فیلم آقای بیضایی فیلم خوبی است یا نه، شما ( و شایدسایرین ) با پیش زمینه ای ذهنی از کارگردان به نقد فیلم پرداخت اید. یعنی فرض بر این بوده که فیلم ساز با این فیلم قصد دارد شرایطی که خودش در آن قرار داشته یا دارد را به تصویر بکشد، و شما هم با وجود، غلظت یا میزان اثر گذاری این شرایط در خصوصِ ِ کارگردان مخالف بوده اید، در نتیجه فیلم، فیلم ِ خوبی نیست. اما آنچه در این نوع نگاه مغفول مانده، خودِ فیلم است. می توان گفت شاید در نگاه آقای بیضایی، فاعل بیش از اندازه منفعل در نظر گرفته شده است. بنابراین با یک ایراد مواجه هستیم و آن ایراد به مضمون یا ایدۀ اصلی فیلم بازمی گردد که قطعا این بخش اگر چه مهم است اما همۀ یک فیلم نیست. بنابراین تسری این ایراد، به تمام اجزای یک فیلم و نادیده گرفتن ارزش های یک فیلم از جمله فیلم برداری، نکات تکنیکی، عدم وجود یا حداقل بودنِ اشتباه های کارگردانی و... شاید از منتقد حرفه ای چون شما مورد انتظار نباشد. یک فیلم می تواند بد باشد ولی در عین حال می تواند از میزانسن یا فیلم برداری یا تدوین خوب برخوردار باشد. درست است که فیلم از سازنده اش و تفکرات وی، نشات می گیرد، اما در هنگام نقد ( چون این موضوع که فیلم ساز در مورد خودش فیلم ساخته قابل اثبات نیست)، باید فقط به فیلم پرداخت و به این توجه کرد که آیا در شرایط ِ فرد به تصویر در آمده، اعمال وی قابل پذیرش است یا خیر؟ بدیهی است که که در جای خود به عنوان نقد آقای بیضایی ( نه فیلم) می توان ایشان را نقد کرد که آیا کم کاری ایشان تماما ناشی از عوامل خارجی بوده است و اساسا آیا ایشان نقش خود در کاستن از این عوامل را هم در نظر گرفته اند یا خیر؟ و اصولا آیا نقشی برای خود قایل بوده اند یا خیر؟ من امیدوارم این بحث از سوی منتقدان و آقای بیضایی گشوده شود تا در زمان حیات شان شاهد پاسخ های ایشان به چنین نظراتی و پاسخ منتقدان به مطالب ارایه شده از سوی ایشان باشیم.

امشب "وقتی همه خوابیم" رو دیدم ، شاهکار نیست ولی خیلی خوبه و از نظر من جزء کارهای موفق بیضایی محسوب میشه . بر خلاف نظر امیر ، سی چهل دقیقه اولش خیلی بد بود و ردپایی از بیضایی رو در خودش نداشت ( که با توجه به داستان، کاملا درست و به جا بود ) تو همون دقایق چند بار پیش خودم گفتم اگه قرار بود اینجوری باشه کاشکی اصلا ساخته نمیشد . با ورود شخصیت معتاد ( اولین معتاد فیلم ها و فیلمنامه های بیضایی ؟ ) تقریبا فیلم به فاجعه رسید که کات کارگردان ( یا به قول بیضایی بر ) داستان اصلی رو آغاز کرد . انتقادهای به جا و ملایم فیلم به خوبی وضعیت پشت صحنه سینمای ایران رو نشون می داد هر چند می تونست کمی تند تر باشه و میشه گفت همه ی اونچه که در ذهن بیضایی درباره ی سینمای ایران میگذره نبود ( در فیلمنامه لبه پرتگاه چند نمونه شدیدترش را دیدیم یا بهتره بگم خوندیم ) مژده شمسایی ، علیرضا جلالی تبار و هدایت هاشمی خیلی خوب بودن و فیلمبرداری اصغر رفیعی جم مثل همیشه عالی و طراحی صحنه رامین فر فراتر از سینمای ایران . البته نقاط ضعفی هم در فیلم بود مثل موسیقی محمدرضا درویشی که هرچند اجرای خوبی داشت و رو فیلم هم می نشست ولی آدم رو یاد "پدر خوانده" می انداخت و دختر بچه فیلم که انتخاب درستی نبود و ریتم فیلم که در چند جا کشدار میشد و همین طور اجرای کلی اثر که هرچند خیلی خوب بود ولی توقع بیشتری از بیضایی می رفت . یه نکته هم راجع به نوشته امیر راجع به این فیلم داشتم اونجایی که نوشته بودی بسیاری از مشکلات بیضایی به خودش بر می گرده ؛ خوب بود چند تا مثال هم میزدی . یعنی به نظر تو در هر شرایطی فرد خودش مقصره ( یا حداقل کمی تقصیر داره ) و امکان نداره سیستم یا جامعه یا هرچیز دیگه ای رفتار فرد رو تحت تاثیر قرار بده ؟ اگه اینجوری باشه پس سوسن تسلیمی هم خودش مقصر بوده و یا آذر شیوا که بیضایی بهش اشاره کرد هم باید تحت هر شرایطی ادامه میداد و یا اصلا در همین قضیه ی " درباره الی" هم فرهادی بالاخره تقصیر داشته و .... مسائل اجتماعی یا انسانی فرمول بردار نیستن که بشه حکم کلی در مورد همه صادر کرد باید شرایط رو سنجید و بعد قضاوت کرد . ( نوشته نیما حسنی نسب رو هم راجع به این فیلم دیدم که احتمالا میاد تو سایت و بعدا راجع به اونهم می نویسم ؛ یک جا نوشته بود خوب وقتی برای این فیلم سرمایه گذار پیدا شده خوب همون لبه پرتگاه ساخته میشد . من می پرسم آیا سرمایه گذار این فیلم حاضر میشد برای فیلم سه ساعته ی لبه پرتگاه هم سرمایه گذاری کنه ؟ ) مطالب دیگری هم هست که اگه این بحث اینجا ادامه پیدا کرد و یا در زمان اکران فیلم بهش اشاره می کنم .

به سوفیا و بقیه: من هم درست در همان ساعتی که شرحش را داده ای توی همان صف بودم با دوستانم که متأسفانه و خوشبختانه( حالا میگم چرا) بلیط "سکوت پیش از باخ" بهم نرسید. واقعأ متأسفم که پرامکانات ترین سینمای تهران با مدیریت بسیار ضعیف و نظم و ترتیبی که وجود ندارد نیمی از سالنهای جشنواره را به خود اختصاص داده و این جوری جشنوارۀ امسال را خراب کرده. نمی دانم از این بلیت نفروختنها و دیر فروختنها( یکی از همان آقایانی که گفتی به من گفت که باید یک ساعت صبر کنیم شاید کسانی که بلیت خریده اند توی ترافیک گیر کرده باشند!!!!!!!!) چه چیزی عاید اینها می شود. اما گفتم خوشبختانه چون به جایش "بزرگسالان" مایک لی را دیدم که به معنای واقعی کلمه شاهکار مطلق بود. به همۀ برو بچ توصیه میکنم اگر می خواهید معنای "سینمای عمیفأ انسانی" را بهتر بفهمید این فیلم را -که فردا آخرین نمایشش در جشنواره است- از دست ندهید و همچنین باقی فیلمهای مایک لی را که با انتخاب خوب جشنواره که همگی از فیلمهای کمیاب و تلویزیونی او هستند به نظرم بهترین بخش جشنواره است.( هر چند امروز "افراد سرشناس" را دیدم که آنهم فیلم بسیار خوبی بود منتها با سانسور زیاد بر خلاف اولی) به امیر قادری: درست که "وقتی همه خوابیم" فیلم چندان خوبی نیست و هر چه به آخر می رسد سهل انگاری در فیلمنامه و اجرا -که هیچگاه در بیضایی سراغ نداشته ام و به نظر نتیجۀ غلبۀ پیام عصبی است که بیضایی بر فیلمش سوار کرده- بر فیلم سایه می افکند اما در قضاوت در مورد بیضایی به نظرم تند رفته ای رفیق. نمی دانم طرفدار "سگکشی" هستی یا نه اما در آن فیلم هم خیلیها بوی دشمن پنداری را( که وجودش را در بیضایی انکار نمی کنم) استشمام می کردند. در آن فیلم هم بازیها اغراق آمیز بود و سبک نمایشی بیضایی بر فیلم حاکم. پس چرا سگ کشی را یک شاهکار -و از معدود نوآرهای استاندارد سینمای ایران- می دانم اما "وقتی همه خوابیم" را فیلم بالقوه خوبی که در اجرا هدر رفته. اینها بحثهایی است که می ماند برای پایان جشنواره که میدانم سرت خیلی شلوغ است و ما هم در صفها حال می کنیم. پس تا آن موقع.

امیر: اتفاقا بین فیلم‌هایی که از بیضایی دیده‌امة سگ کشی را از همه بیشتر دوست دارم احسان جان.

1- دیشب برای دیدن فیلم عیار 14 پرویز شهبازی رفتم سمت سینما آزادی. ساعت 6.5 رسیدم دم سینما. بعد یه روز کاری شلوغ و خسته کننده. صف ایستادیم و ایستادیم و حرف زدیم و تو صف و رو موبایلم یه اپیزود از سری اول سیمپسونها رو دیدیم. بعد از اینکه همه اتفاقایی که سوفیا چن تا کامنت بالاتر بهش اشاره کرد برای ما هم اتفاق افتاد اعلام شد که سانس فوق العاده 12-2 برای فیلم میذارن. بماند که دقیقا مثل یه مجرم، یه متهم و یا یه ... با آدم برخورد میشه که حتی برای نماز خوندن و یا رفتن به طبقه دهم که شام بخوری یه ساعت باید التماس کنی. خلاص فیلم شروع شد: فیلم فوق العاده است. بازیا یه دست و روون. با یه بازی خیره کننده و بینهایت کنترل شده از کامبیز دیرباز. سکانس آتیش گرفتن تانکر بنزین جذاب و میخکوب کننده است. صحنه آخر فیلم هم که کار کیارستمی هست دلنشین و قشنگه اما به فیلم نمیچسبه. در کل انتظار منو از کارگردان نفس عمیق برآورده کرد. ضمن اینکه برف همیشه برای من اولین امتیاز مثبتو برای یه فیلم ثبت می کنه:) 2- امیر نقذت رو برای فیلم بهرام بیضایی خوندم. فعلا چون فیلمو ندیدم اظهار نظری نمیکنم. اما یادت باشه که قرار نیست حتی اگه یه فیلم بد باشه ما همه تلاشها و فیلمهای گذشته یه نفرو به باد استهزا و تمسخر بگیریم که به نظر من فیلمهای قبلی استاد از رگبار تا مسافران و سگ کشی یه سرو گردن بالاتر از استاندارد فیلمهای سینمای ایران. در ضمن کار ما نقد فیلمه نه له کردن افراد و یا نقد شخصیت فیلمساز. در مورد خود فیلم باید ببینم و نظر بدم. من هنوزم - با اینکه اکثر منتقدا کوبیدن فیلمو- به بیضایی امیدوارم. خدا کنه ناامیدم نکنه. 3-"وقتی به این همه آدم که مشتاقانه برای جشنواره هجوم می‌آورند فکر می‌کنم ذهنم درگیر می‌شود. فکر می‌کنم به نیاز این آدمها به تفریح و شور و حال, به احساس سرخوشی در جمعیت و در فضای عمومی. چیزی که در همه‌جای دنیا بجز اینجا هست و کمبودش اینهمه مشکل بوجود آورده. شادی و جشن‌های خیابانی و عمومی, فضاهایی که آدمها بتوانند با خودشان و با همدیگر راحت باشند, خودشان باشند, با هم با صدای بلند بخندند, برقصند, لباس‌هایشان را به رخ همدیگر بکشند, جیغ و فریاد کنند, لذت واقعی ٍ با هم بودن را حس کنند, با جنس مخالف آشنا شوند و غیره. آیا جشنواره فیلم فجر برای این منظور جای مناسبی است؟" سوفیا جان باور کنی یا نه عین این حرفا رو دیشب ما داشتیم توی صف وقتی زیر بارون سگ لرز میزدیم با دوستان مرور میکردیم.

امیر: این خیلی خوبه که برف رو توی فیلما دوست داری... فقط آخر عیار 14 رو لو ندین تو رو خدا...

ترجمه "افتادن" یا "پایین افتادن" برای عنوان the Fall مناسب تره چرا که در طول فیلم صحبت از پایین افتادن های متوالی بدلکارهاست حتی توی قصه ای که تعریف می کنند و هیچ کجا مبحث سقوط به اون معنای رایجش مطرح نیست بلکه آدمها بوسیله قصه تلاش می کنند همدیگه رو نجات بدن.

خوش به حالتون که این فیلم زیبا رو روی پرده بزرگ دیدین! بعیده به مشهد هم برسه و اگه برسه همچین سینمای با کیفیتی برای نمایش چنینی فیلمی نداریم.

در ضمن موسیقی تیتراژ آغازین و تیتراژ پایانی فیلم the fall، قطعه ای است از بتهوون و اوریجینال نیست و پیدا کردنش هم خیلی سخت نیست.

کولاک بود امشب برنامه تون تو رادیو گفتگو متنفرم از نسلی که فکر میکنن همه چیز حالیشون هست و کسی حق نداره ازشون انتقاد کنه که اگه انتقاد کنه بی سواد هست ولی جهانگیر خان حسابی بر افروخته شده بود حالا بعد برنامه چه چیزی گفت؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

1- شاهکار "دره من چه سرسبز بود" رو تو سینما آزادی دیدم . از یه جهت ناراحتم که چرا تا حالا ندیده بودمش و از یه طرفم خوشحال که برای اولین بار تو سینما دیدمش . واقعا زیبا بود . آخرش بغض عجیبی گلومو گرفته بود ولی حیف که چراغهای سالن روشن شد ... اون صحنه ای که پدر خانواده رو با بالابر آوردن از زیباترین نماهای تاریخ سینما بود . فردا هم اگه وقت کنم میخوام " مرد آرام " رو ببینم . این یکی رو دیده ام ولی تو سینما و با جمع چیز دیگه ایه .

2- امیر خیلی عذر میخوام ولی از نوشته هات اینطور بر میاد که قصد تحریک هواداران بیضایی رو داری . ( حالا دلیلش گرم کردن بحث های اینجاست یا هرچیز دیگه ای نمیدونم ) ولی طرفداران واقعی بیضایی عقلانی تر از این حرف ها هستن که به این بحث ها دامن بزنن . فیلم کوتاه سلندر ( نوشته بیضایی و کارگردانی واروژ کریم مسیحی ) حداقل برای من و خیلی از دوستداران بیضایی ، الگوی خوبی در این موقعیت هاست .

صرفا یک پیشنهاد:نمی شه روزها رو جدا کنین و توی پست های جداگانه بنویسین؟اینجوری خیلی راحت تر می شه خوندنشون.

((شما برین اینجا واینستین.{ماشین و جاده چالوس، رفت بالا}))

عیار 14 رو یکشنبه دیدم تو سینما ازادی با کلی بدبختی از ساعت 4 امدیم ابلاخره سانس فوق العاده بلیط گیرمان امد و رفتیم. پشت سینما شهر فرنگ هزار تا فکر امد تو مخم که نکنه، نه نه نه نه من نفس عمیق را دیدم پس همچین ادمی امشب بعد از ان همه بدبختی بی چواب مان نمی ذاره خلاصه رفته بودیم که حاجت روا بشیم.ساعت 15/12 شب حالا روی صندلی نشستیم که هنوز برق ها خاموش نشده ((شرکت طرح و توسعه صنعت فیلم تهران تقدیم میکند)) خودمان را اماده کرده بودیم. همه جیز در حال گذز بود.(( فرید دز طلا فروشیه،میگن منصور امد،مشتری ها یکی یکی دارند میان و میرن، ما هم ترسیدیم،)) شروع فوق العاده ایی داشت واقعا مجذوب ان سکانس طلا فروشی شده بودم فیلم همان طوری داشت می رفت جلو با همان تعریفایی که ازش شنیده بودیم . با یک فیلم وسترنی طرف بودیم. با یک کلانتر شهر و یک خیابان و یک کافه با کلی صدای پا که میره تو برف. همه چیز خوب جلو میرفت که ان دیالوگ های لعنتی فرید و سارا از یک طرف بعد احسان و منصور از یه طرف دیگه شروع شد اخرش هم که فرید خان رفت ان چمدان را بیاره که بوووممم. رسیدیم به اخر اخر فیلم که منصور عقب نیسان تو جاده و برف رفت رفت رفت.

واقعا انتظار نداشتیم که پرویز شهبازی هم دیالوگ بگه و راحت ترین راه برای پیدا کردن فیلمش انتخاب کنه. حالا ساعت 45/1 است داریم از پله ها میایم پایین نم هستم و 300 نفر دیگه میگم که اگر ان دیالوگ های لعنتی نبود ما بر عکس فرید از هیچی نمی ترسیدیم.

به جای جوک یوزارسیف !!!

http://www.farsculture.gov.ir/news/news_item.asp?NewsID=611

http://ershad-kh.ir/news/main/fa/1218

سلام. واقعن این همه بی خوابی و فیلم دیدن قابل تقدیره. می خواستم چیز دیگه ای بگم، خیلی خوب حرف میزنی، یعنی فن بیانت خیلی خوبه. به نظرم شما و آقای امیر پوریا، همشهری عزیز من-دیشب فهمیدم-بیانتون خیلی خوبه. یه تلاشی بکنین حتمن، حیفه.