*** رضا عطاران با حضور در نشست فیلم «رد کارپت» در جشنواره فیلم فجر درباره اینکه فیلمش رفتار ایرانیان در خارج از کشور را به تمسخر می گیرد، پاسخ داد.  بخشهایی از این نشست به نقل از خبرگزاری مهر در ادامه آمده است:



رضا عطاران (کارگردان و بازیگر):
ایده اولیه این فیلم از دو سال پیش از طرف احمدی تهیه کننده کار مطرح شد که بیشتر یک ایده فیلم کوتاه بود به اسم «رد کارپت» و داستان آن در مورد آدمی بود که دوست داشت روی فرش قرمز برود.



همان طور که احمدی طرح را برای من تعریف می کرد کم کم از آن خوشم آمد و به این نتیجه رسیدم که تبدیل به یک فیلم بلند شود.



چون آقای امیر نوری درگیر کار بودند من این نقش را بازی کردم.





من خودم در مقطعی از زندگی ام دنبال امضا از مرحوم شکیبایی بودم و  چنین موقعیت هایی را دنبال می کردم به همین دلیل احساس کردم به این شخصیت نزدیک هستم.



در فیلم به خوبی می بینید که حتی خود افراد خارجی که در این جشنواره حضور پیدا می کنند هم رفتاری همچون ما دارند. به نظر من هیچ مسخره کردنی در کار نیست.



من فکر می کنم برای نمایش این فیلم در داخل ایران چنین موسیقی های انتخابی خارجی پاسخگو است ولی برای نمایش در خارج از کشور از موسیقی های ساخته شده برای فیلم استفاده می کنیم.



شما در این فیلم با 200 بازیگر روبرو هستید که فقط 6 نفر از آنها می دانند که بازی می کنند.



من و امیر نوری سال ها است دوست هستیم از طرفی او در تیم هنرمندان قرار داشت و من می خواستم از این موقعیت استفاده کنم.





قصه کلی ما از ابتدا مشخص بود اما عمدتاً شب ها بر اساس تصاویری که به دست می آوردیم من بخش هایی را می نوشتم اما زنجیر شدن کل ماجرا کار سختی بود. در تمام مدت تلاش کردیم در نوع فیلمبرداری، دکوپاژ و میزانسن ها همه چیز یک دست باشد.



این فیلم خیلی فیلمنامه نمی خواست چون حالا هم احساس می کنم خیلی منسجم است چون زندگی واقعی این گونه نیست که ما می بینیم.



ما خودمان ممیزی شده ایم. فکر نمی کنم ممیزی برایش اتفاق بیافتد مگر اینکه خبرنگاران سوسه بیایند یا افراد دیگری.





دوست ندارم درباره پایان صحبت کنم . همان طور که در فیلم دیدید او یک پرچم ساز است و این پرچم به شغل او بر می گردد، شما تعبیر خودتان را داشته باشید.



صحنه‌ای که مربوط به کارت خانه سینما بود بسیار مستند است و این همان جادوی سینما است چرا که من در این صحنه کارت خود جشنواره را نشان دادم اما روی آن صدا گذاشتیم که کارت خانه سینما است.



من اسم خیلی ها را در این فیلم بردم اگر شما می گویید سلحشور و ملک سلیمان در کنار آن از کیارستمی و فرهادی هم یاد کردیم. من دوست دارم مردم این فیلم را ببینند و امیدواریم این اتفاق به خوبی بیافتد.



صحنه ای از فیلم که شخصیت اصلی از چراغ قرمز می گذرد تعجبی ندارد و ممکن است در کشور ما خیلی رخ دهد. من خودم از چراغ قرمز رد می شوم.



خوشحال می شوم فیلم جایزه ای بگیرد حالا انشاء الله هم این اتفاق بیافتد.


احمد احمدی (تهیه کننده و فیلم‌بردار):
سال 2010 در جشنواره کن که حضور داشتم متوجه شدم در کنار برگزاری یک جشنواره فیلم، این رویداد فضای پرزرق و برقی دارد که دنیای مدل ها نیز به شمار می رود و متوجه شدم که این فستیوال بیشتر یک شو است. در همان زمان فکر کردم و به این داستان رسیدم که اگر شخصیتی باشد که خودش در سینما کار می کند و تمام فکرش رسیدن به جشنواره کن است می تواند سوژه جالبی باشد. البته تاکید می کنم که این فیلم بدون حضور عطاران در کارگردانی و یا بازیگری هیچ معنایی نداشت.



در این فیلم فقط چند سکانس با دو دوربین گرفته شده است . کلیات فیلم ایجاب می کرد که ما با این سیستم فیلمبرداری کنیم و تلاش کردیم بیشتر شبیه مستند باشد به همین دلیل تماماً دوربین روی دست است.





ما 15 روز در فرانسه بودیم و 8 روز در تهران. هزینه این فیلم خیلی پایین تر از مبلغ غذاهایی است که در فیلم های فاخر سرو می شود.


من با سفرهایی که به کن داشتم کاملاً با جغرافیا و موقعیت های مختلف در این جشنواره آشنا بودم و تحقیق کردم بخشی از صحنه های این فیلم با هماهنگی انجام شد و بخش های دیگر مستند گرفته شدند.



حمیدرضا صدری آهنگساز:
با نظر عطاران برای بخش فیلمبرداری در ایران موسیقی ساختیم و با نظر وی هم برای بخش خارج از کشور از موسیقی های خارجی استفاده کردیم اما من برای تمام فیلم موسیقی ساخته بودم.





امیر نوری:
آقای عطاران با من تماس گرفتند و من را برای بازی در این فیلم دعوت کردند که خیلی نقش سختی بود!



سوسن پرور (بازیگر فیلم):
من هم به دعوت آقای عطاران به فیلم اضافه شدم و با اینکه در اراک بودم ولی سریع خودم را به کار رساندم.