در حالي كه يكشنبه شب مهم‌ترين مراسم سينمايي دنيا، اسكار در كداك تياتر هاليوود برگزار مي‌شود، از همين حالا رسانه‌هاي مختلف گمانه‌زني‌هايي در مورد برنده‌ها دارند....
جاده شهرت
سينماي ما-صوفيا نصرالهي: سينما هنر عامه‌پسندي است كه بالاخره تا حدي سليقه هم در آن دخيل است و همين باعث مي‌شود خيلي‌ها درباره جوايز سينمايي و به حق بودن يا نبودن‌شان اظهارنظر كنند...
خيلي اوقات پيش آمده كه راي داوران آكادمي اسكار نااميدتان كرده است. فيلمي كه دوست نداشتيد اسكار را به خانه برده يا بازيگر محبوب‌تان دست‌خالي از مراسم بيرون رفته است. سينما هنر عامه‌پسندي است كه بالاخره تا حدي سليقه هم در آن دخيل است و همين باعث مي‌شود خيلي‌ها درباره جوايز سينمايي و به حق بودن يا نبودن‌شان اظهارنظر كنند. اصولا هم در بخش‌هاي جوايز فني مانند فيلمبرداري و تدوين كه نياز به تخصص دارد كمتر اختلاف‌نظري پيش مي‌آيد. بيشتر اختلاف سليقه‌ها مربوط به جايزه بهترين بازيگري و بهترين فيلم و كارگرداني است. بنظرتان برنده اسكار هر بخش كيست؟آمارها را بخوانيد:
بهترين بازيگر نقش اول زن:
برنده احتمالي: كيت بلانشت
دليل: هاليوود ريپورتر شانس كيت بلانشت را براي دريافت جايزه اسكار 76% پيش‌بيني كرده است در حالي كه رقيب دومش ايمي آدامز فقط 13% شانس دارد. فاصله‌ها آنقدر زياد هست كه از همين حالا بلانشت را برنده جايزه اسكار بدانيم. از اين‌ها گذشته بيشترين تفاهم ميان گلدن‌گلوب و اسكار در بخش بهترين بازيگران است. هرچند در گلدن‌گلوب بازيگران كمدي و درام از هم تفكيك مي‌شوند و به همين دليل هم شانس هر بازيگر در گلدن‌گلوب بالاتر مي‌رود اما با توجه به همه جوانب و انتخاب‌هاي حلقه‌هاي منتقدان كه بدون هيچ ترديدي همگي كيت بلانشت را انتخاب كرده‌اند، امسال برنده اين بخش از هميشه قاطع‌تر پيش‌بيني مي‌شود.
نظر شخصي: بنظرم كيت بلانشت براي بازي در نقش جازمين واقعا استحقاق دريافت اسكار را دارد. هرچند ساندرا بولاك براي اينكه بتواند در فيلم سخت «جاذبه» بازي كند احتمالا بيشتر از بلانشت از نظر بدني تمرين داشته و سختي كشيده، ايمي آدامز در «حقه‌بازي آمريكايي» بهترين نقش‌آفريني كارنامه‌اش را به نمايش مي‌گذرد، جودي دنچ«فيلومنا» مثل هميشه خوب است و مريل استريپ هم كه هر نقشي بازي كند، نامزدي‌اش تقريبا 100% است اما اين بلانشت است كه با بازي در نقش زني كه دچار فروپاشي عصبي شده و از عرش به فرش افتاده تناقضات روحي جازمين را گاهي غم‌انگيز و گاهي خنده‌دار از كار درمي‌آورد. سكانس طلايي‌اش بنظرم جايي است كه با عجله تلفن را برمي‌دارد و مي‌خواهد خودش را خيلي خونسرد جلوه بدهد. مي‌خواهد همچنان يك زن اشرافي جلوه كند و براي همين هم حرف زدنش، استرس‌اش و قرار گذاشتن بامزه شده‌اند اما وقتي تلفن را قطع مي‌كند انگار واقعيت با تمام وجود خودش را نشان مي‌دهد و به هق‌هق مي‌افتد. ديدن همين سكانس كافيست تا بلانشت را از هر نظر لايق دريافت جايزه اسكار بدانيم.
بهترين بازيگر مرد:
برنده احتمالي: ماتيو مك‌كاناهي
دليل: يكي از عجيب‌ترين جوايز امسال خواهد بود. تا مدت‌ها در نظرخواهي منتقدان خبري از مك‌كاناهي نبود. جوايز همه بين ردفورد(براي «همه چيز از دست رفته») و اجيفور(براي «12 سال بردگي») تقسيم شده بودند اما يك‌دفعه نام مك‌كاناهي به عنوان برنده در گلدن‌گلوب خوانده شد. الان هم در نظرسنجي‌ها پيشتاز است. «باشگاه خريداران دالاس» از آن فيلم‌هايي است كه به بازيگرانش فرصت مي‌دهد به چشم بيايند همان‌طور كه جارد لتو هم در نقش مرد مكمل شانس زيادي براي دريافت جايزه دارد.
نظر شخصي: چندان منصفانه نيست. دل طرفداران لئوناردو دي‌كاپريو كه قطعا برايش مي‌سوزد. اين چندمين سالي است كه دي‌كاپريو بازي خوبي در فيلمي از اسكورسيزي دارد(يك سال هم كه با «اينسپشن» نولان اين شانس را داشت) اما دست خالي به خانه مي‌رود. اين امكانش هست كه در دقيقه آخر آكادمي بالاخره حق دي‌كاپريو را به او بدهد اما شخصا بازي برون‌گراي دي‌كاپريو در نقش جوردن بلفورت بنظرم به پيچيدگي نقش مك‌كاناهي نبوده است. اما اگر به من باشد حالا كه تام هنكس در كمال تعجب براي دو فيلم «كاپيتان فليپس» و «نجات آقاي بنكس» نامزد نشده است، بروس درن بيش از همه امسال استحقاق دريافت اسكار بهترين بازيگر مرد را دارد. چيوتل اجيفور هرچند تمام بار فيلم بر روي دوش‌اش است اما معمولي‌تر از آن است كه نظرها را جلب كند. كريستين بيل در «حقه‌بازي آمريكايي» خيلي خوب است اما بازي او هم خيلي برونگرايانه است. سخت‌ترين بازي سال كار بروس درن در «نبراسكا» بوده است كه چندان به چشم نيامده چون از آن بازي‌هايي است كه ظريف‌تر و زيرپوستي‌تر از آن است كه داوران آكادمي دوستش داشته باشند. پيرمردي سرگشته كه در كل فيلم يك ديالوگ مفصل هم ندارد اما پريشان‌حالي و همزمان عزم راسخش براي رسيدن به هدفش او را تبديل به يكي از دوست‌داشتني‌ترين كاراكترهاي سال كرده است.
بهترين كارگردان:
برنده احتمالي: آلفونسو كوارون
دليل: «جاذبه» را ديده باشيد همه دلايل براي‌تان روشن مي‌شود. كوارون همان كاري را با «جاذبه» انجام مي‌دهد كه زماني جيمز كامرون با «آواتار» انجام داده بود. او سينما را يك قدم به جلو مي‌برد.
نظر شخصي: قطعا آلفونسو كوارون امسال بيش از هر كسي استحقاق بردن اسكار به خانه را دارد.
بهترين فيلم:
برنده احتمالي: 12 سال بردگي
دليل: فيلم استيو مك‌كويين توانسته همه جوايز را تا امروز درو كند. منتقدان تا جاي ممكن ستايش‌اش كرده‌اند. در گلدن‌گلوب هم كه جايزه بهترين فيلم را برد. با توجه به اينكه احتمال جايزه گرفتنش در ديگر بخش‌هاي اصلي كم است، اگر بخواهند به فيلم توجه كنند اسكار بهترين فيلم را به آن مي‌دهند.
نظرشخصي: «12 سال بردگي» فيلم خوبي است ولي معمولي‌تر از آنكه در تاريخ ماندگار شود. اگر هاليوود مي‌خواهد بي‌اعتنايي‌اش به مسئله برده‌داري را با دادن اسكار جبران كند، بحث ديگري است. امسال بهترين گزينه اسكار براي فيلم برگزيده، «جاذبه» است. همان‌قدر عظيم و شگفت‌انگيز كه از يك كارخانه روياسازي انتظار مي‌رود.
بهترين بازيگر نقش اول زن:
برنده احتمالي: كيت بلانشت
دليل: هاليوود ريپورتر شانس كيت بلانشت را براي دريافت جايزه اسكار 76% پيش‌بيني كرده است در حالي كه رقيب دومش ايمي آدامز فقط 13% شانس دارد. فاصله‌ها آنقدر زياد هست كه از همين حالا بلانشت را برنده جايزه اسكار بدانيم. از اين‌ها گذشته بيشترين تفاهم ميان گلدن‌گلوب و اسكار در بخش بهترين بازيگران است. هرچند در گلدن‌گلوب بازيگران كمدي و درام از هم تفكيك مي‌شوند و به همين دليل هم شانس هر بازيگر در گلدن‌گلوب بالاتر مي‌رود اما با توجه به همه جوانب و انتخاب‌هاي حلقه‌هاي منتقدان كه بدون هيچ ترديدي همگي كيت بلانشت را انتخاب كرده‌اند، امسال برنده اين بخش از هميشه قاطع‌تر پيش‌بيني مي‌شود.
نظر شخصي: بنظرم كيت بلانشت براي بازي در نقش جازمين واقعا استحقاق دريافت اسكار را دارد. هرچند ساندرا بولاك براي اينكه بتواند در فيلم سخت «جاذبه» بازي كند احتمالا بيشتر از بلانشت از نظر بدني تمرين داشته و سختي كشيده، ايمي آدامز در «حقه‌بازي آمريكايي» بهترين نقش‌آفريني كارنامه‌اش را به نمايش مي‌گذرد، جودي دنچ«فيلومنا» مثل هميشه خوب است و مريل استريپ هم كه هر نقشي بازي كند، نامزدي‌اش تقريبا 100% است اما اين بلانشت است كه با بازي در نقش زني كه دچار فروپاشي عصبي شده و از عرش به فرش افتاده تناقضات روحي جازمين را گاهي غم‌انگيز و گاهي خنده‌دار از كار درمي‌آورد. سكانس طلايي‌اش بنظرم جايي است كه با عجله تلفن را برمي‌دارد و مي‌خواهد خودش را خيلي خونسرد جلوه بدهد. مي‌خواهد همچنان يك زن اشرافي جلوه كند و براي همين هم حرف زدنش، استرس‌اش و قرار گذاشتن بامزه شده‌اند اما وقتي تلفن را قطع مي‌كند انگار واقعيت با تمام وجود خودش را نشان مي‌دهد و به هق‌هق مي‌افتد. ديدن همين سكانس كافيست تا بلانشت را از هر نظر لايق دريافت جايزه اسكار بدانيم.
بهترين بازيگر مرد:
برنده احتمالي: ماتيو مك‌كاناهي
دليل: يكي از عجيب‌ترين جوايز امسال خواهد بود. تا مدت‌ها در نظرخواهي منتقدان خبري از مك‌كاناهي نبود. جوايز همه بين ردفورد(براي «همه چيز از دست رفته») و اجيفور(براي «12 سال بردگي») تقسيم شده بودند اما يك‌دفعه نام مك‌كاناهي به عنوان برنده در گلدن‌گلوب خوانده شد. الان هم در نظرسنجي‌ها پيشتاز است. «باشگاه خريداران دالاس» از آن فيلم‌هايي است كه به بازيگرانش فرصت مي‌دهد به چشم بيايند همان‌طور كه جارد لتو هم در نقش مرد مكمل شانس زيادي براي دريافت جايزه دارد.
نظر شخصي: چندان منصفانه نيست. دل طرفداران لئوناردو دي‌كاپريو كه قطعا برايش مي‌سوزد. اين چندمين سالي است كه دي‌كاپريو بازي خوبي در فيلمي از اسكورسيزي دارد(يك سال هم كه با «اينسپشن» نولان اين شانس را داشت) اما دست خالي به خانه مي‌رود. اين امكانش هست كه در دقيقه آخر آكادمي بالاخره حق دي‌كاپريو را به او بدهد اما شخصا بازي برون‌گراي دي‌كاپريو در نقش جوردن بلفورت بنظرم به پيچيدگي نقش مك‌كاناهي نبوده است. اما اگر به من باشد حالا كه تام هنكس در كمال تعجب براي دو فيلم «كاپيتان فليپس» و «نجات آقاي بنكس» نامزد نشده است، بروس درن بيش از همه امسال استحقاق دريافت اسكار بهترين بازيگر مرد را دارد. چيوتل اجيفور هرچند تمام بار فيلم بر روي دوش‌اش است اما معمولي‌تر از آن است كه نظرها را جلب كند. كريستين بيل در «حقه‌بازي آمريكايي» خيلي خوب است اما بازي او هم خيلي برونگرايانه است. سخت‌ترين بازي سال كار بروس درن در «نبراسكا» بوده است كه چندان به چشم نيامده چون از آن بازي‌هايي است كه ظريف‌تر و زيرپوستي‌تر از آن است كه داوران آكادمي دوستش داشته باشند. پيرمردي سرگشته كه در كل فيلم يك ديالوگ مفصل هم ندارد اما پريشان‌حالي و همزمان عزم راسخش براي رسيدن به هدفش او را تبديل به يكي از دوست‌داشتني‌ترين كاراكترهاي سال كرده است.
بهترين كارگردان:
برنده احتمالي: آلفونسو كوارون
دليل: «جاذبه» را ديده باشيد همه دلايل براي‌تان روشن مي‌شود. كوارون همان كاري را با «جاذبه» انجام مي‌دهد كه زماني جيمز كامرون با «آواتار» انجام داده بود. او سينما را يك قدم به جلو مي‌برد.
نظر شخصي: قطعا آلفونسو كوارون امسال بيش از هر كسي استحقاق بردن اسكار به خانه را دارد.
بهترين فيلم:
برنده احتمالي: 12 سال بردگي
دليل: فيلم استيو مك‌كويين توانسته همه جوايز را تا امروز درو كند. منتقدان تا جاي ممكن ستايش‌اش كرده‌اند. در گلدن‌گلوب هم كه جايزه بهترين فيلم را برد. با توجه به اينكه احتمال جايزه گرفتنش در ديگر بخش‌هاي اصلي كم است، اگر بخواهند به فيلم توجه كنند اسكار بهترين فيلم را به آن مي‌دهند.
نظرشخصي: «12 سال بردگي» فيلم خوبي است ولي معمولي‌تر از آنكه در تاريخ ماندگار شود. اگر هاليوود مي‌خواهد بي‌اعتنايي‌اش به مسئله برده‌داري را با دادن اسكار جبران كند، بحث ديگري است. امسال بهترين گزينه اسكار براي فيلم برگزيده، «جاذبه» است. همان‌قدر عظيم و شگفت‌انگيز كه از يك كارخانه روياسازي انتظار مي‌رود.
