شاید استقلال نگاه، همان متفاوت بودن باشد
متاسفانه در چند سال گذشته به خاطر مشکلات اقتصادی که برای کشورمان به وجود آمد، ضربه هایی هم به بسترها و زمینه های دیگر جامعه وارد شد که متاسفانه همه آنها را تحت الشعاع خود در آورد. با اینکه همه شاهد این اتفاقات بودیم و زندگی مان تحت تاثیر آنها قرار می گرفت، امااین چالش ها برای مردم قشر پایین جامعه سنگین تر و ناگوارتر بود.
این مسئله چندان بی اهمیت نبود، که بتوان از آن گذشت. حداقل به اندازه ای مهم بود که بتوان تاثیرات آن اتفاقات را  بر روی زندگی قشر پایین نشان داد و به آنها فکر کرد. هرچند تا اندازه ای تلخ و ناگوار بود، اما تمام واقعیت بود و من نمی توانستم از آن دور باشم. برای همین دو سه فیلمنامه درباره آن نوشتم که در تمام آنها مردم همین قشر، محور اصلی شان بودند، اما از آن جایی که هیچ کدام شان مورد تایید سینما در دو سه سال گذشته قرار نگرفت، من هم هیچ حق دخالتی نتوانستم در به تصویر کشیدن زندگی آن مردم داشته باشم. نمی دانم علت رد شدن شان چه بود، اما بعد از آن به هر طریقی سعی داشتم رگه هایی از این فیلمنامه های نافرجام را در فیلمنامه جدیدم نشان دهم.
فیلمنامه ها هر کدام شان در بستر معضلات اجتماعی می گذشت، که فکر می کنم فارغ از علاقه خودم هم نسبت به این نوع سینما نوشته نشدند. چون دغدغه اصلی ام پرداختن به مضمون ها و مسائل اجتماعی است. حتی زمانی هم که در سینما کارم را به عنوان تدوینگر شروع کردم، فیلم هایی از این نوع و از جنس سینمای مستقل را تدوین کردم.
زمان ساخت «انارهای نارس» هم سعی کردم به فیلم به عنوان یک اثر سینمایی مستقلی نگاه کنم که نشات گرفته از هیچ جریانی نباشد.منظورم اتفاق بدی که اخیرا در سینمای ما رخ داده و متاسفانه برخی از فیلمسازان فیلم هایشان را از فیلمسازان دیگر کشورمان کپی می کنند و تقلید کوركورانه ای دارند از فیلم هایی که در جشنواره های داخلی و خارجی سال های اخیر دیده شد. این موج ناخوشایند و نافرجامی است که متاسفانه در سینمای ما و حتی از بین سی و دو فیلمی که تا الان در جشنواره به نمایش در آمده، دیده می شودو باید از آن کناره گیری کرد تا بتوان اثر هنری و بکری را خلق کرد.