سينماي ما- پرند زاهدي: اگر چه ما در آستانه جشنواره فیلم فجر هستیم و باید از این اتفاق خوشحال باشیم اما اتفاقاتی که برای برنامه «نود» افتاده، به ما شوک وارد کرد، گلایه‌ای از مدیران ورزش کشور ندارم. من فقط از آقای ضرغامی می‌خواهم که همچون پدر از ما حمایت کنند؛ همان طور که آقای علی‌آبادی از یک باشگاه ورزشی حمایت می‌کند.
رسانه ملی چون توپی شده که هر کسی به آن ضربه‌ای می‌زند. مگر نه این است که برنامه‌های تلویزیون زیر نظر ناظران کیفی ساخته می‌شود. پس چرا باید مسئولان ورزشی با سوال عادل فردوسی‌پور یک برنامه را تحریم کنند؟ آقای کفاشیان! در گفت‌وگو با یکی از مطبوعات گفته بود که نام این «خاله زنک‌بازی‌ها» را نقد نمی‌گذارند، بلکه نقد چیز دیگری است. من در پاسخ به آقای کفاشیان باید بگویم آقای کفاشیان! کسی که وظیفه مدیریت و حفاظت از ارگانی را دارد که تربیت قهرمانان مملکت زیر نظر اوست، تعریفش از خاله‌زنک بازی این است؟! به نظرم این رفتار و این گونه ادبیات در گفت‌و‌گو با جراید مفهوم مناسب‌تری برای خاله زنک بازی است.
من عادل فردوسی‌پور را نمی‌شناسم، حتی یک برنامه تلویزیونی هم با او نداشتم، اما این را می‌دانم که همه ما بعد از گذراندن فیلترهای مختلف برنامه می‌سازیم. امیدوارم با حمایت‌های آقای ضرغامی دیگر چنین مسائلی رخ ندهد و هر کسی به خود اجازه ندهد خیلی راحت به برنامه‌سازان ورزشی برچسب بزنند. پورمحمدی از مدیران مقتدر است که در طول فیلمسازی‌ام شناخته‌ام و امیدوارم رئیس رسانه ملی همراه مدیران شبکه سه از ایجاد چنین مسائلی جلوگیری کنند. پریشب وقتی برنامه «نود» را ‌دیدم و جمله فردوسی‌پور را شنیدم، ناخودآگاه اشک ریختم. چرا باید چنین اتفاقاتی بیفتد؟
آقای کفاشیان! چه کسی شما را می‌شناخت؟ مگر نه این است که برنامه‌ نود عادل فردوسی‌پور و دیگر برنامه‌های ورزشی در رسانه ملی شما را بزرگ کردند و مردم با این برنامه‌ها شما را شناختند. چندی پیش یکی از مدیران ورزشی به برنامه «نود» آمده بود که باعث حیرت من و دیگر بینندگان شده بود. چرا باید این فرد که ادبیات خوبی هم ندارد به برنامه دعوت شود؟ چرا باید مدیران ورزشی به خودشان این اجازه را ‌بدهند که هر طور می‌خواهند با رسانه ملی و مطبوعات رفتار کنند؟ در همان برنامه نود شنیدم که یکی از مدیران ورزشی با به میان آوردن صحبت نظام و خون شهیدان بحث تخصصی ورزش فوتبال را به حاشیه راند. مگر نه این است که ما هم از همین آب و خاک هستیم؟ مگر نه این است که ما از جنس خانواده شهدا هستیم. پس این مقایسه برای چیست؟ سازمان تربیت‌بدنی برای ساخت برنامه «فرزند ایران» به من لوح تقدیر داد اما حاضرم آن لوح را به این سازمان بازگردانم.